Scan barcode
A review by panastasia
Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν by Juan Gabriel Vásquez
3.0
Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν του Juan Gabriel Vásquez
Ο Αντόνιο Γιαμαρα, καθηγητής Νομικής, είναι μάρτυρας της δολοφονίας του Ρικαρδο Λαβερδε, πρώην πιλότου. Ο Αντόνιο στιγματιζεται από αυτό το γεγονός. Η ζωή του προχώρα αλλά ο ίδιος όχι. Όλη η εύθραυστη πραγματικότητα του έχει θρυματιστει. Έτσι, όταν του δίνεται η δυνατότητα να μάθει περισσότερα για τον δολοφονημένο Ρικαρδο δεν την αφήνει να χαθεί.
Η Κολομβία ήταν κάποτε η Κολομβία του Εσκομπαρ. Κάθε απόφαση κάθε κίνηση του έπλασαν τη χώρα σε βαθμό που ακόμη και το πάρκο ζώων που είχε φτιάξει ήταν σημείο αναφοράς.
Ο βραβευμένος Vázquez κάνει εξαιρετική δουλειά στήνοντας μια ιστορία από τρεις διαφορετικές που απλώνονται χρονικά από το 1938 ως το σήμερα. Οχι μόνο εφάπτονται αλλά κουμπώνουν και παρεισφρυουν η μία στην άλλη. Ισως η παράθεση πολλών ιστορικών γεγονότων να δίνει την αίσθηση καταιγισμου πληροφοριών αλλά και χωρίς αυτά κάτι θα έλειπε.
Και μετά από αρκετό καιρό βρήκα τον τίτλο ενός βιβλίου διπλά ενδιαφέρον μετά την ανάγνωση του κειμένου.
Προσωπική σημείωση
Μια απόσταση τη νιώθω πάντα με τη μεταφρασμένη λογοτεχνία. Μια ιστορία από ένα άλλο τόπο πάντα μοιάζει αλλιώς. Με τα έργα από τη λατινκή Αμερική αυτή η απόσταση κάπως σα να μικραίνει. Τι είναι αυτό που κάνει τη γραφή από εκείνη τη γωνιά της γης τόσο διαφορετική;
Αν ήμουν αθάνατο ον (βαμπίρ ίσως, να μη χάνω χρόνο στον ύπνο), ο σκοπός μου θα ήταν να μάθω όλες τις γλώσσες του κόσμου και να διαβάσω ιστορίες στο πρωτότυπο τους. Αλλά έτσι όπως είμαι εγκλωβισμένη σε αυτή την φθαρτή ύπαρξη (φωνή Βάνας Καρόλου Λέκκα, για να το ελαφρύνουμε και λίγο) δε προλαβαίνω πολλά. Έτσι θα καταπιαστώ με τα ισπανικά και κάποια στιγμή θα μπορώ να ξαναδιαβάσω αυτά τα έργα που αγάπησα στη γλώσσα που γράφτηκαν και θα μάθω τα μυστικά τους και θα ανακαλύψω και άλλα και άλλα.
"Αυτό είναι το ωραίο με την Κολομβία. Κανείς δεν είναι ποτέ μόνος με τη μοίρα του."
"Το μόνο πράγμα που πρέπει να κάνει κανείς είναι να πεθάνει."
Antonio Yamara, a law professor, witnesses the murder of Ricardo Laverde, a former pilot. Antonio is stigmatized by this. His life goes on but he doesn't. His fragile reality has been shattered. When he is given the opportunity to learn more about the murdered Ricardo he doesn't let it go.
Colombia was once Escobar's Colombia. His every decision and every move shaped the country to such an extent that even the animal park he had built was a reference point.
The award-winning Vázquez does an excellent job of setting up a story of three different stories spanning from 1938 to the present day. Not only do they to fit together, but they snap into each other. Perhaps the citation of many historical facts gives the feeling of a flood of information, but without them there would be something missing.
And after a long time I found the title of a book doubly interesting after reading the text.
Personal note
I always feel a distance with translated literature. A story from another place always looks different. With the works from Latin America, this distance seems to be getting smaller. What is it that makes the writing from that corner of the earth so different?
If I were an immortal being (vampire maybe, not wasting time sleeping), my goal would be to learn every language in the world and read stories in their original editions. But as I am trapped in this perishable existence (I do get poetic in my old age) I won't get much done. So I'll learn Spanish and someday I'll be able to re-read those works I loved in the language they were written in and learn their secrets and discover more and more.
"That's the beauty of Colombia. No one is ever alone in their fate."
"The only thing left to do is to die."
Ο Αντόνιο Γιαμαρα, καθηγητής Νομικής, είναι μάρτυρας της δολοφονίας του Ρικαρδο Λαβερδε, πρώην πιλότου. Ο Αντόνιο στιγματιζεται από αυτό το γεγονός. Η ζωή του προχώρα αλλά ο ίδιος όχι. Όλη η εύθραυστη πραγματικότητα του έχει θρυματιστει. Έτσι, όταν του δίνεται η δυνατότητα να μάθει περισσότερα για τον δολοφονημένο Ρικαρδο δεν την αφήνει να χαθεί.
Η Κολομβία ήταν κάποτε η Κολομβία του Εσκομπαρ. Κάθε απόφαση κάθε κίνηση του έπλασαν τη χώρα σε βαθμό που ακόμη και το πάρκο ζώων που είχε φτιάξει ήταν σημείο αναφοράς.
Ο βραβευμένος Vázquez κάνει εξαιρετική δουλειά στήνοντας μια ιστορία από τρεις διαφορετικές που απλώνονται χρονικά από το 1938 ως το σήμερα. Οχι μόνο εφάπτονται αλλά κουμπώνουν και παρεισφρυουν η μία στην άλλη. Ισως η παράθεση πολλών ιστορικών γεγονότων να δίνει την αίσθηση καταιγισμου πληροφοριών αλλά και χωρίς αυτά κάτι θα έλειπε.
Και μετά από αρκετό καιρό βρήκα τον τίτλο ενός βιβλίου διπλά ενδιαφέρον μετά την ανάγνωση του κειμένου.
Προσωπική σημείωση
Μια απόσταση τη νιώθω πάντα με τη μεταφρασμένη λογοτεχνία. Μια ιστορία από ένα άλλο τόπο πάντα μοιάζει αλλιώς. Με τα έργα από τη λατινκή Αμερική αυτή η απόσταση κάπως σα να μικραίνει. Τι είναι αυτό που κάνει τη γραφή από εκείνη τη γωνιά της γης τόσο διαφορετική;
Αν ήμουν αθάνατο ον (βαμπίρ ίσως, να μη χάνω χρόνο στον ύπνο), ο σκοπός μου θα ήταν να μάθω όλες τις γλώσσες του κόσμου και να διαβάσω ιστορίες στο πρωτότυπο τους. Αλλά έτσι όπως είμαι εγκλωβισμένη σε αυτή την φθαρτή ύπαρξη (φωνή Βάνας Καρόλου Λέκκα, για να το ελαφρύνουμε και λίγο) δε προλαβαίνω πολλά. Έτσι θα καταπιαστώ με τα ισπανικά και κάποια στιγμή θα μπορώ να ξαναδιαβάσω αυτά τα έργα που αγάπησα στη γλώσσα που γράφτηκαν και θα μάθω τα μυστικά τους και θα ανακαλύψω και άλλα και άλλα.
"Αυτό είναι το ωραίο με την Κολομβία. Κανείς δεν είναι ποτέ μόνος με τη μοίρα του."
"Το μόνο πράγμα που πρέπει να κάνει κανείς είναι να πεθάνει."
Antonio Yamara, a law professor, witnesses the murder of Ricardo Laverde, a former pilot. Antonio is stigmatized by this. His life goes on but he doesn't. His fragile reality has been shattered. When he is given the opportunity to learn more about the murdered Ricardo he doesn't let it go.
Colombia was once Escobar's Colombia. His every decision and every move shaped the country to such an extent that even the animal park he had built was a reference point.
The award-winning Vázquez does an excellent job of setting up a story of three different stories spanning from 1938 to the present day. Not only do they to fit together, but they snap into each other. Perhaps the citation of many historical facts gives the feeling of a flood of information, but without them there would be something missing.
And after a long time I found the title of a book doubly interesting after reading the text.
Personal note
I always feel a distance with translated literature. A story from another place always looks different. With the works from Latin America, this distance seems to be getting smaller. What is it that makes the writing from that corner of the earth so different?
If I were an immortal being (vampire maybe, not wasting time sleeping), my goal would be to learn every language in the world and read stories in their original editions. But as I am trapped in this perishable existence (I do get poetic in my old age) I won't get much done. So I'll learn Spanish and someday I'll be able to re-read those works I loved in the language they were written in and learn their secrets and discover more and more.
"That's the beauty of Colombia. No one is ever alone in their fate."
"The only thing left to do is to die."