You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
A review by metalfist
The Picture of Dorian Gray by Oscar Wilde
4.0
The Picture of Dorian Gray is zo'n boek dat alweer een aantal jaar op mij ligt te wachten. In tegenstelling tot onze goede vriend Dorian wordt Metalfist wel ouder (al hoopt hij wel met zijn 27, bijna 28, lentes nog een tijd te kunnen meegaan) en had ik me een tijd geleden al voorgenomen om eens wat vaker een moeilijker boek aan te pakken. Ik heb best nog veel van Oscar Wilde klaarliggen - veel van zijn oeuvre is in verzamelboeken te vinden - en dan de afgelopen dagen maar eens goed voor gaan zitten.
Al moet ik toegeven dat ik pas echt met het zonnige weer er een ferme start aan heb kunnen geven, want dit hersenspinsel van Wilde leent zich niet echt voor een halfuurtje lezen voor het slapengaan. Zijn schrijfstijl is namelijk een mes dat aan 2 kanten snijdt: de ene moment heerlijk gevat en op elke pagina kun je wel een aantal zinnen inkaderen maar soms is het ook amper vooruit te branden. Als mijn geheugen het nog goed doet, dan is bijvoorbeeld het hoofdstuk na de dood van Sybil (waar we een tijdssprong maken en Dorian gewoon één grote monoloog voert waarin hij een aantal dingen beschrijft) bijna niet te doen qua saaiheid. Toch blijft dit wel over de gehele lijn intrigeren en neemt Wilde je zonder al te veel moeite mee op een fascinerende reis. Het einde is misschien iets te voorspelbaar (ik meen ooit ook eens een verfilming gezien te hebben, maar vind op MovieMeter niets terug waar ik op gestemd heb) maar daar staan een aantal erg leuke personages tegenover en eerlijk gezegd: ik vond het abrupte einde hoe Dorian aan zijn einde komt, in tegenstelling tot de manier waarop de verhaallijn met de broer van Sybil wordt afgerond, nog wel mooi passen.
Het smaakt in ieder geval wel naar meer, zoveel is zeker. Geen idee waar ik nu aan zou starten, want ik heb het gevoel dat Dorian Gray de enige echte roman is die Wilde heeft gemaakt maar misschien zijn de toneelstukken me ook nog wel iets. Het zal niet voor direct zijn (nog zoveel anders te lezen!) maar er zal in de toekomst nog wel iets passeren van de hand van Wilde.
Al moet ik toegeven dat ik pas echt met het zonnige weer er een ferme start aan heb kunnen geven, want dit hersenspinsel van Wilde leent zich niet echt voor een halfuurtje lezen voor het slapengaan. Zijn schrijfstijl is namelijk een mes dat aan 2 kanten snijdt: de ene moment heerlijk gevat en op elke pagina kun je wel een aantal zinnen inkaderen maar soms is het ook amper vooruit te branden. Als mijn geheugen het nog goed doet, dan is bijvoorbeeld het hoofdstuk na de dood van Sybil (waar we een tijdssprong maken en Dorian gewoon één grote monoloog voert waarin hij een aantal dingen beschrijft) bijna niet te doen qua saaiheid. Toch blijft dit wel over de gehele lijn intrigeren en neemt Wilde je zonder al te veel moeite mee op een fascinerende reis. Het einde is misschien iets te voorspelbaar (ik meen ooit ook eens een verfilming gezien te hebben, maar vind op MovieMeter niets terug waar ik op gestemd heb) maar daar staan een aantal erg leuke personages tegenover en eerlijk gezegd: ik vond het abrupte einde hoe Dorian aan zijn einde komt, in tegenstelling tot de manier waarop de verhaallijn met de broer van Sybil wordt afgerond, nog wel mooi passen.
Het smaakt in ieder geval wel naar meer, zoveel is zeker. Geen idee waar ik nu aan zou starten, want ik heb het gevoel dat Dorian Gray de enige echte roman is die Wilde heeft gemaakt maar misschien zijn de toneelstukken me ook nog wel iets. Het zal niet voor direct zijn (nog zoveel anders te lezen!) maar er zal in de toekomst nog wel iets passeren van de hand van Wilde.