Scan barcode
A review by czytamprzedsnem
Jestem śmiercią by Chris Carter
5.0
Powieści Chrisa Cartera są moim zdaniem… mocne. Mordercy są niezwykle brutalni, często są to seryjni zabójcy, których ściga dwójka detektywów - Robert Hunter i jego partner Carlos Garcia. „Jestem śmiercią” to już 7 tom z tej serii i mam wrażenie, że każdy kolejny jest coraz lepszy!
Pierwszy tom „Krucyfiks” był w mojej opinii mocnym średniakiem, bo dosyć szybko udało mi się odgadnąć zakończenie, a jednak wolę czuć się przechytrzona i przede wszystkim zaskoczona, kiedy dochodzimy do rozwiązania zagadki i odkrywamy kim jest morderca. Ale zdążyłam polubić detektywów, więc słuchałam dalej. Jest jednak jeszcze jeden element tych powieści, który zawsze sprawia, że przewracam oczami - opis przeszłości Huntera. To fajny detektyw, który cierpi na bezsenność (i samotność), dobry w swoim fachu, ale jego życiorys jest wręcz nieprawdopodobny, zresztą oceńcie to sami: „Nim skończył czternaście, zdążył przerobić cały przewidziany dla liceum materiał z angielskiego, biologii i chemii. Nim skończył dziewiętnaście lat, miał już za sobą studia z psychologii”. I jest to wspomniane w KAŻDYM tomie! Ale okej, na szczęście to tylko wzmianka, sam Robert jest naprawdę spoko, więc dalej kontynuowałam serię wiedząc, że ma ona swoje słabsze strony. A jednak słuchałam dalej, a tym co sprawiało, że nie mogłam przestać są ciekawi mordercy, brutalne zbrodnie, a także bardzo fajne rozwiązania spraw (poza pierwszym tomem ani razu nie odgadłam zakończenia)!
I tak doszłam do wspomnianego już tomu 7, który zrobił na mnie takie wrażenie, że odstawiłam przeszłość Huntera na bok i oceniłam powieść na maksymalne 5 gwiazdek. W tym tomie pozą samą sprawą śledzimy poniekąd poczynania mordercy, dowiadujemy się o tym jak traktuje ofiarę i zaczynamy nawet trochę panikować, bo chcemy, żeby Hunter wreszcie uratował chłopca! Niech się pospieszy! Zakończenie? Świetne!
A muszę także wspomnieć o samym pisarzu, który pracował jako psycholog kryminalny,w związku z czym przesłuchiwał właśnie między innymi seryjnych morderców. Bardzo ciekawie ich przedstawia, często pokazuje ich motywacje. Robi to niesamowicie dobrze!
Pierwszy tom „Krucyfiks” był w mojej opinii mocnym średniakiem, bo dosyć szybko udało mi się odgadnąć zakończenie, a jednak wolę czuć się przechytrzona i przede wszystkim zaskoczona, kiedy dochodzimy do rozwiązania zagadki i odkrywamy kim jest morderca. Ale zdążyłam polubić detektywów, więc słuchałam dalej. Jest jednak jeszcze jeden element tych powieści, który zawsze sprawia, że przewracam oczami - opis przeszłości Huntera. To fajny detektyw, który cierpi na bezsenność (i samotność), dobry w swoim fachu, ale jego życiorys jest wręcz nieprawdopodobny, zresztą oceńcie to sami: „Nim skończył czternaście, zdążył przerobić cały przewidziany dla liceum materiał z angielskiego, biologii i chemii. Nim skończył dziewiętnaście lat, miał już za sobą studia z psychologii”. I jest to wspomniane w KAŻDYM tomie! Ale okej, na szczęście to tylko wzmianka, sam Robert jest naprawdę spoko, więc dalej kontynuowałam serię wiedząc, że ma ona swoje słabsze strony. A jednak słuchałam dalej, a tym co sprawiało, że nie mogłam przestać są ciekawi mordercy, brutalne zbrodnie, a także bardzo fajne rozwiązania spraw (poza pierwszym tomem ani razu nie odgadłam zakończenia)!
I tak doszłam do wspomnianego już tomu 7, który zrobił na mnie takie wrażenie, że odstawiłam przeszłość Huntera na bok i oceniłam powieść na maksymalne 5 gwiazdek. W tym tomie pozą samą sprawą śledzimy poniekąd poczynania mordercy, dowiadujemy się o tym jak traktuje ofiarę i zaczynamy nawet trochę panikować, bo chcemy, żeby Hunter wreszcie uratował chłopca! Niech się pospieszy! Zakończenie? Świetne!
A muszę także wspomnieć o samym pisarzu, który pracował jako psycholog kryminalny,w związku z czym przesłuchiwał właśnie między innymi seryjnych morderców. Bardzo ciekawie ich przedstawia, często pokazuje ich motywacje. Robi to niesamowicie dobrze!