Scan barcode
A review by laurie_97
diepdiepblauw by Nikki Dekker
3.0
Lastig. Fragmentarische autofictie moet een beetje je ding zijn, en dat is het voor mij niet per se, dus helemaal onbevooroordeeld ben ik niet. De eerste helft van het boek vond ik erg mooi. Veel van de scènes in het deel waarin de hoofdpersoon kind/tiener is zijn (pijnlijk) herkenbaar en intiem. Ik vond de koppeling met het onderwaterleven een leuk en vernieuwend element dat me zeker in het begin erg geboeid hield, en ik voelde me verbonden met en vertederd door de verteller.
Ergens halverwege het boek raakte Dekker me een beetje kwijt. Ik weet niet precies wat ik had verwacht. Door de opbouw voelde het, denk ik, alsof het naar iets emancipatoirs/radicalers ging, iets wat onverontschuldigend queer zou worden. Dat viel me nogal tegen. Richting het eind vond ik het boek teveel open deuren intrappen en dingen te herhaaldelijk uitleggen aan de lezer.Het werd voor mijn gevoel een steeds gehaastere afwisseling van gebeurtenissen en wetenswaardigheden, die naar mijn smaak een beetje teveel los zand waren. Ook vroeg ik me weer af voor wie dit boek precies is. Het was voor mij een beetje in lijn met het boek van Lakmaker (hoewel ik Diepdiepblauw een stuk beter vond): dat nogal pedagogisch uitleggen van vrij basale opvattingen en ervaringen rondom queer zijn, waarin de boodschap "ik ben goed zoals ik ben" aan het eind nog steeds met een vraagteken wordt gebracht.
Ergens halverwege het boek raakte Dekker me een beetje kwijt. Ik weet niet precies wat ik had verwacht. Door de opbouw voelde het, denk ik, alsof het naar iets emancipatoirs/radicalers ging, iets wat onverontschuldigend queer zou worden. Dat viel me nogal tegen. Richting het eind vond ik het boek teveel open deuren intrappen en dingen te herhaaldelijk uitleggen aan de lezer.Het werd voor mijn gevoel een steeds gehaastere afwisseling van gebeurtenissen en wetenswaardigheden, die naar mijn smaak een beetje teveel los zand waren. Ook vroeg ik me weer af voor wie dit boek precies is. Het was voor mij een beetje in lijn met het boek van Lakmaker (hoewel ik Diepdiepblauw een stuk beter vond): dat nogal pedagogisch uitleggen van vrij basale opvattingen en ervaringen rondom queer zijn, waarin de boodschap "ik ben goed zoals ik ben" aan het eind nog steeds met een vraagteken wordt gebracht.