A review by florismeertens
Dzjan by Andrei Platonov

Onwerelds. De sfeer van Dzjan is uniek.

Daarnaast is het een van de meest ambigue boeken die ik ooit gelezen heb. Is de naam "Ziel" voor dit dorpje ironisch, aangezien het grotendeels ziel- en liefdeloze mensen zijn? Wordt de socialistische maakbaarheid van de wereld (zoals Stalin die voor zich zag) nu belachelijk gemaakt of vereerd? Is dit boek een pleidooi voor de mogelijkheid tot verbetering van een mensenleven? Is dat te behalen door meer welvaart? Is dit een collectieve of een individuele onderneming? Als ze eenmaal een beetje welvarend worden, gaan de dorpelingen uiteen, verstrooid over Centraal-Aziatische steden. Later komen ze echter weer bij elkaar, en hebben ze meer mensen meegenomen. Wat betekent het dat Ajdym in Moskou een opleiding gaat volgen, en Tsjagatajevs levensdoel na gaat volgen? Maakt dit de verbetering van de wereld tot Sisyfusarbeid, of kan je het ook lezen als een hoopvolle boodschap over dat de menselijke welvaart nog meer gaat toenemen door het sovjetsysteem?

Je kan dit boek zeker lezen als een harde kritiek op de sovjets, maakbaarheidsdenken en vooruitgang, maar dat lost voor mij niet alle vragen op.