Take a photo of a barcode or cover
elsbe_t 's review for:
Als mens mislukt
by Osamu Dazai
‘Er bestaat een woord: ‘verschoppeling’. Kennelijk verwijst het in de wereld van de mensen naar de meelijwekkende verliezers, naar hen die verdorven zijn. Maar ik voelde me een ‘verschoppeling vanaf de geboorte’. Als ik iemand tegenkwam die door de samenleving werd bestempeld als een verschoppeling, stemde dat mijn hart altijd mild. Het stemde mijn hart zo mild dat ik me er zelf door liet meeslepen. Er bestaat nog een woord: ‘schuldbesef’. Hoewel ik in deze mensenwereld mijn hele leven heb geleden onder dit besef, is het ook mijn trouwe metgezel, als een echtgenote in goede en kwade dagen, en ondanks alle somberte maken we plezier, wij alleen met z’n tweetjes'
‘Zelfstandige naamwoorden worden allemaal opgedeeld in mannelijk, vrouwelijk en onzijdig, maar net zo goed is er een onderscheid nodig tussen komisch en tragisch. Stoomboot en stoomtrein zijn bijvoorbeeld allebei tragische woorden, en tram en bus zijn allebei komisch. Wie niet weet waarom dat zo is, is niet geschikt om over kunst te discussiëren.’
‘Zodra me werd gevraagd wat ik wilde, wilde ik niets meer. Door mijn hoofd flitste dan het idee dat het er niet toe deed, dat niet me hoe dan ook blij kon maken. En tegelijk was ik niet in staat te weigeren wat iemand anders me gaf, hoezeer het me ook tegenstond. Als iets me niet beviel, zei ik dat niet, en van wat ik wel graag had proefde ik steels, alsof ik er geen recht op had. En dan nog smaakte het ontzettend bitter en deed een onzeglijke angst me kronkelen. Ik vond, anders gezegd, niet eens de kracht om een keuze te maken tussen twee dingen. En ik neem aan dat deze kwalijke eigenschap in mijn latere jaren een belangrijke oorzaak werd van mijn ‘leven vol schaamte’.’
‘Wat me in het gezelschap van Horiki ook uit de nood hielp was dat hij volkomen negeerde wat zijn gesprekspartner dacht en dat hij zich verloor in oeverloos gekwebbel over zijn ‘passie’ (misschien was passie wel het negeren van het standpunt van de ander). Hij bleef vierentwintig uur per dag onnozele kletspraat verkopen en er bestond geen enkel gevaar dat er een onbehaaglijke stilte zou vallen’
‘Zelfstandige naamwoorden worden allemaal opgedeeld in mannelijk, vrouwelijk en onzijdig, maar net zo goed is er een onderscheid nodig tussen komisch en tragisch. Stoomboot en stoomtrein zijn bijvoorbeeld allebei tragische woorden, en tram en bus zijn allebei komisch. Wie niet weet waarom dat zo is, is niet geschikt om over kunst te discussiëren.’
‘Zodra me werd gevraagd wat ik wilde, wilde ik niets meer. Door mijn hoofd flitste dan het idee dat het er niet toe deed, dat niet me hoe dan ook blij kon maken. En tegelijk was ik niet in staat te weigeren wat iemand anders me gaf, hoezeer het me ook tegenstond. Als iets me niet beviel, zei ik dat niet, en van wat ik wel graag had proefde ik steels, alsof ik er geen recht op had. En dan nog smaakte het ontzettend bitter en deed een onzeglijke angst me kronkelen. Ik vond, anders gezegd, niet eens de kracht om een keuze te maken tussen twee dingen. En ik neem aan dat deze kwalijke eigenschap in mijn latere jaren een belangrijke oorzaak werd van mijn ‘leven vol schaamte’.’
‘Wat me in het gezelschap van Horiki ook uit de nood hielp was dat hij volkomen negeerde wat zijn gesprekspartner dacht en dat hij zich verloor in oeverloos gekwebbel over zijn ‘passie’ (misschien was passie wel het negeren van het standpunt van de ander). Hij bleef vierentwintig uur per dag onnozele kletspraat verkopen en er bestond geen enkel gevaar dat er een onbehaaglijke stilte zou vallen’