Scan barcode
A review by kimgottker
Voorbij het Wederwoud by Valentijn Ringelberg
3.0
Het hoofdpersonage is Phaun. Phaun is het zusje van Céli en is verantwoordelijk voor haar zorg. Tot haar schoonzusje terugkomt en wellicht een oplossing heeft voor Céli. Hiervoor moet Phaun op reis.
Tijdens haar reis komt Phaun verschillende personages tegen. Dit zijn mensen, maar ook wezens uit het Wederwoud. Over hen had ik graag wat meer te weten gekomen.
Zelf had ik wel een beetje moeite met Phaun en dat komt door een keuze die zij aan het begin van haar reis maakt.
Aan het begin van het verhaal leer je Phaun kennen en het leven dat zij leidt. Voor mijn gevoel duurde het wel wat lang voordat zij echt op reis vertrok. Na het hele boek gelezen te hebben snap ik deze keuze wel. Verschillende gebeurtenissen worden nog besproken tijdens de reis van Phaun.
Het plot zag ik aankomen, maar dat maakt het niet minder leuk om te lezen. Ik was vooral heel benieuwd hoe het daarna verder zou gaan.
De schrijfstijl vond ik heel fijn. Het leest heel vlot en er gebeurt veel zonder dat het een opsomming van gebeurtenissen wordt. Wat Valentijn Ringelberg goed weet te doen, is mooie metaforen gebruiken in het verhaal.
De eerste die ik opschreef was op bladzijde vijf. Hierin werd iemands haar beschreven als de verdorde bladeren van een boom in de herfst.
Zelf had ik graag nog wat meer willen weten over de raad, de rode orde en de compagnie. Maar ook over de wereld en de daarbij horende verschillende wezens. Ik hoop dan ook dat hier in de komende delen meer aandacht aan besteed wordt.
Ondanks dat ik niet heel veel met Phaun had, vond ik het boek toch fijn lezen. Valentijn Ringelberg heeft een fijne en mooie schrijfstijl. Wat ik ook heel leuk vond, is dat er een hint wordt gegeven naar boek nummer twee, Hij die niet bestaat.
Tijdens haar reis komt Phaun verschillende personages tegen. Dit zijn mensen, maar ook wezens uit het Wederwoud. Over hen had ik graag wat meer te weten gekomen.
Zelf had ik wel een beetje moeite met Phaun en dat komt door een keuze die zij aan het begin van haar reis maakt.
Aan het begin van het verhaal leer je Phaun kennen en het leven dat zij leidt. Voor mijn gevoel duurde het wel wat lang voordat zij echt op reis vertrok. Na het hele boek gelezen te hebben snap ik deze keuze wel. Verschillende gebeurtenissen worden nog besproken tijdens de reis van Phaun.
Het plot zag ik aankomen, maar dat maakt het niet minder leuk om te lezen. Ik was vooral heel benieuwd hoe het daarna verder zou gaan.
De schrijfstijl vond ik heel fijn. Het leest heel vlot en er gebeurt veel zonder dat het een opsomming van gebeurtenissen wordt. Wat Valentijn Ringelberg goed weet te doen, is mooie metaforen gebruiken in het verhaal.
De eerste die ik opschreef was op bladzijde vijf. Hierin werd iemands haar beschreven als de verdorde bladeren van een boom in de herfst.
Zelf had ik graag nog wat meer willen weten over de raad, de rode orde en de compagnie. Maar ook over de wereld en de daarbij horende verschillende wezens. Ik hoop dan ook dat hier in de komende delen meer aandacht aan besteed wordt.
Ondanks dat ik niet heel veel met Phaun had, vond ik het boek toch fijn lezen. Valentijn Ringelberg heeft een fijne en mooie schrijfstijl. Wat ik ook heel leuk vond, is dat er een hint wordt gegeven naar boek nummer twee, Hij die niet bestaat.