A review by dunjalycops
Een vrouw apart. En de stad: een memoir by Vivian Gornick

3.0

Als beginnende volwassene lees ik graag verhalen geschreven door en over vrouwen met levenservaring, die bepaalde paden al bewandeld hebben. En als iemand die niet in de stad woont, maar daar wel een beetje van droomt, lees ik graag over de werelden die daar samenkomen.

‘Een vrouw apart. En de stad.’ had dus hét recept om mijn nieuwe lievelingsboek te worden. En voor een paar hoofdstukken dacht ik dat dat het geval zou zijn. Het was hoe dan ook een bijzondere leeservaring. Ik begon het boek te lezen net wanneer ik mijn eerste stappen in ‘de grote stad’ zette: tijdens het pendelen met de trein en de tram, onderweg naar mijn stage in Brussel. Daar heb ik van genoten.

Maar sneller dan ik wilde zwakte mijn enthousiasme af, moest ik me door de hoofdstukken sleuren. ‘Een vrouw apart. En de stad.’ is een memoir, de passages waarin ik Vivian Gornick beter leerde kennen las ik graag. Maar er was ook veel ballast voor mij. Ik had verwacht dat haar vriendschap met Leonard de rode draad zou zijn in het verhaal, maar Leonard komt eigenlijk maar heel weinig voor. Dat vond ik heel jammer.