You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
daphne_reads_stuff 's review for:
What I'd Rather Not Think About
by Jente Posthuma
Πως συνδέονται οι Δίδυμοι Πύργοι, το Ολοκαύτωμα και μια γιγάντια συλλογή πουλόβερ με το αμερικανικό Survivor, μια ταϊλανδέζικη συνταγή και τα στατιστικά στοιχεία σχετικά με τους ανθρώπους που πηδούν από ψηλά κτίρια; Ευφάνταστα και αριστοτεχνικά, όταν πρόκειται για τον κόσμο της Jente Posthuma!
Μια συμπαγής και ειλικρινής ιστορία για την ψυχική υγεία, την ταυτότητα, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την αυτοκτονία. Η ανώνυμη αφηγήτρια αναφέρεται ως «Δύο». «Ένα» είναι ο δίδυμος αδελφό της, που πρόσφατα έβαλε τέλος στη ζωή του. Η «Ένα» ανατρέχει σε στιγμιότυπα των κοινών παιδικών βιωμάτων τους, στην ενήλικη ζωή τους, ψάχνοντας τη στιγμή που έπαψαν να επικοινωνούν ουσιαστικά, που έπαψαν να καθορίζονται ο ένας από τον άλλο, προσπαθώντας να κατανοήσει την απόφασή του. Ταυτόχρονα, πασχίζει να βρει τον εαυτό της και να αναπτύξει τρόπους επικοινωνίας με τους άλλους ανθρώπους.
Μια ιστορία για το πένθος, που διακρίνεται από μια διάχυτη μελαγχολία αλλά ταυτόχρονα είναι γεμάτη χιούμορ. Μια ιστορία για την προσωπική ταυτότητα, την επικοινωνία, τον ετεροκαθορισμό και τη συνειδητοποίηση πως ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι ακριβώς σκέφτεται ο άλλος, όσο κοντινός σε εμάς και αν είναι. Βάλτε στο μείγμα την εξαιρετική γραφή της Posthuma, η οποία μας δείχνει πως λίγες μόνο λέξεις κάθε φορά μπορούν να δημιουργήσουν μια σύνθετη ατμόσφαιρα και να προκαλέσουν πληθώρα συναισθημάτων.
Must read κατά την άποψή μου και θα εκπλαγώ αν δεν το δω στη βραχεία λίστα του βραβείου! Και επιπλέον, μια νέα συγγραφέας που θα παρακολουθώ συστηματικά στο μέλλον.
Μια συμπαγής και ειλικρινής ιστορία για την ψυχική υγεία, την ταυτότητα, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την αυτοκτονία. Η ανώνυμη αφηγήτρια αναφέρεται ως «Δύο». «Ένα» είναι ο δίδυμος αδελφό της, που πρόσφατα έβαλε τέλος στη ζωή του. Η «Ένα» ανατρέχει σε στιγμιότυπα των κοινών παιδικών βιωμάτων τους, στην ενήλικη ζωή τους, ψάχνοντας τη στιγμή που έπαψαν να επικοινωνούν ουσιαστικά, που έπαψαν να καθορίζονται ο ένας από τον άλλο, προσπαθώντας να κατανοήσει την απόφασή του. Ταυτόχρονα, πασχίζει να βρει τον εαυτό της και να αναπτύξει τρόπους επικοινωνίας με τους άλλους ανθρώπους.
Μια ιστορία για το πένθος, που διακρίνεται από μια διάχυτη μελαγχολία αλλά ταυτόχρονα είναι γεμάτη χιούμορ. Μια ιστορία για την προσωπική ταυτότητα, την επικοινωνία, τον ετεροκαθορισμό και τη συνειδητοποίηση πως ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι ακριβώς σκέφτεται ο άλλος, όσο κοντινός σε εμάς και αν είναι. Βάλτε στο μείγμα την εξαιρετική γραφή της Posthuma, η οποία μας δείχνει πως λίγες μόνο λέξεις κάθε φορά μπορούν να δημιουργήσουν μια σύνθετη ατμόσφαιρα και να προκαλέσουν πληθώρα συναισθημάτων.
Must read κατά την άποψή μου και θα εκπλαγώ αν δεν το δω στη βραχεία λίστα του βραβείου! Και επιπλέον, μια νέα συγγραφέας που θα παρακολουθώ συστηματικά στο μέλλον.