A review by bookitocat
Ο ωκεανός στο τέλος του δρόμου by Neil Gaiman

3.0

Σαν βιβλίο σε έπιανε και σε βούταγε στον Ωκεανό του (pun intended) χωρίς να σε αφήσει να πάρεις οποιαδήποτε ανάσα μέχρι να φτάσεις στην τελευταία σελίδα και ο ωκεανός γίνει λίμνη και η λίμνη πισίνα και η πισίνα μια σταγόνα νερό που πέφτει βασανιστηκά από την χαλασμένη βρύση στο μπάνιο. Θέλεις να ξαναβουτήξεις το κεφάλι σου μέσα αλλά τίποτα δεν είναι πλέον το ίδιο.

Λυρικό, με καταπληκτικές παρομοιώσεις και μεταφορές. Διαθέτει περιγραφές που σε κάνουν να μπαίνεις μέσα στο βιβλίο και να νιώθεις ότι τα βλέπεις όλα τριγύρω σου σαν μια ταινία. Άμα σου το δώσουν να το διαβάσεις χωρίς να ξέρεις ποιος το έγραψε απλά θα αρχίσεις να το δείχνεις βγάζοντας άναρθες κραυγές καθώς θα καταλάβαινες ότι είναι ο Neil Gaiman.

Τώρα θα αναρωτιέσαι γιατί του έβαλα τρεις πατουσίτσες. Το τέλος δεν με ικανοποίησε καθόλου. Δεν ήταν ότι έγινε κάτι που δεν ήθελα, έτσι κι αλλιώς δεν είναι η δική μου ιστορία για να την πω, αλλά ένιωσα ότι απλά δεν ήταν τέλος για αυτό το βιβλίο. Σαν να το πήραν από αλλού και το εκτύπωσαν καταλάθος στο πίσω μέρος αυτού του βιβλίου. Τελείωνε απότομα. Δεν υπήρχε εξέλιξη του κεντρικού ήρωα. Δεν υπήρχε αυτή η λύτρωση που ήθελα να μου προσφέρει το τέλος αυτού του βιβλίου. Με άφησε ανικανοποίητη και πεινασμένη.

Περισσότερα: