Scan barcode
A review by hrisbooks_
Siedem lat ciemności by You-Jeong Jeong
2.0
bardzo mi się podobał klimat tej powieści; był ciężki i gotycki — w małym mieście przed siedmiu laty dziewczynka została zamordowana a jej ciało odnaleziono w jeziorze
oskarżony o morderstwo został ojciec głównego bohatera i ta tragiczna przeszłość pozbawia go poczucia normalności i bezpieczeństwa
jako syn mordercy tułał się po świecie, zmieniając raz po raz szkoły i miejsca zamieszkania, nikt nie chciał mieć z nim nic wspólnego. Sowon próbuje znaleźć odpowiedź; czy został przeklęty, czy na zawsze zostanie tylko synem mordercy?
wraz z informacją o dacie egzekucji swojego ojca, dostaje także pamiętnik jego przyjaciela, który opisał szczegółowo wydarzenia sprzed siedmiu lat i dodatkowo prowadził śledztwo w tej sprawie — i w zasadzie tyle jeśli chodzi o intrygę, gdyż Sowon nie musi niczego szukać sam. wraz z nim odczytujemy rękopis i zwłaszcza pod koniec robi się nieco nudno, gdyż jedna scena jest przedstawiona z trzech perspektyw: przyjaciela, Sowona i jego ojca, więc nie oferuje żadnych nowych spostrzeżeń
pod koniec również nie ma zwrotu akcji, już zawczasu wiadomo kim jest morderca i fabuła skonstruowana jest bardziej na powolnym dochodzeniu do prawdy
powieść jest potwornie przygnębiająca i poczułam, że trzeba mi sięgnąć teraz po jakąś przytulną książkę; głównie przedstawia obraz patologicznych rodzin, pełno w niej przemocy domowej i alkoholizmu. psychologia traumy została przedstawiona w mój ulubiony sposób czyli jako horror więc mamy też trochę paranormalnych wydarzeń
książka bardzo angażuje, zwłaszcza emocjonalnie, a wszystko zostało tak przewrotnie splecione, że z początku nie mogłam się od niej oderwać;
niestety zakończenie przedstawione z trzech perspektyw zepsuło radość z czytania i pozostawiło takie nużące wrażenie. mimo wszystko uważam, że warto ją przeczytać — historia pokazuje jak działania rodziców mogą mieć wpływ na życie dzieci oraz jak rodzic jest się w stanie poświęcić dla swojego dziecka
oskarżony o morderstwo został ojciec głównego bohatera i ta tragiczna przeszłość pozbawia go poczucia normalności i bezpieczeństwa
jako syn mordercy tułał się po świecie, zmieniając raz po raz szkoły i miejsca zamieszkania, nikt nie chciał mieć z nim nic wspólnego. Sowon próbuje znaleźć odpowiedź; czy został przeklęty, czy na zawsze zostanie tylko synem mordercy?
wraz z informacją o dacie egzekucji swojego ojca, dostaje także pamiętnik jego przyjaciela, który opisał szczegółowo wydarzenia sprzed siedmiu lat i dodatkowo prowadził śledztwo w tej sprawie — i w zasadzie tyle jeśli chodzi o intrygę, gdyż Sowon nie musi niczego szukać sam. wraz z nim odczytujemy rękopis i zwłaszcza pod koniec robi się nieco nudno, gdyż jedna scena jest przedstawiona z trzech perspektyw: przyjaciela, Sowona i jego ojca, więc nie oferuje żadnych nowych spostrzeżeń
pod koniec również nie ma zwrotu akcji, już zawczasu wiadomo kim jest morderca i fabuła skonstruowana jest bardziej na powolnym dochodzeniu do prawdy
powieść jest potwornie przygnębiająca i poczułam, że trzeba mi sięgnąć teraz po jakąś przytulną książkę; głównie przedstawia obraz patologicznych rodzin, pełno w niej przemocy domowej i alkoholizmu. psychologia traumy została przedstawiona w mój ulubiony sposób czyli jako horror więc mamy też trochę paranormalnych wydarzeń
książka bardzo angażuje, zwłaszcza emocjonalnie, a wszystko zostało tak przewrotnie splecione, że z początku nie mogłam się od niej oderwać;
niestety zakończenie przedstawione z trzech perspektyw zepsuło radość z czytania i pozostawiło takie nużące wrażenie. mimo wszystko uważam, że warto ją przeczytać — historia pokazuje jak działania rodziców mogą mieć wpływ na życie dzieci oraz jak rodzic jest się w stanie poświęcić dla swojego dziecka