A review by ikovski
Мечта by Эмиль Золя, Émile Zola

5.0

sonu hatrıma düştükçe kahrolur, dahası sinirlenirim.

O zaman Felicien söz dinledi, çekildi. Seviliyordu, bu isteklerinden de fazla bir şeydi. Ama, pencerenin önüne varınca döndü, genç kıza bir kere daha uzun uzun baktı; sanki ondan, beraberinde bir şey götürmek istiyordu. Şafak aydınlığına gömülü, bakışlarının bu sürekli okşayışı içinde birbirlerine gülümsüyorlardı.
Felicien, son bir defa daha:
— Sizi seviyorum, dedi. Angelique, aynı sözle karşılık verdi.
— Sizi seviyorum.


kitabın güncel bir baskısının olmaması da başka bir tartışma konusu.