Scan barcode
A review by stef369
Regardez-nous danser by Leïla Slimani
5.0
Gelezen in originele versie - "Amine avait avancé, pas à pas, comme une tortue, une bête digne et travailleuse. Il avait avancé vers un but en apparence modeste - une maison, une femme, des enfants - et il n'avait pas compris que son but, une fois atteint, le transformerait. Tant qu'il était en lutte, menacé par les autres, par la nature, par son propre accablement, il se sentait fort. Mas la vie facile, le succès, l'abondance l'effrayaient. Son corps était corrompu par un poison, gonflé de bourgeoise suffisance. Il se sentait comme un fruit qui aurait macéré dans son jus et aurait perdu sa rondeur et sa fermeté. Les gens pensaient qu'il était riche. Les gens pensaient qu'il avait de la chance et ils lui demandaient de partager un peu. De réparer l'injustice et l'incurie du destin." (p. 322)
Net zoals in het eerste deel van haar trilogie, "La guerre, la guerre, la guerre", vertelt Slimani hier verder het verhaal van de familie Belhaj in Marokko. Amine is een rijke grootgrondbezitter geworden; zijn vrouw Mathilde gaat nu om met dames van haar standing. Hun dochter Aïcha gaat geneeskunde studeren in Frankrijk en brengt hiermee de Europese leeftrant in het gezin. Selim, haar broer, wordt door Amine gedwongen om mee het land te beheren, maar hij gaat in het verzet en gaat met de hippies leven in Essaouria. Alle personages maken een keuze en hun leven wordt door die keuze bepaald. Politieke keuzes lijken fragiel en zijn snel onderhevig aan verandering, zo ondervindt Mehdi, een intellectueel die voor de staat gaat werken en later in ondank valt.
Ook in deze roman schetst Slimani een haarfijn beeld van Marokko van eind 1960, begin 1970: hoe de politiek in de houdgreep zit van Hassan II bijvoorbeeld, hoe de intellectuele revolutie van 1968 hardhandig te kop wordt ingedrukt; de sociale ongelijkheid, de wankele positie van de vrouw in het gezin en in de maatschappij. Misschien kan je zeggen dat het soms een beetje te "documentair" wordt, bijvoorbeeld als Selim zich bij toeval in het hippie-dorp bevindt als Jimmy Hendrix daar verschijnt, of de toevallige aanwezigheid van Mehdi bij de aanslag op Hassan II. Maar op zich kan dat erdoor: het geheel blijft boeiend en geloofwaardig. De personages komen echt tot leven. Prachtig is de scène bij het huwelijk van Aïcha: hoe Amine zich angstig (en schuldig) voelt als hij de boeren ziet die verstopt achter een struik het huwelijksfeest van op afstand begluren. "Zie ons hier dansen", denkt hij dan...
Net zoals in het eerste deel van haar trilogie, "La guerre, la guerre, la guerre", vertelt Slimani hier verder het verhaal van de familie Belhaj in Marokko. Amine is een rijke grootgrondbezitter geworden; zijn vrouw Mathilde gaat nu om met dames van haar standing. Hun dochter Aïcha gaat geneeskunde studeren in Frankrijk en brengt hiermee de Europese leeftrant in het gezin. Selim, haar broer, wordt door Amine gedwongen om mee het land te beheren, maar hij gaat in het verzet en gaat met de hippies leven in Essaouria. Alle personages maken een keuze en hun leven wordt door die keuze bepaald. Politieke keuzes lijken fragiel en zijn snel onderhevig aan verandering, zo ondervindt Mehdi, een intellectueel die voor de staat gaat werken en later in ondank valt.
Ook in deze roman schetst Slimani een haarfijn beeld van Marokko van eind 1960, begin 1970: hoe de politiek in de houdgreep zit van Hassan II bijvoorbeeld, hoe de intellectuele revolutie van 1968 hardhandig te kop wordt ingedrukt; de sociale ongelijkheid, de wankele positie van de vrouw in het gezin en in de maatschappij. Misschien kan je zeggen dat het soms een beetje te "documentair" wordt, bijvoorbeeld als Selim zich bij toeval in het hippie-dorp bevindt als Jimmy Hendrix daar verschijnt, of de toevallige aanwezigheid van Mehdi bij de aanslag op Hassan II. Maar op zich kan dat erdoor: het geheel blijft boeiend en geloofwaardig. De personages komen echt tot leven. Prachtig is de scène bij het huwelijk van Aïcha: hoe Amine zich angstig (en schuldig) voelt als hij de boeren ziet die verstopt achter een struik het huwelijksfeest van op afstand begluren. "Zie ons hier dansen", denkt hij dan...