Scan barcode
A review by panastasia
Ο παίκτης by Fyodor Dostoevsky
3.5
Μια οικογένεια και ο στενός τους περίγυρος άγονται και φέρονται από την υπόσχεση μιας κληρονομιάς που θα λύσει τα οικονομικά τους προβλήματα. Σχεδιάζουν, οργανώνουν, συνομωτούν με αδημονία για τον χρηματικό πλούτο που τους περιμένει.
Η εύθραυστη φύση της πραγματικότητας αυτής όμως καταρρέει μπροστά στα μάτια τους διότι ο τζόγος δένει στα δεσμά του κάθε ψυχή αλλά δε λύνει καμία. Άσκοπα πονταρίσματα πάνε και έρχονται στην πράσινη τσόχα και χάνονται κάπου ανάμεσα στο κόκκινο και το μαύρο.
Η αδηφάγα απληστία του ανθρώπου που αγωνιά να κερδίσει ότι προλαβαίνει, να απλώσει το κουρασμένο και ανάξιο χέρι του όπου μπορεί.
Ας μου επιτραπεί η έκφραση, με κάθε σεβασμό στο κείμενο: όλα τα λεφτά η μπαμπουλινκα.
"Δε μπορώ να υποφέρω τους τίμιους ανθρώπους που φοβάσαι να τους πλησιάσεις."
A family and their inner circle are driven by the promise of an inheritance that will solve their financial problems. They plan, organize, plot with eagerness for the rich future that awaits them.
The fragile nature of this reality, however, collapses in front of their eyes because gambling binds every soul but does not let go of any. Pointless stakes come and go on the green felt and get lost somewhere between red and black.
The ravenous greed of people too anxious to gain what they can, where they can stretch out their weary and unworthy hands.
Allow me the expression, with all due respect to the text; babulinka was awesome af.
"I can't stand honest people whom you're afraid to approach."
Η εύθραυστη φύση της πραγματικότητας αυτής όμως καταρρέει μπροστά στα μάτια τους διότι ο τζόγος δένει στα δεσμά του κάθε ψυχή αλλά δε λύνει καμία. Άσκοπα πονταρίσματα πάνε και έρχονται στην πράσινη τσόχα και χάνονται κάπου ανάμεσα στο κόκκινο και το μαύρο.
Η αδηφάγα απληστία του ανθρώπου που αγωνιά να κερδίσει ότι προλαβαίνει, να απλώσει το κουρασμένο και ανάξιο χέρι του όπου μπορεί.
Ας μου επιτραπεί η έκφραση, με κάθε σεβασμό στο κείμενο: όλα τα λεφτά η μπαμπουλινκα.
"Δε μπορώ να υποφέρω τους τίμιους ανθρώπους που φοβάσαι να τους πλησιάσεις."
A family and their inner circle are driven by the promise of an inheritance that will solve their financial problems. They plan, organize, plot with eagerness for the rich future that awaits them.
The fragile nature of this reality, however, collapses in front of their eyes because gambling binds every soul but does not let go of any. Pointless stakes come and go on the green felt and get lost somewhere between red and black.
The ravenous greed of people too anxious to gain what they can, where they can stretch out their weary and unworthy hands.
Allow me the expression, with all due respect to the text; babulinka was awesome af.
"I can't stand honest people whom you're afraid to approach."