Take a photo of a barcode or cover
goannelies 's review for:
Lord John and the Private Matter
by Diana Gabaldon
Het nichtje van Lord John Grey heeft zich verloofd met één van de meest hoogstaande zakenmannen uit Londen en omstreken. Maar dan ontdekt John een nogal persoonlijk probleem bij deze man dat het huwelijk in gedrang brengt. Ondertussen wordt hij ook belast met de taak om een moordenaar te vatten. Een officier is namelijk aan de haal gegaan met gevoelige informatie, maar wordt later in de goot dood teruggevonden.
Dit boek is in welke opzichten geen typisch Outlanderverhaal. Ten eerste ruilen we Jamie & Claire in voor lord John Grey, een zijpersonage dat vanaf boek 2 opduikt. John is altijd een persoonlijk favorietje van mij geweest doorheen de boeken en ik vind het meer dan terecht dat hij zijn eigen serie heeft gekregen. Dat hij een gay personage is stoort mij net niet, dat geeft hem een extra dimensie en daarbuiten is zijn karakter gewoon heel tof. Ik leef met hem mee. De gebeurtenissen hebben ook totaal niets te maken met Outlander. John appelleert af en toe aan dingen die in de andere boeken zijn gebeurd, maar nooit dat het stoort. (Dit verhaal speelt zich af ten tijde van boek 3 ongeveer.)
Ten tweede is dit geen liefdesverhaal, maar een soort van mysterie in historische context. Ik moest dit boek in onze bib zelfs bij de spanning en actieboeken gaan zoeken! Het is echt wel meer een roman dan een thriller maar bon. Het is eens fijn om een boek te lezen waar je niet elk detail in je moet opnemen, een boek dat vlot doorleest zonder dat je er bij moet nadenken. Ik ben erdoor gevlogen.
Ten derde is dit boek maar rond de 350 pagina's dik. Ok ja, dat is de normale lengte van een boek, maar ik ben Gabaldon's boeken van 800+ pagina's gewoon.
Het is dus in alle opzichten geen typisch Outlanderboek, maar ergens toch weer wel. Beter dan Jamie & Claire kan niet, maar wel heerlijk om tussendoor te lezen.
Dit boek is in welke opzichten geen typisch Outlanderverhaal. Ten eerste ruilen we Jamie & Claire in voor lord John Grey, een zijpersonage dat vanaf boek 2 opduikt. John is altijd een persoonlijk favorietje van mij geweest doorheen de boeken en ik vind het meer dan terecht dat hij zijn eigen serie heeft gekregen. Dat hij een gay personage is stoort mij net niet, dat geeft hem een extra dimensie en daarbuiten is zijn karakter gewoon heel tof. Ik leef met hem mee. De gebeurtenissen hebben ook totaal niets te maken met Outlander. John appelleert af en toe aan dingen die in de andere boeken zijn gebeurd, maar nooit dat het stoort. (Dit verhaal speelt zich af ten tijde van boek 3 ongeveer.)
Ten tweede is dit geen liefdesverhaal, maar een soort van mysterie in historische context. Ik moest dit boek in onze bib zelfs bij de spanning en actieboeken gaan zoeken! Het is echt wel meer een roman dan een thriller maar bon. Het is eens fijn om een boek te lezen waar je niet elk detail in je moet opnemen, een boek dat vlot doorleest zonder dat je er bij moet nadenken. Ik ben erdoor gevlogen.
Ten derde is dit boek maar rond de 350 pagina's dik. Ok ja, dat is de normale lengte van een boek, maar ik ben Gabaldon's boeken van 800+ pagina's gewoon.
Het is dus in alle opzichten geen typisch Outlanderboek, maar ergens toch weer wel. Beter dan Jamie & Claire kan niet, maar wel heerlijk om tussendoor te lezen.