Scan barcode
A review by bookitocat
Ο Χάρι Πότερ και το καταραμένο παιδί by Jack Thorne
3.0
Hello Rowling my old friend!
Ο Χάρι Πότερ και το καταραμένο παιδί είναι μάλλον ένα από τα καλύτερα fanfiction του Χάρι Πότερ που έχω διαβάσει στην ζωή μου και με αυτό το σκεπτικό μπήκα να το διαβάσω, αλλιώς δεν θα το απολάμβανα καθόλου. Ας αρχίσουμε με τα κακά. Τον Άλμπους τον αντιπάθισα αρκετά και με εκνεύριζε άλλα όχι τόσο όσο η Ρόουζ, η οποία με έφτασε να θέλω να πεθάνει. Η Ερμιόνη σαν χαρακτήρας ήταν ένα πρωταπριλιάτικο αστείο και δεν θα κάνω καν το κόπο να μιλήσω για εκείνη. Ο Χάρι από την άλλη ήταν πιο ώριμος και συμπαθητικός.
Τα καλά είναι ότι αγάπησα τον Σκόρπιους και απλά θέλω βιβλία με αυτόν πρωταγωνιστή και κανέναν άλλο, ενώ ο Ντράκο για μια ακόμη φορά με έβγαλε ασπροπρόσωποι.
Τώρα γενικά για το βιβλίο. Το πλασάρισμα ως συνέχεια του Χάρι Πότερ (και καλά η όγδοη ιστορία) ήταν απλά λάθος. Δεν είχε τίποτα σαν συνέχεια και δεν είχε, τουλάχιστον για μένα, τα vibes του Χάρι Πότερ, έτσι όπως το γνώρισα και το αγάπησα. Ήταν καλό. Ήταν μέσες άκρες ικανοποιητικό. Είδες ξανά τα πρόσωπα που τόσο αγάπησες, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, το διαβάσαμε γιατί μας έλειψε ο κόσμος της Μαγείας και όχι επειδή πρόσθετε κάτι.
Ο κόσμος της Μαγείας αποτελεί μια ατμόσφαιρα νοσταλγίας για εμένα. Μπορεί να μην μεγάλωσα με τα βιβλία και μην με μαχαιρώσετε για αυτό, αλλά μεγάλωσα με τις ταινίες. Κάθε ταινία για μένα αποτελεί μια ξεχωριστεί ανάμνηση να πηγαίνω στον κινηματογράφο με τους γονείς μου και να γυρνάω... σπίτι μου... γιατί αυτό ήταν ο Χάρι Πότερ, το σπίτι μου. Έχω περάσει αμέτρητες ώρες βλέποντας fanmade βιντεάκια και διαβάζοντας fanfiction, ακόμα και το δικό μου fanfiction έχω γράψει. Νιώθω περισσότερο pride για τον κοιτώνα μου στο Χόγκουαρτς παρά για το ίδιο μου το σπίτι (συγνώμη μαμά). Κάποιοι είπαν ότι επειδή λατρεύουν τόσο πολύ το Χάρι Πότερ, αυτό το βιβλίο του έφερε πίσω στον κόσμο και ένιωσαν την μαγεία. Εγώ απλά ένιωσα ότι οι δημιουργοί του βιβλίου απλά με κορόιδευαν και με εκμεταλλεύονταν για να βγάλουν λεφτά. Αυτό με πείραξε περισσότερο από το γεγονός ότι οι χαρακτήρες ήταν λίγο διαφορετικοί ή από το ότι η πλοκή ήταν λίγο τραβηγμένη.
Ο κόσμος της Μαγείας πάντα θα με προσελκύει και θα με τραβάει και πολύ πιθανό να διαβάσω αυτό το βιβλίο και άλλες φορές. Απλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου θα νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά.
All in all, το Καταραμένο παιδί αξίζει να το διαβάσετε, ήταν αρκετά καλό.
Ο Χάρι Πότερ και το καταραμένο παιδί είναι μάλλον ένα από τα καλύτερα fanfiction του Χάρι Πότερ που έχω διαβάσει στην ζωή μου και με αυτό το σκεπτικό μπήκα να το διαβάσω, αλλιώς δεν θα το απολάμβανα καθόλου. Ας αρχίσουμε με τα κακά. Τον Άλμπους τον αντιπάθισα αρκετά και με εκνεύριζε άλλα όχι τόσο όσο η Ρόουζ, η οποία με έφτασε να θέλω να πεθάνει. Η Ερμιόνη σαν χαρακτήρας ήταν ένα πρωταπριλιάτικο αστείο και δεν θα κάνω καν το κόπο να μιλήσω για εκείνη. Ο Χάρι από την άλλη ήταν πιο ώριμος και συμπαθητικός.
Τα καλά είναι ότι αγάπησα τον Σκόρπιους και απλά θέλω βιβλία με αυτόν πρωταγωνιστή και κανέναν άλλο, ενώ ο Ντράκο για μια ακόμη φορά με έβγαλε ασπροπρόσωποι.
Spoiler
Για την Ντέλφι δεν θα αναφερθώ γιατί θεωρώ ότι είναι η μόνη κακιά που δεν κατάλαβα γιατί είναι κακιά εκτός από το γεγονός ότι ήθελε να κάνει τον πατέρα, που δεν γνώρισε ποτέ, περίφανο και τίποτα άλλο. Εάν γράφεις μια κακιά πρέπει να γράψεις μια πρόθεση, ένα κίνητρο κάτι για να την καταλάβουμε.Spoiler
Επίσης θέλω πολύ να διαβάσω ένα σπίν οφ με πρωταγωνιστή τον κόσμο όπου ο Βόλντεμορντ νίκησε και ο Χάρι έχασε. Θεωρώ ότι έχει αρκετές πιθανότητες για να μεγαλώσει σε κάτι φαντασμαγορικό και ελκυστικό στο κοινό. Λάτρεψα πάντως αυτό το dark theme και τους χαρακτήρες που αναπτύχθηκαν μέσα από αυτό.Τώρα γενικά για το βιβλίο. Το πλασάρισμα ως συνέχεια του Χάρι Πότερ (και καλά η όγδοη ιστορία) ήταν απλά λάθος. Δεν είχε τίποτα σαν συνέχεια και δεν είχε, τουλάχιστον για μένα, τα vibes του Χάρι Πότερ, έτσι όπως το γνώρισα και το αγάπησα. Ήταν καλό. Ήταν μέσες άκρες ικανοποιητικό. Είδες ξανά τα πρόσωπα που τόσο αγάπησες, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, το διαβάσαμε γιατί μας έλειψε ο κόσμος της Μαγείας και όχι επειδή πρόσθετε κάτι.
Ο κόσμος της Μαγείας αποτελεί μια ατμόσφαιρα νοσταλγίας για εμένα. Μπορεί να μην μεγάλωσα με τα βιβλία και μην με μαχαιρώσετε για αυτό, αλλά μεγάλωσα με τις ταινίες. Κάθε ταινία για μένα αποτελεί μια ξεχωριστεί ανάμνηση να πηγαίνω στον κινηματογράφο με τους γονείς μου και να γυρνάω... σπίτι μου... γιατί αυτό ήταν ο Χάρι Πότερ, το σπίτι μου. Έχω περάσει αμέτρητες ώρες βλέποντας fanmade βιντεάκια και διαβάζοντας fanfiction, ακόμα και το δικό μου fanfiction έχω γράψει. Νιώθω περισσότερο pride για τον κοιτώνα μου στο Χόγκουαρτς παρά για το ίδιο μου το σπίτι (συγνώμη μαμά). Κάποιοι είπαν ότι επειδή λατρεύουν τόσο πολύ το Χάρι Πότερ, αυτό το βιβλίο του έφερε πίσω στον κόσμο και ένιωσαν την μαγεία. Εγώ απλά ένιωσα ότι οι δημιουργοί του βιβλίου απλά με κορόιδευαν και με εκμεταλλεύονταν για να βγάλουν λεφτά. Αυτό με πείραξε περισσότερο από το γεγονός ότι οι χαρακτήρες ήταν λίγο διαφορετικοί ή από το ότι η πλοκή ήταν λίγο τραβηγμένη.
Ο κόσμος της Μαγείας πάντα θα με προσελκύει και θα με τραβάει και πολύ πιθανό να διαβάσω αυτό το βιβλίο και άλλες φορές. Απλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου θα νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά.
All in all, το Καταραμένο παιδί αξίζει να το διαβάσετε, ήταν αρκετά καλό.