Scan barcode
A review by demetria_books01
Analfabetka, która potrafiła liczyć by Jonas Jonasson, Bratumiła Pawłowska-Pettersson
5.0
Autor na tych zaledwie czterystu stronach zmieścił tak pokręconą i chorą historię, że to aż niewiarygodne jak tego dokonał. Ta książka jest jak " Seria Niefortunnych Zdarzeń", tyle że napisana bardziej skomplikowanym językiem. Jest pełna absurdów i totalnie nierzeczywistych, nierealnych zdarzeń i sytuacji.
Niestety, muszę też przyznać, że ten nadmiar wszelkich informacji i kompletnych nonsensów w pewnym momencie ( dokładnie od dziewiętnastego rozdziału) zaczął mnie nudzić. Ostatnie sto stron przeczytałam z czystej ciekawości, jak to wszystko się zakończy, ale już bez takiego zapału jak wcześniej.
Powieść posiada mnóstwo, ale to mnóstwo czarnego humoru, którego nie cierpię ( dowiedziałam się tego podczas czytania), ale w tym przypadku jestem go w stanie przeboleć. Były momenty, w których cicho chichotałam, ale też takie, gdzie dosłownie leżałam ze śmiechu, a z oczu leciały mi łzy. Zazwyczaj śmiałam się z czystej, ludzkiej głupoty, która po prostu przekraczała w tej książce wszelkie możliwe granice.
Odkąd tylko na kartach tej powieści pojawiła się Nombeko wiedziałam, że będzie niesamowitą bohaterką. Ta dziewczyna była diabelnie inteligentna i wytrwała. Nikt nie chciałby przeżyć tego co ona, oczywiście jeśli mowa jest o tych przykrych dla niej zdarzeniach.
Z kolei od poznania Holgera 1( który miał brata- Holgera 2) i Celestine nie mogłam ich znieść, przewidywałam, że będą z nimi jakieś kłopoty. Z nimi i ich głupimi przekonaniami. Uważali oni bowiem, że monarchia, polityka, wszystkie " izmy" ( prócz kubizmu), to co nie ma nic wspólnego z całkowitą anarchią jest złe. Ponadto, para ta była wiecznie z czegoś niezadowolona, co irytowało nawet jeszcze bardziej niż jej ponadludzka zdolność do destrukcji.
Podsumowując, ta opowieść to totalna abstrakcja, a jednak stara się przekazać czytelnikowi coś ważnego. Mówi, że los jest nieprzewidywalny i zmienny. Nasze życie nie jest z góry określone, zaplanowane. To my je kształtujemy poprzez nasze decyzje i przeżycia.
Niestety, muszę też przyznać, że ten nadmiar wszelkich informacji i kompletnych nonsensów w pewnym momencie ( dokładnie od dziewiętnastego rozdziału) zaczął mnie nudzić. Ostatnie sto stron przeczytałam z czystej ciekawości, jak to wszystko się zakończy, ale już bez takiego zapału jak wcześniej.
Powieść posiada mnóstwo, ale to mnóstwo czarnego humoru, którego nie cierpię ( dowiedziałam się tego podczas czytania), ale w tym przypadku jestem go w stanie przeboleć. Były momenty, w których cicho chichotałam, ale też takie, gdzie dosłownie leżałam ze śmiechu, a z oczu leciały mi łzy. Zazwyczaj śmiałam się z czystej, ludzkiej głupoty, która po prostu przekraczała w tej książce wszelkie możliwe granice.
Odkąd tylko na kartach tej powieści pojawiła się Nombeko wiedziałam, że będzie niesamowitą bohaterką. Ta dziewczyna była diabelnie inteligentna i wytrwała. Nikt nie chciałby przeżyć tego co ona, oczywiście jeśli mowa jest o tych przykrych dla niej zdarzeniach.
Z kolei od poznania Holgera 1( który miał brata- Holgera 2) i Celestine nie mogłam ich znieść, przewidywałam, że będą z nimi jakieś kłopoty. Z nimi i ich głupimi przekonaniami. Uważali oni bowiem, że monarchia, polityka, wszystkie " izmy" ( prócz kubizmu), to co nie ma nic wspólnego z całkowitą anarchią jest złe. Ponadto, para ta była wiecznie z czegoś niezadowolona, co irytowało nawet jeszcze bardziej niż jej ponadludzka zdolność do destrukcji.
Podsumowując, ta opowieść to totalna abstrakcja, a jednak stara się przekazać czytelnikowi coś ważnego. Mówi, że los jest nieprzewidywalny i zmienny. Nasze życie nie jest z góry określone, zaplanowane. To my je kształtujemy poprzez nasze decyzje i przeżycia.