Take a photo of a barcode or cover
divxalex 's review for:
Θάλασσα, θάλασσα
by Iris Murdoch
Ένα ατέλειωτο (στην έκδοση Gutenberg -την οποία το goodreads μόλις έπαψε να αγνοεί- είναι σχεδόν χίλιες σελίδες), άνιωθο και βαρετό φληνάφημα, που ξεκινάει στην άκρη της θάλασσας όπου ο πρωταγωνιστής νομίζει ότι βλέπει ένα τέρας και τελειώνει αφότου έχει ξανασυνταντήσει τους "έρωτες" (όχι και τόσο παθιασμένους, όπως αποδεικνύεται) της ζωής του.
Ο Τσαρλς είναι θεατράνθρωπος που έχει αποσυρθεί από τα θεατρικά και έχει πιάσει ένα σπιτάκι κοντά στη θάλασα. Μπορεί να ακούγεται βαρετό, αλλά γίνεται ακόμα χειρότερο. Στο σπιτάκι αυτό δέχεται επισκέψεις γνωστών και αλληλογραφία, ενώ αναθυμάται και πραγματάκια. Λίγο πριν ο αναγνώστης αρχίσει να σιελορροεί κατατονικά, εμφανίζεται η παλιά του αγάπη, η πρώτη αγάπη, η μεγαλύτερη αγάπη απ' όλες, που τον εγκατέλειψε χωρίς να ξέρει ποτέ το γιατί και τώρα είναι πατρεμένη με έναν άξεστο ζηλιάρη βλάχο κι έχουν υιοθετήσει και ένα παιδί. Φυσικά και θα προσπαθήσει να διαλύσει το γάμο τους και να την πάρει πίσω, ενώ σε κάποιο σημείο γίνεται και ο ίδιος στόχος δολοφονικής απόπειρας, αλλά τελικά ο μόνος που πεθαίνει είναι ο θετός γιος του ζεύγους που προσπαθεί να διαλύσει. Και, πιστέψτε με, είναι πολύ λιγότερο ενδιαφέροντα όταν τα διαβάζετε...
Κάποιοι θα σας πουν ότι το «Θάλασσα, Θάλασσα» είναι ένα ωραίο, πολύπλοκο, όλο ειρωνεία μυθιστόρημα. Εγώ θα σας πω ότι είναι βαρετό, απλοϊκό μέχρις αναισθησίας και η όποια ειρωνεία είναι εις βάρος του αναγνώστη. Θα ακούσετε ότι "αντικρίζει κατά μέτωπο τους βασικότερους δαίμονές μας". Εμένα είναι ο Αμπαντόν, αλλά δεν γίνεται μνεία :p
Οι προσεγγίσεις της Μέρντοχ στα βιώματα, τα δράματα και τις σκέψεις του ήρωα είναι επιδερμικές, και οι στοχασμοί που παρατίθενται, απλοϊκοί, σε βαθμό που να ταιριάζουν περισσότερο σε βικτωριανό ρομάντζο για νεαρές κυρίες εγκλειστες σε πύργους παρά σε βιβλίο που γράφτηκε μετά το 1975 (πρώτη έκδοση 1978). Απόρώ με τι σκεπτικό δίνανε το Μπούκερ κάποτε... Ίσως απορώ και για σήμερα.
Μπορείτε να το αποφύγετε και να διαβάσετε κάτι άλλο, πραγματικά ενδιαφέρον...
Είναι τόσο βαρετό και ανούσιο, σε αφήνει τόσο πολύ με την αίσθηση ότι σου έκλεψε το χρόνο άδικα, που περιμένεις ένα επίμετρο τουλάστιχον (sic) 200 σελίδων στο οποίο ο επιμελητής της έκδοσης θα προσπαθεί απεγνωσμένα να σε πείσει πόσο ωραίο ήταν αυτό που διάβασες και πόσο σημαντικό για τη λογοτεχνία του 20ού αιώνα, δωροδοκώντας σε με γαλιφιές για να μην πεις σε άλλους πόσο τραγικά ανούσιο και βαρετό είναι και πέσουν οι πωλήσεις του, για να έχει τη χαρά να το παρουσιάσει στα ευπώλητα της εβδομάδος*. Ίσως λόγω του όγκου του βιβλίου δε χώρεσε αυτό το επίμετρο στην έκδοση που διάβασα, αλλά είμαι σίγουρος ότι κάποιος στις εκδόσεις το πρότεινε.
Το δεύτερο αστεράκι μπαίνει γιατί η Murdoch όντως ξέρει να γράφει, και παρ' όλο που προσπαθεί σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου να αποδείξει το αντίθετο, της ξεφεύγει συνολικά μια απόμακρη αναλαμπή της ικανότητάς της.
*Παρεμπιπτόντως, πόσο γελοίο είναι να διαφημίζονται τα ευπώλητα μηνός και εβδομάδος; Κανείς δεν ξέρει το περιεχόμενο ενός βιβλίου ΠΡΙΝ το διαβάσει, οπότε η αγορά του δεν είναι απόφαση βασισμένη στην ποιότητα του βιβλίου, άρα ο αριθμός των πωλήσεων της πρώτης εβδομάδας δεν αποτελεί κριτήριο. Πουλάει ό,τι διαφημίζεται καλύτερα/περισσότερο/απειλεί την οικογενειά σου πιο αποτελεσματικά.
Ο Τσαρλς είναι θεατράνθρωπος που έχει αποσυρθεί από τα θεατρικά και έχει πιάσει ένα σπιτάκι κοντά στη θάλασα. Μπορεί να ακούγεται βαρετό, αλλά γίνεται ακόμα χειρότερο. Στο σπιτάκι αυτό δέχεται επισκέψεις γνωστών και αλληλογραφία, ενώ αναθυμάται και πραγματάκια. Λίγο πριν ο αναγνώστης αρχίσει να σιελορροεί κατατονικά, εμφανίζεται η παλιά του αγάπη, η πρώτη αγάπη, η μεγαλύτερη αγάπη απ' όλες, που τον εγκατέλειψε χωρίς να ξέρει ποτέ το γιατί και τώρα είναι πατρεμένη με έναν άξεστο ζηλιάρη βλάχο κι έχουν υιοθετήσει και ένα παιδί. Φυσικά και θα προσπαθήσει να διαλύσει το γάμο τους και να την πάρει πίσω, ενώ σε κάποιο σημείο γίνεται και ο ίδιος στόχος δολοφονικής απόπειρας, αλλά τελικά ο μόνος που πεθαίνει είναι ο θετός γιος του ζεύγους που προσπαθεί να διαλύσει. Και, πιστέψτε με, είναι πολύ λιγότερο ενδιαφέροντα όταν τα διαβάζετε...
Κάποιοι θα σας πουν ότι το «Θάλασσα, Θάλασσα» είναι ένα ωραίο, πολύπλοκο, όλο ειρωνεία μυθιστόρημα. Εγώ θα σας πω ότι είναι βαρετό, απλοϊκό μέχρις αναισθησίας και η όποια ειρωνεία είναι εις βάρος του αναγνώστη. Θα ακούσετε ότι "αντικρίζει κατά μέτωπο τους βασικότερους δαίμονές μας". Εμένα είναι ο Αμπαντόν, αλλά δεν γίνεται μνεία :p
Οι προσεγγίσεις της Μέρντοχ στα βιώματα, τα δράματα και τις σκέψεις του ήρωα είναι επιδερμικές, και οι στοχασμοί που παρατίθενται, απλοϊκοί, σε βαθμό που να ταιριάζουν περισσότερο σε βικτωριανό ρομάντζο για νεαρές κυρίες εγκλειστες σε πύργους παρά σε βιβλίο που γράφτηκε μετά το 1975 (πρώτη έκδοση 1978). Απόρώ με τι σκεπτικό δίνανε το Μπούκερ κάποτε... Ίσως απορώ και για σήμερα.
Μπορείτε να το αποφύγετε και να διαβάσετε κάτι άλλο, πραγματικά ενδιαφέρον...
Είναι τόσο βαρετό και ανούσιο, σε αφήνει τόσο πολύ με την αίσθηση ότι σου έκλεψε το χρόνο άδικα, που περιμένεις ένα επίμετρο τουλάστιχον (sic) 200 σελίδων στο οποίο ο επιμελητής της έκδοσης θα προσπαθεί απεγνωσμένα να σε πείσει πόσο ωραίο ήταν αυτό που διάβασες και πόσο σημαντικό για τη λογοτεχνία του 20ού αιώνα, δωροδοκώντας σε με γαλιφιές για να μην πεις σε άλλους πόσο τραγικά ανούσιο και βαρετό είναι και πέσουν οι πωλήσεις του, για να έχει τη χαρά να το παρουσιάσει στα ευπώλητα της εβδομάδος*. Ίσως λόγω του όγκου του βιβλίου δε χώρεσε αυτό το επίμετρο στην έκδοση που διάβασα, αλλά είμαι σίγουρος ότι κάποιος στις εκδόσεις το πρότεινε.
Το δεύτερο αστεράκι μπαίνει γιατί η Murdoch όντως ξέρει να γράφει, και παρ' όλο που προσπαθεί σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου να αποδείξει το αντίθετο, της ξεφεύγει συνολικά μια απόμακρη αναλαμπή της ικανότητάς της.
*Παρεμπιπτόντως, πόσο γελοίο είναι να διαφημίζονται τα ευπώλητα μηνός και εβδομάδος; Κανείς δεν ξέρει το περιεχόμενο ενός βιβλίου ΠΡΙΝ το διαβάσει, οπότε η αγορά του δεν είναι απόφαση βασισμένη στην ποιότητα του βιβλίου, άρα ο αριθμός των πωλήσεων της πρώτης εβδομάδας δεν αποτελεί κριτήριο. Πουλάει ό,τι διαφημίζεται καλύτερα/περισσότερο/απειλεί την οικογενειά σου πιο αποτελεσματικά.