Take a photo of a barcode or cover
A review by wes209
Mason & Dixon by Thomas Pynchon
5.0
Το Mason & Dixon αφορά στις περιπέτειες δύο Άγγλων στην Αμερική του 18ου αιώνα, του Charles Mason (Αστρονόμου) και του Jeremiah Dixon (τοπογράφου), όπου τους έχει ανατεθεί από τον Βασιλικό Σύλλογο της Αγγλίας η χάραξη μίας απόλυτα ευθείας γραμμής η οποία θα αποτελέσει το βόρειο σύνορο μεταξύ Μέρυλαντ και Πενσυλβάνια (Πραγματικό γεγονός).
Ο Pynchon σκεπτόμενος αυτή την ανάγκη της εποχής, σε συνδυασμό με την εφέυρεση και άφιξη των ρολογιών με λεπτοδείκτες στα νοικοκυριά, και την ένταξη της Αγγλίας και της Αμερικής στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο, το 1752- κάτι που έκανε Αμερικάνους και Άγγλους να κοιμηθούν 2 Σεπτέμβρη και να Ξυπνήσουν 13 Σεπτέμβρη, για να εναρμονιστούν με τον υπόλοιπο κόσμο- αλλά και την εφέυρεση του Σάντουιτς (ΚΑΡΙΟΛΗ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ) αντιλαμβάνεται μία πολύ συγκεριμένη ανάγκη του ανθρώπου να χωρίσει, να δημιουργήσει δίπολα, να μετρήσει, να φέρει στα μέτρα του την Γη, τον Ουρανό, τον Χρόνο, οτιδήποτε.
Ο 18ος αιώνας, έχει μείνει ως εποχή του ορθολογισμού και εκεί βρίσκονται τα θεμέλια των σημερινών εργαλείων με τα οποία κρίνουμε κάθε τι. Και ο βασικός σκοπός του Pynchon είναι να σατυρίσει την εποχή αυτή αλλά και να της εναντιωθεί. Σε αυτόν τον αιώνα, βλέπει μια τεράστια χαμένη ευκαιρία για μια Αμερική γεμάτη δυνατότητες, φαντασία, δυναμική, υπό την ταμπέλα του "Νέου Κόσμου" να κατασπαράζεται από τους αποικιοκράτες. Το γνωστό μέσω των 2 πρωταγωνιστών εισβάλλει στο άγνωστο. Η Μαμά Αγγλία δίνει μάθημα στην τεράστια Αμερική που μέχρι τότε χρησιμοποιούσε ως χωματερή της. Ιδέες, απόψεις, τρόπος σκέψης, δοξασίες, ζωές που γράφουν δεδομένα για αιώνες, όλα συμπιέζονται σε μία ευθεία γραμμή "ορθολογισμού". Βλέπει τον χρόνο και τον τόπο να τεμαχίζονται, να χάνουν την αορατότητα τους, να αποκτάνε σημεία, να γίνονται στατικα αντικείμενα και να δέχονται τις μετρήσεις του ανθρώπου που πολλές φορές το μόνο που εξυπηρετούν είναι ιδιοτελή επίγεια συμφέροντα. Δείχνει έτσι το λάθος του ανθρώπου να νομίζει ότι γνωρίζει κάτι λόγω της επαφής του μαζί του, αλλά το μόνο που ξέρει στην ουσία είναι μια εντελώς προσωπική χρονική αναπαράστασή του αντικειμένου. Μια φέτα αποκομμένη από αιώνες ύπαρξης.
Το βιβλίο είναι ένας τόπος όπου αντίρροπες δυνάμεις συγκρούονται σε κάθε σελίδα. Γνωστό και άγνωστο, μαγεία και επιστήμη, τάξη και αταξία, σκλάβοι και αφέντες, εργάτες και εργοδότες, αποικίες και αυτοκρατορίες, Ο Mason, αστρονόμος. Του Ουρανού, των άστρων, του μέλλοντος, της λογικής και της σοβαρότητας, με τον Dixon, τοπογράφο. Της Γης, του τώρα, της καλοπέρασης, της επιρρέπειας σε "αντιεπιστημονικές μεθόδους". Ο κόσμος των ζωντανών, με αυτόν των νεκρών, το πάνω και το κάτω ψωμί ενός σάντουιτς.
Γραμμένο σε στυλ 18ου αιώνα, κάτι που δυστυχώς στην μετάφραση δεν είναι εύκολο να φανεί, κάνει τόσο σωστά τη δουλειά του, που ανάγκασε το MLA (Modern Language Association) να μαζευτεί το 1998, ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του, να αποφασίσει αν πρέπει να το θεωρήσει βιβλίο του 18ου αιώνα (κάτι που είναι έξτρα διάκριση για ένα βιβλίο που βγάζει τη γλώσσα του στον ορθολογισμό, και παράλληα, εν δυνάμει σκηνη σε βιβλιο του Pynchon). H γραφή του εξαιρετική, με την γλαφυρότητα και τους χαρακτηρισμούς του, που τον κάνουν μοναδικό , γεμάτη προοπτικές για τα κλασικά του περίεργα αστεία. Οι χαρακτήρες για άλλη μια φορά ανθρώπινοι στο 100% να μπλέκουν κυρίως σε καταστάσεις με φαγητά και αλκοόλ, ή, ως πρωταγωνιστές ενός Αμερικάνικου έπους, και εναντίον όποιας αντίληψης θέλει σοβαρούς, γαμάτους, κουλ ήρωεες, κρέμονται από μπαλκόνια προσπαθώντας να κρυφτούν από γονείς που εισβάλλουν στο δωμάτιο της κόρης τους. ( ❤ )
Το Mason and Dixon είναι το βιβλίο που οι περισσότεροι θα χαρακτηρίσουν καλύτερό του, και είναι εύκολο να κερδίσει αυτόν τον τίτλο μιας και απουσιάζουν από αυτό βασικά στοιχεία της γραφής του που του έχουν δώσει την φήμη του δύσκολου συγγραφέα. Με αυτό το βιβλίο ο Pynchon δείχνει ότι δεν είναι δύσκολος. Μπορεί να το εκτιμήσει κάποιος που απλά θέλει να μάθει τι γίνεται μετά, ή κάποιος που του φτάνει η ηχητική των λέξεων και τα νοήματα τους, αλλά παράλληλα και Ακαδημαϊκοί που ανακαλύπτουν πως κάποιοι χαρακτήρες χρησιμοποιούνται από τον Pynchon ως μεταφορές για να μιλήσει για τον κόσμο των σωματιδίων και νόμους της φυσικής (συμβαίνει...). Εγώ το θεώρησα άψογο. 850 σελίδες ούτε μία για πέταμα.
Ο Pynchon σκεπτόμενος αυτή την ανάγκη της εποχής, σε συνδυασμό με την εφέυρεση και άφιξη των ρολογιών με λεπτοδείκτες στα νοικοκυριά, και την ένταξη της Αγγλίας και της Αμερικής στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο, το 1752- κάτι που έκανε Αμερικάνους και Άγγλους να κοιμηθούν 2 Σεπτέμβρη και να Ξυπνήσουν 13 Σεπτέμβρη, για να εναρμονιστούν με τον υπόλοιπο κόσμο- αλλά και την εφέυρεση του Σάντουιτς (ΚΑΡΙΟΛΗ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ) αντιλαμβάνεται μία πολύ συγκεριμένη ανάγκη του ανθρώπου να χωρίσει, να δημιουργήσει δίπολα, να μετρήσει, να φέρει στα μέτρα του την Γη, τον Ουρανό, τον Χρόνο, οτιδήποτε.
Ο 18ος αιώνας, έχει μείνει ως εποχή του ορθολογισμού και εκεί βρίσκονται τα θεμέλια των σημερινών εργαλείων με τα οποία κρίνουμε κάθε τι. Και ο βασικός σκοπός του Pynchon είναι να σατυρίσει την εποχή αυτή αλλά και να της εναντιωθεί. Σε αυτόν τον αιώνα, βλέπει μια τεράστια χαμένη ευκαιρία για μια Αμερική γεμάτη δυνατότητες, φαντασία, δυναμική, υπό την ταμπέλα του "Νέου Κόσμου" να κατασπαράζεται από τους αποικιοκράτες. Το γνωστό μέσω των 2 πρωταγωνιστών εισβάλλει στο άγνωστο. Η Μαμά Αγγλία δίνει μάθημα στην τεράστια Αμερική που μέχρι τότε χρησιμοποιούσε ως χωματερή της. Ιδέες, απόψεις, τρόπος σκέψης, δοξασίες, ζωές που γράφουν δεδομένα για αιώνες, όλα συμπιέζονται σε μία ευθεία γραμμή "ορθολογισμού". Βλέπει τον χρόνο και τον τόπο να τεμαχίζονται, να χάνουν την αορατότητα τους, να αποκτάνε σημεία, να γίνονται στατικα αντικείμενα και να δέχονται τις μετρήσεις του ανθρώπου που πολλές φορές το μόνο που εξυπηρετούν είναι ιδιοτελή επίγεια συμφέροντα. Δείχνει έτσι το λάθος του ανθρώπου να νομίζει ότι γνωρίζει κάτι λόγω της επαφής του μαζί του, αλλά το μόνο που ξέρει στην ουσία είναι μια εντελώς προσωπική χρονική αναπαράστασή του αντικειμένου. Μια φέτα αποκομμένη από αιώνες ύπαρξης.
Το βιβλίο είναι ένας τόπος όπου αντίρροπες δυνάμεις συγκρούονται σε κάθε σελίδα. Γνωστό και άγνωστο, μαγεία και επιστήμη, τάξη και αταξία, σκλάβοι και αφέντες, εργάτες και εργοδότες, αποικίες και αυτοκρατορίες, Ο Mason, αστρονόμος. Του Ουρανού, των άστρων, του μέλλοντος, της λογικής και της σοβαρότητας, με τον Dixon, τοπογράφο. Της Γης, του τώρα, της καλοπέρασης, της επιρρέπειας σε "αντιεπιστημονικές μεθόδους". Ο κόσμος των ζωντανών, με αυτόν των νεκρών, το πάνω και το κάτω ψωμί ενός σάντουιτς.
Γραμμένο σε στυλ 18ου αιώνα, κάτι που δυστυχώς στην μετάφραση δεν είναι εύκολο να φανεί, κάνει τόσο σωστά τη δουλειά του, που ανάγκασε το MLA (Modern Language Association) να μαζευτεί το 1998, ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του, να αποφασίσει αν πρέπει να το θεωρήσει βιβλίο του 18ου αιώνα (κάτι που είναι έξτρα διάκριση για ένα βιβλίο που βγάζει τη γλώσσα του στον ορθολογισμό, και παράλληα, εν δυνάμει σκηνη σε βιβλιο του Pynchon). H γραφή του εξαιρετική, με την γλαφυρότητα και τους χαρακτηρισμούς του, που τον κάνουν μοναδικό , γεμάτη προοπτικές για τα κλασικά του περίεργα αστεία. Οι χαρακτήρες για άλλη μια φορά ανθρώπινοι στο 100% να μπλέκουν κυρίως σε καταστάσεις με φαγητά και αλκοόλ, ή, ως πρωταγωνιστές ενός Αμερικάνικου έπους, και εναντίον όποιας αντίληψης θέλει σοβαρούς, γαμάτους, κουλ ήρωεες, κρέμονται από μπαλκόνια προσπαθώντας να κρυφτούν από γονείς που εισβάλλουν στο δωμάτιο της κόρης τους. ( ❤ )
Το Mason and Dixon είναι το βιβλίο που οι περισσότεροι θα χαρακτηρίσουν καλύτερό του, και είναι εύκολο να κερδίσει αυτόν τον τίτλο μιας και απουσιάζουν από αυτό βασικά στοιχεία της γραφής του που του έχουν δώσει την φήμη του δύσκολου συγγραφέα. Με αυτό το βιβλίο ο Pynchon δείχνει ότι δεν είναι δύσκολος. Μπορεί να το εκτιμήσει κάποιος που απλά θέλει να μάθει τι γίνεται μετά, ή κάποιος που του φτάνει η ηχητική των λέξεων και τα νοήματα τους, αλλά παράλληλα και Ακαδημαϊκοί που ανακαλύπτουν πως κάποιοι χαρακτήρες χρησιμοποιούνται από τον Pynchon ως μεταφορές για να μιλήσει για τον κόσμο των σωματιδίων και νόμους της φυσικής (συμβαίνει...). Εγώ το θεώρησα άψογο. 850 σελίδες ούτε μία για πέταμα.