Take a photo of a barcode or cover
tee_yoo 's review for:
Besjes in het bos
by Margaret Atwood
Ik kon er niet goed grip op krijgen. De verzameling verhalen. Verdeeld over drie delen. Een sandwich: eerst verhalen over Tig en Nell, dan een bonte verzameling ‘experimenten’, dan weer verhalen over Tig en Nell. Het lijkt een willekeurige bundel, met deels nieuw werk, deels verschenen in magazines. Uiteindelijk was ik in tranen.
Het middendeel bestaat uit een staalkaart van Atwoods kunnen en heeft echo’s naar eerder werk. Science fiction, opmerkelijke perspectieven (zoals een slak in een mensenlichaam), een interview met de dode George Orwell, … Sommige verhalen verwonderen, andere irriteren, sommige werken niet. Ik verdenk Atwood er van om sommige verhalen met opzet te laten mislukken om in het laatste deel genadeloos toe te slaan. In de verhalen over Tig en Nell schrijft ze kleiner, teder, persoonlijk. Er is weinig nodig om de lezer te raken met een goed verhaal. Het lijkt erop dat ze dicht bij zichzelf blijft. Haar eigen ouderdom, het verlies van haar levenspartner? Waar ik Atwood eerder las om in andere werelden en andere tijden te komen, verrast ze me nu door via haar observaties en gedachten in de Tig en Nell. verhalen: et werpt met terug op mezelf. Nostalgie, opnieuw beleefd verdriet, verdriet over wat kan gaan komen. ‘Het houten kistje’ is een van de beste verhalen dat ik ooit las. Daarom vijf sterren.
PS Waarom heeft de Nederlandse vertaling zo'n afzichtelijk niet passend omslag?
Het middendeel bestaat uit een staalkaart van Atwoods kunnen en heeft echo’s naar eerder werk. Science fiction, opmerkelijke perspectieven (zoals een slak in een mensenlichaam), een interview met de dode George Orwell, … Sommige verhalen verwonderen, andere irriteren, sommige werken niet. Ik verdenk Atwood er van om sommige verhalen met opzet te laten mislukken om in het laatste deel genadeloos toe te slaan. In de verhalen over Tig en Nell schrijft ze kleiner, teder, persoonlijk. Er is weinig nodig om de lezer te raken met een goed verhaal. Het lijkt erop dat ze dicht bij zichzelf blijft. Haar eigen ouderdom, het verlies van haar levenspartner? Waar ik Atwood eerder las om in andere werelden en andere tijden te komen, verrast ze me nu door via haar observaties en gedachten in de Tig en Nell. verhalen: et werpt met terug op mezelf. Nostalgie, opnieuw beleefd verdriet, verdriet over wat kan gaan komen. ‘Het houten kistje’ is een van de beste verhalen dat ik ooit las. Daarom vijf sterren.
PS Waarom heeft de Nederlandse vertaling zo'n afzichtelijk niet passend omslag?