Take a photo of a barcode or cover
bakkebakflip 's review for:
Speaker for the Dead
by Orson Scott Card
Voor 2020 heb ik besloten om voor alle boeken die ik heb gelezen toch ook een kleine review te schrijven. Niet omdat er te weinig meningen op het internet zijn. Wel omdat het mij boeiend lijkt als experiment om even mijn gedachten te ordenen na het lezen van een boek. Ook als geheugensteuntje om mij er aan te doen herinneren waarom ik een boek al dan niet zo goed vond. Speaker for the Dead is alleszins een keigoeie start van het jaar.
Enkele jaren geleden heb ik Ender's Game gelezen. Ik heb daar enorm van genoten, voornamelijk omdat het zo vlot geschreven was. Het science-fiction aspect prikkelde me eigenlijk niet zo veel en begrijp helemaal waarom er nadien een redelijk slechte verfilmining is van gekomen… Toevallig vond ik in de tweede-handsboekenwinkel (de uberzalige pêl-mêl) het vervolg. Ik nam het mee en liet het enkele jaren stof rapen op zolder.
Een paar maanden terug raadde een van mijn vrienden me aan om toch het vervolg te proberen. Ik was eerder sceptisch, voor mij leek het verhaal van Ender zo goed als afgerond.
Was ik even mis zeg.. Speaker for the dead is véél boeiender dan Ender’s Game. Waar ender’s game zich redelijk voorspelbaar vrij geeftf is dit niet het geval bij speaker. Speaker is veel matuurder en speelt zich op verschillende niveau’s af. Zo is er het verhaal van Ender, Valentine en Jane zelf, dat zich verder zet na Ender’s Game. Er is het verhaal van Novinha en haar getormenteerde famile en er is het verhaal van de Piggy’s, een soort van mensenras dat bestudeerd wordt door de familie van Novinha. Deze drie verhalen zijn als een kluwen door elkaar gemengd en iedere beslissing heeft een invloed op de andere relaties.
Het hele concept van “speakers” is het grootste overkoepelende en sterkste punt aan dit hele boek. Een man, Ender, die komt spreken over een overledene zonder invloed van buitenaf. Iemand die alles beschrijft zonder de emoties van de familieleden of de verwachtingen van de rouwenden. Iemand die puur en simpel de waarheid spreekt. Als concept heerlijk helder en sterk. Ender is dan ook het ideale personage om deze taak op zich te nemen. Samen met Jane, een soort van A.I/Alien die zich overal en nergens bevindt en onbeperkt toegang heeft tot alle data in alle mogelijke werelden, werkt hij speechen uit voor overledenen. Om een bepaalde speech (ik zal niet spoilen) uit te werken moet hij de hulp inschakelen van dat andere “mensen”-ras, de piggy’s. Dit heeft zo een invloed op de hele maatschappij, en hoe deze is ingericht, dat het niets anders kan dan dat de maatschappij zich maar moet aanpassen aan de verwachtingen van de Speaker.
Enorm veel ijzersterke ideeën op een heel toegankelijke manier uitgewerkt. Geen idee of ik ooit nog zin ga krijgen om het derde deel te lezen aangezien het mij wederom heel mooi afgerond lijkt. Nu ben ik wel keihard overtuigd van Orson Scott Card's schrijftalent...
Enkele jaren geleden heb ik Ender's Game gelezen. Ik heb daar enorm van genoten, voornamelijk omdat het zo vlot geschreven was. Het science-fiction aspect prikkelde me eigenlijk niet zo veel en begrijp helemaal waarom er nadien een redelijk slechte verfilmining is van gekomen… Toevallig vond ik in de tweede-handsboekenwinkel (de uberzalige pêl-mêl) het vervolg. Ik nam het mee en liet het enkele jaren stof rapen op zolder.
Een paar maanden terug raadde een van mijn vrienden me aan om toch het vervolg te proberen. Ik was eerder sceptisch, voor mij leek het verhaal van Ender zo goed als afgerond.
Was ik even mis zeg.. Speaker for the dead is véél boeiender dan Ender’s Game. Waar ender’s game zich redelijk voorspelbaar vrij geeftf is dit niet het geval bij speaker. Speaker is veel matuurder en speelt zich op verschillende niveau’s af. Zo is er het verhaal van Ender, Valentine en Jane zelf, dat zich verder zet na Ender’s Game. Er is het verhaal van Novinha en haar getormenteerde famile en er is het verhaal van de Piggy’s, een soort van mensenras dat bestudeerd wordt door de familie van Novinha. Deze drie verhalen zijn als een kluwen door elkaar gemengd en iedere beslissing heeft een invloed op de andere relaties.
Het hele concept van “speakers” is het grootste overkoepelende en sterkste punt aan dit hele boek. Een man, Ender, die komt spreken over een overledene zonder invloed van buitenaf. Iemand die alles beschrijft zonder de emoties van de familieleden of de verwachtingen van de rouwenden. Iemand die puur en simpel de waarheid spreekt. Als concept heerlijk helder en sterk. Ender is dan ook het ideale personage om deze taak op zich te nemen. Samen met Jane, een soort van A.I/Alien die zich overal en nergens bevindt en onbeperkt toegang heeft tot alle data in alle mogelijke werelden, werkt hij speechen uit voor overledenen. Om een bepaalde speech (ik zal niet spoilen) uit te werken moet hij de hulp inschakelen van dat andere “mensen”-ras, de piggy’s. Dit heeft zo een invloed op de hele maatschappij, en hoe deze is ingericht, dat het niets anders kan dan dat de maatschappij zich maar moet aanpassen aan de verwachtingen van de Speaker.
Enorm veel ijzersterke ideeën op een heel toegankelijke manier uitgewerkt. Geen idee of ik ooit nog zin ga krijgen om het derde deel te lezen aangezien het mij wederom heel mooi afgerond lijkt. Nu ben ik wel keihard overtuigd van Orson Scott Card's schrijftalent...