Take a photo of a barcode or cover
A review by ingejanse
De acht bergen by Paolo Cognetti
4.0
Een heerlijk, heerlijk boek om te lezen. Niet dat het inhoudelijk zo bizar fenomenaal is ofzo, eerder een tikkie navelstaarderig (ik neem gemakshalve aan dat De Acht Bergen grosso modo een autobiografie van Paolo Cognetti is), maar het is ZO ENORM LEKKER om te lezen over dat verblijven in de Italiaanse natuur en bergen en dorpen en sneeuwstormen en tussen de dieren en alles. Alsof je favoriete melancholische gevoelens van vakanties in (in mijn geval) Genua, Turijn, de kust van Amalfi, Napels en al dat andere moois in één boek zijn samengebald. Dat dit boek zo groot is, moet haast wel komen omdat het je favoriete souvenir is van al je favoriete (natuur)vakanties. Eindelijk woorden voor je gevoel, eindelijk zinnen voor je sensaties, eindelijk alinea's voor je herinneringen.
Nogmaals: echt veel gebeurt er niet, het voelt ook soms als wat los zand (de thematiek van die 8 bergen is niet heel consequent uitgevoerd, de kern van de zaak is wat onduidelijk, de verhaallijnen zijn niet altijd even urgent), maar mijn god, wat schrijft Cognetti vaak mooi, lyrisch en citeerbaar over hoe de schoonheid van de natuur binnen kan komen, hoe fijn het is om door die landschappen te lopen (ik doe zelf geen bergen, maar wandel wel graag in obscure landschappen, dus minus de hoogte denk ik er wel iets van te herkennen), en hoe geromantiseerd-idyllisch we graag denken over dat eenvoudige, puur natuurlijke leven in afgelegen gebieden.
Nogmaals: echt veel gebeurt er niet, het voelt ook soms als wat los zand (de thematiek van die 8 bergen is niet heel consequent uitgevoerd, de kern van de zaak is wat onduidelijk, de verhaallijnen zijn niet altijd even urgent), maar mijn god, wat schrijft Cognetti vaak mooi, lyrisch en citeerbaar over hoe de schoonheid van de natuur binnen kan komen, hoe fijn het is om door die landschappen te lopen (ik doe zelf geen bergen, maar wandel wel graag in obscure landschappen, dus minus de hoogte denk ik er wel iets van te herkennen), en hoe geromantiseerd-idyllisch we graag denken over dat eenvoudige, puur natuurlijke leven in afgelegen gebieden.