Scan barcode
A review by annettebooksofhopeanddreams
Een bijna eindeloze afstand by Tahereh Mafi
4.0
Het eerste wat ik deed toen ik het boek dichtsloeg was naar mensen kijken. Niet naar ze staren, niet mezelf verbazen, geen domme vragen stellen of aannames doen, maar echt oprecht kijken en zien. Ik zie jou, jongen met je skateboard en je muts over je oren, met je prachtige glimlach. Ik zie jou, meisje met lange roze jas en je haar in een paardenstaart, met die droevige blik in je ogen. Ik zie jou. Ik zie jou echt en niet alleen het stereotype dat de wereld jou wil maken.
Mafi is er wonderbaarlijk goed in geslaagd om een verhaal neer te zetten dat de rauwheid, de schaamte en de pijn van discriminatie weergeeft, zonder daarbij alleen maar in een negatieve sfeer te verdrinken. Want hoewel de tranen me regelmatig in de ogen sprongen, vooral omdat ik durf te wedden dat dit soort dingen nog steeds gezegd en gedaan worden, sloeg ik het boek eigenlijk vooral met een grote glimlach dicht.
Shirin, het hoofdkarakter in dit boek, maakt namelijk een hele mooie ontwikkeling door. Haar persoonlijke groei, de lessen die ze leert en wat ze over zichzelf leert, dat alleen al maakt dit boek de moeite waard. Maar ook de ontwikkeling van de manier waarop ze naar de wereld kijkt en andere mensen ervaart is ongelooflijk mooi beschreven en komt tot een prachtige conclusie.
Dit alles combineert Mafi met een lieve romance, die geloofwaardig verteld wordt, maar nooit als episch of eeuwig gepresenteerd wordt. Vooral dat laatste vond ik erg verfrissend. In veel YA boeken wordt gedaan alsof die tienerromances eeuwig duren. En niemand, ik ook niet, gaat een tiener ooit vertellen dat je eerste liefde niet belangrijk is. Want ik denk nog steeds regelmatig aan de mijne. Maar dat ze eeuwig duren? Dat is helaas toch meer fabel dan feit.
Wat mij betreft had het verhaal en boek nog net iets meer uitgewerkt mogen worden en net iets meer diepgang mogen krijgen, maar ik denk wel dat dit hele actuele problematiek op een hele toegankelijke manier bij de doelgroep onder de aandacht brengt. En wellicht, wellicht is dat toch een stuk belangrijker dan die extra diepgang en uitwerking die ik zo graag had gewild.
Mafi is er wonderbaarlijk goed in geslaagd om een verhaal neer te zetten dat de rauwheid, de schaamte en de pijn van discriminatie weergeeft, zonder daarbij alleen maar in een negatieve sfeer te verdrinken. Want hoewel de tranen me regelmatig in de ogen sprongen, vooral omdat ik durf te wedden dat dit soort dingen nog steeds gezegd en gedaan worden, sloeg ik het boek eigenlijk vooral met een grote glimlach dicht.
Shirin, het hoofdkarakter in dit boek, maakt namelijk een hele mooie ontwikkeling door. Haar persoonlijke groei, de lessen die ze leert en wat ze over zichzelf leert, dat alleen al maakt dit boek de moeite waard. Maar ook de ontwikkeling van de manier waarop ze naar de wereld kijkt en andere mensen ervaart is ongelooflijk mooi beschreven en komt tot een prachtige conclusie.
Dit alles combineert Mafi met een lieve romance, die geloofwaardig verteld wordt, maar nooit als episch of eeuwig gepresenteerd wordt. Vooral dat laatste vond ik erg verfrissend. In veel YA boeken wordt gedaan alsof die tienerromances eeuwig duren. En niemand, ik ook niet, gaat een tiener ooit vertellen dat je eerste liefde niet belangrijk is. Want ik denk nog steeds regelmatig aan de mijne. Maar dat ze eeuwig duren? Dat is helaas toch meer fabel dan feit.
Wat mij betreft had het verhaal en boek nog net iets meer uitgewerkt mogen worden en net iets meer diepgang mogen krijgen, maar ik denk wel dat dit hele actuele problematiek op een hele toegankelijke manier bij de doelgroep onder de aandacht brengt. En wellicht, wellicht is dat toch een stuk belangrijker dan die extra diepgang en uitwerking die ik zo graag had gewild.