Take a photo of a barcode or cover
A review by haagedoorn
Het woeden der gehele wereld by Maarten 't Hart
4.0
Deze review is ook hier beschikbaar --> www.absurdliterature.blogspot.com
Een bij vlagen geniaal boek, maar overwegend moeizaam door te komen. Het treft echter wel een paar interessante thema's, waarbij de volgende quote is blijven hangen: ''Ik wou dat ik daar weer stond, op zo'n zomerdag in februari, terwijl de bollende gordijntjes tegen je aanwaaien. Zolang het heelal uitdijt, blijft elk moment in een mensenleven aanwezig, want er is dan altijd een plekje in het heelal dat dat precies zoveel lichtjaren verwijderd is van dat ene ogenblik. Zou je op dat plekje verkeren, en met een kijker naar de aarde kunnen turen, dan zou je jezelf kunnen zien staan - daar bij dat open raam, in de zon, voor altijd vastgenageld op dat ene punt in de tijd dat nimmer verloren zal gaan.''
Hoewel de moordzaak de rode draad is lijkt het in grote delen van het boek ook niet meer dan bijzaak. Het is echter een soort van anker in het leven van de hoofdpersoon dat verder maar moeite heeft een goede vorm te geven aan dat leven. Zoals de quote al aangeeft leeft de hoofdpersoon liever in onbezorgde momenten in het verleden dan in het heden, welke gevuld is met vrekkige ouders, nachtmerries, kwaalgeesten en een studie waar een hekel aan heeft. Over het algemeen is het echter een goed boek, met sterke personages, een goed onderliggend plot en hier en daar zelfs wat humor. Vier sterren.
Een bij vlagen geniaal boek, maar overwegend moeizaam door te komen. Het treft echter wel een paar interessante thema's, waarbij de volgende quote is blijven hangen: ''Ik wou dat ik daar weer stond, op zo'n zomerdag in februari, terwijl de bollende gordijntjes tegen je aanwaaien. Zolang het heelal uitdijt, blijft elk moment in een mensenleven aanwezig, want er is dan altijd een plekje in het heelal dat dat precies zoveel lichtjaren verwijderd is van dat ene ogenblik. Zou je op dat plekje verkeren, en met een kijker naar de aarde kunnen turen, dan zou je jezelf kunnen zien staan - daar bij dat open raam, in de zon, voor altijd vastgenageld op dat ene punt in de tijd dat nimmer verloren zal gaan.''
Hoewel de moordzaak de rode draad is lijkt het in grote delen van het boek ook niet meer dan bijzaak. Het is echter een soort van anker in het leven van de hoofdpersoon dat verder maar moeite heeft een goede vorm te geven aan dat leven. Zoals de quote al aangeeft leeft de hoofdpersoon liever in onbezorgde momenten in het verleden dan in het heden, welke gevuld is met vrekkige ouders, nachtmerries, kwaalgeesten en een studie waar een hekel aan heeft. Over het algemeen is het echter een goed boek, met sterke personages, een goed onderliggend plot en hier en daar zelfs wat humor. Vier sterren.