Scan barcode
A review by kyriakiz
Στη Γη είμαστε πρόσκαιρα υπέροχοι by Ocean Vuong
5.0
Μου άρεσε πολύ. Όπως και στα ποιήματα του υπήρχαν σημεία που διάβαζα ξανά και ξανά και κράτησα και αρκετές σημειώσεις. Με μια μη-γραμμική αφήγηση και με γραφή πολύ ποιητική, η μια λέξη οδηγούσε στην επόμενη τόσο ομαλά, τόσο φυσικά, που πραγματικά χαιρόμουν να διαβάζω.
Είναι ένα υπέροχο βιβλίο, από αυτά που στην αρχή τους είμαι πολύ ενθουσιασμένη και ανυπομονώ να μιλήσω γι'αυτά, μέχρι να φτάσω στο τέλος και να συνειδητοποιήσω ότι δεν έχω τι να πω, τα είπε όλα το βιβλίο.
Μπορώ να καταλάβω και αυτούς που το βρήκαν αριστούργημα αλλά και αυτούς που αναρωτιούνται με το hype. Είναι ένα βιβλίο που άνετα θα μπορούσε να είναι 3, αλλά για μένα ευτυχώς δεν έπεσε ποτέ εκεί, σε στιγμές μάλιστα ήταν κάτι παραπάνω από 5. Είναι ένα βιβλίο που λέει τίποτα και ταυτόχρονα πάρα πολλά.
Νιώθω μόνο μια ανάγκη να πω ότι δεν είναι αυτοβιογραφικό, όπως έχω δει κάποιους να λένε ή όπως νόμιζα εγώ όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει στα αγγλικά, ούτε memoir ή non-fiction, ο ίδιος ο Vuong δεν το βλέπει έτσι, σε μια συνέντευξη του έλεγε ότι ήθελε το βιβλίο να βασίζεται στην αλήθεια αλλά να ολοκληρωθεί με τη φαντασία.
Όπως είπα και στην κριτική για τον [b:Νυχτερινό ουρανό|56857896|Νυχτερινός ουρανός με τραύματα εξόδου|Ocean Vuong|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1611770004l/56857896._SY75_.jpg|43452251] είναι πολύ ευχάριστο να τον ακούς να μιλάει.
Μάλλον του άξιζε να τα γράψω λίγο καλύτερα αλλά ποιος ξέρει ίσως την επόμενη φορά που θα το ξαναδιαβάσω.
------
Και κάποια κομμάτια που σημείωσα:
◽◽◽◽◽
Δεν είναι το πιο θλιμμένο πράγμα στον κόσμο, μαμά; Ένα κόμμα που υποχρεώνεται να γίνει τελεία;
◽◽◽◽◽
Λένε πως τίποτα δεν διαρκεί για πάντα, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή φοβούνται πως θα διαρκέσει περισσότερο απ' όσο μπορούν να το αγαπήσουν.
◽◽◽◽◽
Κάθε ελευθερία είναι σχετική -εσύ το ξέρεις καλά αυτό- και κάποιες φορές δεν είναι καθόλου ελευθερία, είναι απλός το κλουβί που φαρδαίνει, τα κάγκελα απομακρύνονται, γίνονται κάτι αφηρημένο με την απόσταση, ωστόσο εξακολουθούν να υπάρχουν· όπως όταν «ελευθερώνουν» άγρια θηρία σε προστατευόμενους βιότοπους για να τα περιορίσουν και πάλι εντός μεγαλύτερων ορίων. Πάντως εγώ το φάρδεμα αυτό το αποδέχτηκα. Γιατί κάποιες φορές το να μη βλέπεις τα κάγκελα αρκεί.
◽◽◽◽◽
Σκέφτομαι πάλι την ομορφιά, το πώς κάποια πράγματα γίνονται θήραμα γιατί κρίνουμε ότι είναι όμορφα. Αν, συγκρινόμενη με την ιστορία του πλανήτη μας, η ζωή ενός ατόμου είναι τόσο σύντομη, ένα βλεφάρισμα όπως λένε, τότε το να είσαι υπέροχος, έστω και από την ημέρα που θα γεννηθείς ως την ημέρα που θα πεθάνεις, σημαίνει ότι είσαι υπέροχος μόνο πρόσκαιρα. Όπως τώρα, που ο ήλιος φαίνεται χαμηλά πίσω από τις φτελιές, και δεν καταλαβαίνω τη διαφορά ανάμεσα σε ανατολή και δύση. Ο κόσμος, κοκκινίζοντας μου φαίνεται ο ίδιος -και μπερδεύω ανατολή με δύση. [...]Γιατί το ηλιοβασίλεμα, όπως και η επιβίωση, υπάρχει πάντα στο μεταίχμιο της δικής του εξαφάνισης . Για να είσαι υπέροχος, πρέπει πρώτα να γίνεις ορατός, όταν όμως είσαι ορατός μπορεί να μετατραπείς σε θήραμα.
◽◽◽◽◽
Είναι ένα υπέροχο βιβλίο, από αυτά που στην αρχή τους είμαι πολύ ενθουσιασμένη και ανυπομονώ να μιλήσω γι'αυτά, μέχρι να φτάσω στο τέλος και να συνειδητοποιήσω ότι δεν έχω τι να πω, τα είπε όλα το βιβλίο.
Μπορώ να καταλάβω και αυτούς που το βρήκαν αριστούργημα αλλά και αυτούς που αναρωτιούνται με το hype. Είναι ένα βιβλίο που άνετα θα μπορούσε να είναι 3, αλλά για μένα ευτυχώς δεν έπεσε ποτέ εκεί, σε στιγμές μάλιστα ήταν κάτι παραπάνω από 5. Είναι ένα βιβλίο που λέει τίποτα και ταυτόχρονα πάρα πολλά.
Νιώθω μόνο μια ανάγκη να πω ότι δεν είναι αυτοβιογραφικό, όπως έχω δει κάποιους να λένε ή όπως νόμιζα εγώ όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει στα αγγλικά, ούτε memoir ή non-fiction, ο ίδιος ο Vuong δεν το βλέπει έτσι, σε μια συνέντευξη του έλεγε ότι ήθελε το βιβλίο να βασίζεται στην αλήθεια αλλά να ολοκληρωθεί με τη φαντασία.
Όπως είπα και στην κριτική για τον [b:Νυχτερινό ουρανό|56857896|Νυχτερινός ουρανός με τραύματα εξόδου|Ocean Vuong|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1611770004l/56857896._SY75_.jpg|43452251] είναι πολύ ευχάριστο να τον ακούς να μιλάει.
Μάλλον του άξιζε να τα γράψω λίγο καλύτερα αλλά ποιος ξέρει ίσως την επόμενη φορά που θα το ξαναδιαβάσω.
------
Και κάποια κομμάτια που σημείωσα:
◽◽◽◽◽
Δεν είναι το πιο θλιμμένο πράγμα στον κόσμο, μαμά; Ένα κόμμα που υποχρεώνεται να γίνει τελεία;
◽◽◽◽◽
Λένε πως τίποτα δεν διαρκεί για πάντα, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή φοβούνται πως θα διαρκέσει περισσότερο απ' όσο μπορούν να το αγαπήσουν.
◽◽◽◽◽
Κάθε ελευθερία είναι σχετική -εσύ το ξέρεις καλά αυτό- και κάποιες φορές δεν είναι καθόλου ελευθερία, είναι απλός το κλουβί που φαρδαίνει, τα κάγκελα απομακρύνονται, γίνονται κάτι αφηρημένο με την απόσταση, ωστόσο εξακολουθούν να υπάρχουν· όπως όταν «ελευθερώνουν» άγρια θηρία σε προστατευόμενους βιότοπους για να τα περιορίσουν και πάλι εντός μεγαλύτερων ορίων. Πάντως εγώ το φάρδεμα αυτό το αποδέχτηκα. Γιατί κάποιες φορές το να μη βλέπεις τα κάγκελα αρκεί.
◽◽◽◽◽
Σκέφτομαι πάλι την ομορφιά, το πώς κάποια πράγματα γίνονται θήραμα γιατί κρίνουμε ότι είναι όμορφα. Αν, συγκρινόμενη με την ιστορία του πλανήτη μας, η ζωή ενός ατόμου είναι τόσο σύντομη, ένα βλεφάρισμα όπως λένε, τότε το να είσαι υπέροχος, έστω και από την ημέρα που θα γεννηθείς ως την ημέρα που θα πεθάνεις, σημαίνει ότι είσαι υπέροχος μόνο πρόσκαιρα. Όπως τώρα, που ο ήλιος φαίνεται χαμηλά πίσω από τις φτελιές, και δεν καταλαβαίνω τη διαφορά ανάμεσα σε ανατολή και δύση. Ο κόσμος, κοκκινίζοντας μου φαίνεται ο ίδιος -και μπερδεύω ανατολή με δύση. [...]Γιατί το ηλιοβασίλεμα, όπως και η επιβίωση, υπάρχει πάντα στο μεταίχμιο της δικής του εξαφάνισης . Για να είσαι υπέροχος, πρέπει πρώτα να γίνεις ορατός, όταν όμως είσαι ορατός μπορεί να μετατραπείς σε θήραμα.
◽◽◽◽◽