Scan barcode
A review by panastasia
Frankissstein by Jeanette Winterson
challenging
reflective
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? It's complicated
2.5
Κινείται σε δύο (παράλληλες) γραμμές με 200 χρόνια διαφορά.
Πρώτο σημείο εκκίνησης είναι η περίφημη βίλα Diodati το 1816, τόπος γέννησης ενός από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Του Φρανκενστάιν.
Πλησιάζουμε στο θέμα μας. Ζωή, πριν και μετά το θάνατο.
Η Mary Shelley, εγκλωβισμένη στον ατελείωτο χειμώνα του 1816, αναρωτιέται για τα όρια της ζωής και το πόσο αναστρέψιμος θα ήταν ο θάνατος. Το τολμηρό περιβάλλον με δύο ποιητές και έναν γιατρό προσφέρει τροφή για σκέψη αλλά οι σκέψεις της Mary καλπάζουν πιο γρήγορα, πιο μακριά, πιο θαρραλέα. Όσο εκείνοι μένουν δέσμιοι των παραδοχών που τους δίδαξαν δεν θα ξεπεράσουν το μακρινό σημείο στον ορίζοντα που κυνηγάνε.
Δεύτερο σημείο είναι μια έκθεση σε μια φουτουριστική βερσιόν της δικής μας εποχής που όλο και της μοιάζουμε. Η ρομποτική έχει αναπτυχθεί και η συζήτηση ξεκινάει από την χρήση αυτής της τεχνολογίας για την δημιουργία sex bots. Είναι αυτός ο σκοπός, είναι η απαρχή για κάτι πιο ουσιώδες αλλά και απόλυτα πιο τρομακτικό; Σπρώχνοντας την τεχνολογία στην κατάλληλη κατεύθυνση ο Victor Stein θέλει να δοκιμάσει στην πράξη την πιθανότητα παράτασης της ζωής. Η ανθρωπότητα μπορεί να φτιάξει τα μέσα για να το πετύχει αλλά μπορεί να κάμψει τις όποιες ηθικές και πρακτικές αντιρρήσεις για να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο και κυρίως μπορεί να αντέξει το τεράστιος κόστος ενός μιας μη αναστρέψιμης διαδρομής;
Συμπέρασμα πρώτο, μην δηλώνετε ενθουσιασμό πριν σιγουρευτείτε για την ύπαρξη ή όχι red flags. H επιλογή για την ύπαρξη τρανς χαρακτήρα έμεινε καλή ιδέα μόνο στη σύλληψη. Η εκτέλεση ήταν άβολη και προβληματική κυρίως επειδή σαν θέμα είναι κάτι που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Θα το είχα εγκαταλείψει εάν δεν ήταν τόσο καλογραμμένο και αν δεν υπήρχε το κομμάτι με την αφήγηση της Mary Shelley.
Συμπέρασμα δεύτερο, η Winterson δεν τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση στον λόρδο Byron και αν εξαιρέσουμε όσα μάθαμε για την συμμετοχή του στην ελληνική επανάσταση, καλά κάνει.
Συμπέρασμα τρίτο, αν είχε αποφασίσει να γράψει μόνο για το 1816 το βιβλίο θα ήταν πεντάστερο.
"Οι κύριοι γελούν μαζί μου με επιείκεια. Με σέβονται, μέχρι ενός σημείου, αλλά φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Μιλάμε για την αρχή της εμψύχωσης, λέει ο Byron, αργά και υπομονετικά σαν σε παιδί. Ούτε το χώμα, ούτε το κρεβάτι, ούτε το δοχείο. η σπίθα ζωής. Η σπίθα ζωής είναι αρσενική. Συμφωνώ! είπε ο Polidori και, φυσικά, αν συμφωνήσουν δύο κύριοι, αυτό πρέπει να είναι αρκετό για να διευθετηθεί το θέμα για οποιαδήποτε γυναίκα."
"Ποια είναι η ουσία σου, από την οποία φτιάχτηκες, που εκατομμύρια παράξενες σκιές πάνω σου τείνουν; Σονέτο 54, είπε ο Shelley. Σονέτο 53, είπα εγώ (η Mary)"
"Η εξομοίωση του εγκεφάλου θα είναι το νέο φυσιολογικό.
Και τι λύνει;
Τι εννοείς, τι λύνει;
Για το ανθρώπινο γένος. Όλα μας τα λάθη, οι ματαιοδοξίες, οι ηλιθιότητες, οι προκαταλήψεις, η σκληρότητα. Θέλεiw πραγματικά επαυξημένους ανθρώπους, υπεράνθρωπους, "ανεβασμένους" ανθρώπους, αιώνιους ανθρώπους, με όλα τα σκατά που μας συνοδεύουν; Ηθικά και πνευματικά, μετά βίας βγαίνουμε από τη θάλασσα στην ξηρά. Δεν είμαστε έτοιμοι για το μέλλον που θέλεις."
It moves in two (parallel) lines, 200 years apart.
First starting point is the famous Villa Diodati in 1816, birthplace of one of the most important works of world literature. Frankenstein.
There's our subject. Life, before and after death.
Mary Shelley, trapped in the endless, harsh winter of 1816, wonders about the limits of life and how reversible death would be. The bold setting with two poets and a doctor provides food for thought but Mary's thoughts gallop faster, farther, bolder. As long as the men (Byron, Percy Shelley and Dr Polidori) remain captive to the assumptions they were taught they will not get beyond the distant point on the horizon they are chasing.
Second point is an exhbition in a futuristic version of our own era that we increasingly resemble. Robotics has been developed and the discussion starts with the use of this technology to create sex bots. Is this the purpose, is it the beginning of something more substantial but also altogether more terrifying? Pushing technology in the right direction Victor Stein wants to test the possibility of life extension in practice. Humanity can build the means to achieve it but can it bend any moral and practical objections to proceed to the next stage and above all, can it afford the great cost of an irreversible path?
First conclusion, do not declare your enthusiasm before making sure of the existence or not of red flags. The choice to have a transgender character remained a good idea only at conception. The execution was awkward and problematic. I would have given it up if it wasn't so well written and if it wasn't for the Mary Shelley narration part.
Second conclusion, Winterson does not hold Lord Byron in high esteem and if we exclude what we learned about his participation in the Greek revolution, she is quite right.
Third conclusion, if she had decided to write only about 1816 the book would have been five stars.
"The gentlemen laugh at me indulgently. They respect me, up to a point, but we have arrived at that point. We are talking about the animating principle , says Byron, slowly and patiently as if to a child. Not the soil, not the bedding, not the container; the life-spark. The life-spark is male. Agreed! said Polidori, and of course if two gentlemen agree that must be enough to settle the matter for any woman."
"What is your substance, whereof are you made, That millions of strange shadows on you tend? Sonnet 54, said Shelley. Sonnet 53, I said"
"Brain emulation will be the new normal.
And what does it solve?
What do you mean, what does it solve?
For the human race. All our faults, vanities, idiocies, prejudices, cruelty. Do you really want augmented humans, superhumans, uploaded humans, forever humans, with all the shit that comes with us? Morally and spiritually, we are barely crawling out of the sea onto dry land. We’re not ready for the future you want."
Πρώτο σημείο εκκίνησης είναι η περίφημη βίλα Diodati το 1816, τόπος γέννησης ενός από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Του Φρανκενστάιν.
Πλησιάζουμε στο θέμα μας. Ζωή, πριν και μετά το θάνατο.
Η Mary Shelley, εγκλωβισμένη στον ατελείωτο χειμώνα του 1816, αναρωτιέται για τα όρια της ζωής και το πόσο αναστρέψιμος θα ήταν ο θάνατος. Το τολμηρό περιβάλλον με δύο ποιητές και έναν γιατρό προσφέρει τροφή για σκέψη αλλά οι σκέψεις της Mary καλπάζουν πιο γρήγορα, πιο μακριά, πιο θαρραλέα. Όσο εκείνοι μένουν δέσμιοι των παραδοχών που τους δίδαξαν δεν θα ξεπεράσουν το μακρινό σημείο στον ορίζοντα που κυνηγάνε.
Δεύτερο σημείο είναι μια έκθεση σε μια φουτουριστική βερσιόν της δικής μας εποχής που όλο και της μοιάζουμε. Η ρομποτική έχει αναπτυχθεί και η συζήτηση ξεκινάει από την χρήση αυτής της τεχνολογίας για την δημιουργία sex bots. Είναι αυτός ο σκοπός, είναι η απαρχή για κάτι πιο ουσιώδες αλλά και απόλυτα πιο τρομακτικό; Σπρώχνοντας την τεχνολογία στην κατάλληλη κατεύθυνση ο Victor Stein θέλει να δοκιμάσει στην πράξη την πιθανότητα παράτασης της ζωής. Η ανθρωπότητα μπορεί να φτιάξει τα μέσα για να το πετύχει αλλά μπορεί να κάμψει τις όποιες ηθικές και πρακτικές αντιρρήσεις για να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο και κυρίως μπορεί να αντέξει το τεράστιος κόστος ενός μιας μη αναστρέψιμης διαδρομής;
Συμπέρασμα πρώτο, μην δηλώνετε ενθουσιασμό πριν σιγουρευτείτε για την ύπαρξη ή όχι red flags. H επιλογή για την ύπαρξη τρανς χαρακτήρα έμεινε καλή ιδέα μόνο στη σύλληψη. Η εκτέλεση ήταν άβολη και προβληματική κυρίως επειδή σαν θέμα είναι κάτι που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Θα το είχα εγκαταλείψει εάν δεν ήταν τόσο καλογραμμένο και αν δεν υπήρχε το κομμάτι με την αφήγηση της Mary Shelley.
Συμπέρασμα δεύτερο, η Winterson δεν τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση στον λόρδο Byron και αν εξαιρέσουμε όσα μάθαμε για την συμμετοχή του στην ελληνική επανάσταση, καλά κάνει.
Συμπέρασμα τρίτο, αν είχε αποφασίσει να γράψει μόνο για το 1816 το βιβλίο θα ήταν πεντάστερο.
"Οι κύριοι γελούν μαζί μου με επιείκεια. Με σέβονται, μέχρι ενός σημείου, αλλά φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Μιλάμε για την αρχή της εμψύχωσης, λέει ο Byron, αργά και υπομονετικά σαν σε παιδί. Ούτε το χώμα, ούτε το κρεβάτι, ούτε το δοχείο. η σπίθα ζωής. Η σπίθα ζωής είναι αρσενική. Συμφωνώ! είπε ο Polidori και, φυσικά, αν συμφωνήσουν δύο κύριοι, αυτό πρέπει να είναι αρκετό για να διευθετηθεί το θέμα για οποιαδήποτε γυναίκα."
"Ποια είναι η ουσία σου, από την οποία φτιάχτηκες, που εκατομμύρια παράξενες σκιές πάνω σου τείνουν; Σονέτο 54, είπε ο Shelley. Σονέτο 53, είπα εγώ (η Mary)"
"Η εξομοίωση του εγκεφάλου θα είναι το νέο φυσιολογικό.
Και τι λύνει;
Τι εννοείς, τι λύνει;
Για το ανθρώπινο γένος. Όλα μας τα λάθη, οι ματαιοδοξίες, οι ηλιθιότητες, οι προκαταλήψεις, η σκληρότητα. Θέλεiw πραγματικά επαυξημένους ανθρώπους, υπεράνθρωπους, "ανεβασμένους" ανθρώπους, αιώνιους ανθρώπους, με όλα τα σκατά που μας συνοδεύουν; Ηθικά και πνευματικά, μετά βίας βγαίνουμε από τη θάλασσα στην ξηρά. Δεν είμαστε έτοιμοι για το μέλλον που θέλεις."
It moves in two (parallel) lines, 200 years apart.
First starting point is the famous Villa Diodati in 1816, birthplace of one of the most important works of world literature. Frankenstein.
There's our subject. Life, before and after death.
Mary Shelley, trapped in the endless, harsh winter of 1816, wonders about the limits of life and how reversible death would be. The bold setting with two poets and a doctor provides food for thought but Mary's thoughts gallop faster, farther, bolder. As long as the men (Byron, Percy Shelley and Dr Polidori) remain captive to the assumptions they were taught they will not get beyond the distant point on the horizon they are chasing.
Second point is an exhbition in a futuristic version of our own era that we increasingly resemble. Robotics has been developed and the discussion starts with the use of this technology to create sex bots. Is this the purpose, is it the beginning of something more substantial but also altogether more terrifying? Pushing technology in the right direction Victor Stein wants to test the possibility of life extension in practice. Humanity can build the means to achieve it but can it bend any moral and practical objections to proceed to the next stage and above all, can it afford the great cost of an irreversible path?
First conclusion, do not declare your enthusiasm before making sure of the existence or not of red flags. The choice to have a transgender character remained a good idea only at conception. The execution was awkward and problematic. I would have given it up if it wasn't so well written and if it wasn't for the Mary Shelley narration part.
Second conclusion, Winterson does not hold Lord Byron in high esteem and if we exclude what we learned about his participation in the Greek revolution, she is quite right.
Third conclusion, if she had decided to write only about 1816 the book would have been five stars.
"The gentlemen laugh at me indulgently. They respect me, up to a point, but we have arrived at that point. We are talking about the animating principle , says Byron, slowly and patiently as if to a child. Not the soil, not the bedding, not the container; the life-spark. The life-spark is male. Agreed! said Polidori, and of course if two gentlemen agree that must be enough to settle the matter for any woman."
"What is your substance, whereof are you made, That millions of strange shadows on you tend? Sonnet 54, said Shelley. Sonnet 53, I said"
"Brain emulation will be the new normal.
And what does it solve?
What do you mean, what does it solve?
For the human race. All our faults, vanities, idiocies, prejudices, cruelty. Do you really want augmented humans, superhumans, uploaded humans, forever humans, with all the shit that comes with us? Morally and spiritually, we are barely crawling out of the sea onto dry land. We’re not ready for the future you want."