Scan barcode
A review by annettebooksofhopeanddreams
Graffiti Moon by Cath Crowley
4.0
Zo heel af en toe, als ik me verveel en moe ben en me nergens toe gezet krijg, scroll ik door de boeken op boekenkraam. En heel soms zie ik dan een boek dat ik persé moet hebben, maar "moet" ik dat aanvullen met andere boeken om van de aanbieding gebruik te kunnen maken. Graffiti Moon was zo'n aanvulling, een boek dat me aansprak, maar wat ik anders nooit gekocht had.
Maar ik ben wel blij dat het toch in mijn winkelmandje is beland. Het plot is niet ingewikkeld of groots. Het is eigenlijk vrij simpel: Lucy is zelf kunstenares en is verliefd op de onbekend jongen die zichzelf Shadow noemt en wil naar hem op zoek. Ed wordt door zijn vrienden over gehaald haar te helpen, wat betekent dat hij haar helpt om hem te zoeken. Maar wat gaandeweg gebeurt, is dat twee karakters, die dachten niks voor elkaar te kunnen betekenen langzaamaan elkaar vinden.
De metaforen van de kunst, zowel die van Lucy, als die van Ed, als die van de grote meesters, loopt als een hele mooie rode draad door het verhaal. De schrijfster voelt nergens de behoefte dit uit te leggen, wat het des te mooier en des te indrukwekkender maakt omdat het echt de kans krijgt voor zichzelf te spreken.
Combineer dat met twee karakters die ons mee laten kijken in het diepste van hun ziel en je krijgt een heel puur, mooi en eerlijk verhaal. Dit alles is opgeschreven in prachtige zinnen die goed bij de personages passen, alhoewel het verschil tussen hun manier van praten wat mij betreft wel wat groter gemogen had.
Al met al een verhaal waarbij kunst mensen samenbrengt en één iemand die in je gelooft genoeg kan zijn om de toekomst te veranderen.
Maar ik ben wel blij dat het toch in mijn winkelmandje is beland. Het plot is niet ingewikkeld of groots. Het is eigenlijk vrij simpel: Lucy is zelf kunstenares en is verliefd op de onbekend jongen die zichzelf Shadow noemt en wil naar hem op zoek. Ed wordt door zijn vrienden over gehaald haar te helpen, wat betekent dat hij haar helpt om hem te zoeken. Maar wat gaandeweg gebeurt, is dat twee karakters, die dachten niks voor elkaar te kunnen betekenen langzaamaan elkaar vinden.
De metaforen van de kunst, zowel die van Lucy, als die van Ed, als die van de grote meesters, loopt als een hele mooie rode draad door het verhaal. De schrijfster voelt nergens de behoefte dit uit te leggen, wat het des te mooier en des te indrukwekkender maakt omdat het echt de kans krijgt voor zichzelf te spreken.
Combineer dat met twee karakters die ons mee laten kijken in het diepste van hun ziel en je krijgt een heel puur, mooi en eerlijk verhaal. Dit alles is opgeschreven in prachtige zinnen die goed bij de personages passen, alhoewel het verschil tussen hun manier van praten wat mij betreft wel wat groter gemogen had.
Al met al een verhaal waarbij kunst mensen samenbrengt en één iemand die in je gelooft genoeg kan zijn om de toekomst te veranderen.