Scan barcode
A review by jillonthecorner
diepdiepblauw by Nikki Dekker
3.0
Diepdiepblauw is een boek over het leven van een biseksuele vrouw. Het boek springt naar verschillende periodes in haar leven; haar jeugd, haar studententijd, de verschillende relaties die ze heeft gehad.
De verhalen worden tussendoor ondersteund door feiten over vissen en andere onderwaterdieren. Zo linkt de schrijver de obsessie over je eigen lichaam met de blobvis, een vis die bekend staat om hoe lelijk hij is.
Ik lees zelf weinig Nederlandse literatuur. Toen ik dus naar Het Grote Gebeuren ging, een literatuurfestival in het Forum in Groningen, was ik erg geïnteresseerd in de boeken die werden aangeraden. De schrijfster, Nikki Dekker, was aanwezig om over haar debuutroman de vertellen. De onconventionele manier van een verhaal vertellen sprak me aan.
Ik geef het boek drie sterren. Ik vond het boek niet onprettig om te lezen, maar vond het niet fantastisch. Ik heb meer over mijn eigen leesvoorkeuren ontdekt, als in, ik houd toch meer van een boek met een duidelijke verhaal lijn.
Wel vond ik het fijn om over de LHBTI-ervaringen te lezen van de hoofdpersoon. De hoofdpersoon is biseksueel, een identiteit die helaas in LBTI-kringen nog steeds wel controversieel kan zijn. In het boek lees je de vooroordelen van lesbische vrouwen over biseksuele vrouwen, en de twijfels en onzekerheden die de hoofdpersoon zelf ervaart. Dit boek heeft me wel geïnspireerd om meer boeken over dit onderwerp te lezen. Ook de secties waarin de hoofdpersoon vertelt over het seksueel grensoverschrijdend gedrag wat haar is aangedaan vond ik zeer sterk.
Omdat het verhaal zo vaak verspringt vond ik het soms lastig bij te houden waar het verhaal naar toe ging. Ik merkte dat ik graag meer wilde lezen over een bepaalde verhaallijn en daarom haast had om snel een hoofdstuk uit te hebben, waardoor ik onbewust stukken oversloeg.
Al met al denk ik dat een boek met deze stijl niet voor mij is. Er waren zeker hoofdstukken in waar ik zeer van genoot, maar zeker delen waar ik doorheen bladerde.
Daarom geef ik het boek drie sterren.
De verhalen worden tussendoor ondersteund door feiten over vissen en andere onderwaterdieren. Zo linkt de schrijver de obsessie over je eigen lichaam met de blobvis, een vis die bekend staat om hoe lelijk hij is.
Ik lees zelf weinig Nederlandse literatuur. Toen ik dus naar Het Grote Gebeuren ging, een literatuurfestival in het Forum in Groningen, was ik erg geïnteresseerd in de boeken die werden aangeraden. De schrijfster, Nikki Dekker, was aanwezig om over haar debuutroman de vertellen. De onconventionele manier van een verhaal vertellen sprak me aan.
Ik geef het boek drie sterren. Ik vond het boek niet onprettig om te lezen, maar vond het niet fantastisch. Ik heb meer over mijn eigen leesvoorkeuren ontdekt, als in, ik houd toch meer van een boek met een duidelijke verhaal lijn.
Wel vond ik het fijn om over de LHBTI-ervaringen te lezen van de hoofdpersoon. De hoofdpersoon is biseksueel, een identiteit die helaas in LBTI-kringen nog steeds wel controversieel kan zijn. In het boek lees je de vooroordelen van lesbische vrouwen over biseksuele vrouwen, en de twijfels en onzekerheden die de hoofdpersoon zelf ervaart. Dit boek heeft me wel geïnspireerd om meer boeken over dit onderwerp te lezen. Ook de secties waarin de hoofdpersoon vertelt over het seksueel grensoverschrijdend gedrag wat haar is aangedaan vond ik zeer sterk.
Omdat het verhaal zo vaak verspringt vond ik het soms lastig bij te houden waar het verhaal naar toe ging. Ik merkte dat ik graag meer wilde lezen over een bepaalde verhaallijn en daarom haast had om snel een hoofdstuk uit te hebben, waardoor ik onbewust stukken oversloeg.
Al met al denk ik dat een boek met deze stijl niet voor mij is. Er waren zeker hoofdstukken in waar ik zeer van genoot, maar zeker delen waar ik doorheen bladerde.
Daarom geef ik het boek drie sterren.