Scan barcode
A review by bookitocat
Κρες by Marissa Meyer
5.0
Από την Σίντερ στην Σκάρλετ, τώρα πάμε στην Κρες. Το πρώτο βιβλίο της σειράς «The Lunar Chronicles» με άφησε άφωνη με την φαντασία που είχε βάλει η συγγραφέας. Το δεύτερο βιβλίο με άφησε να θέλω λίγο παραπάνω. Το τρίτο βιβλίο με καθήλωσε σε σημείο που δεν το είχε κάνει κανένα από τα προηγούμενα.
Είχες το ρομάντζο σου, είχες περιπέτεια, είχες άγχος αλλά είχε και μια ηρεμία. Σε σχέση με τα προηγούμενα δύο είχε περισσότερη δράση και εξέλισσε την ιστορία. Εννοώ ότι κάναμε βήματα παρακάτω, δεν ήταν απλά για να ενωθεί η παρέα αλλά σου πρόσφερε και μια συνέχεια της ιστορίας. Για παράδειγμα, το «Σκάρλετ» ήταν απλά ένα μαξιλαράκι, χωρίς αρκετή δράση, απλά για να φέρει το γκρουπ κοντά και να δείξει κάποιες λεπτομέρειες για τα γεγονότα που έγιναν πριν την αρχή της ιστορίας. Το «Κρες» ήταν όντως η συνέχεια. Είναι γεμάτο δράση και περιπέτεια. Μάχες με πολύπλευρες απώλειες, χάνουμε αγαπημένο χαρακτήρα, νιώθουμε το άγχος και την πίεση από τα γεγονότα.
Όσον αφορά την γραφή συνεχίζουμε να μιλάμε για την Meyer. Γράφει πολύ ωραία δημιουργώντας ζωντανές εικόνες στο μυαλό σου και η φαντασία της είναι αξεπέραστη. Συνδυάζει στοιχεία και χαρακτηριστικά από όλο τον κόσμο χωρίς να φοβάται να εξαπλώσει την ιστορία παντού. Πάμε από την Κοινοπολιτεία στο διάστημα και πίσω στην Γη με την ανάδειξη της Σαχάρας και μιας φουτουριστικής Αφρικής και ξανά πίσω στο διάστημα με μια αμυδρή παρουσίαση της Αρτεμίσιας (την βασική πόλη των Λουναρ). Αυτό μου αρέσει σε αυτήν την συγγραφέα, ότι δεν φοβάται να επεκτείνει τον κόσμο της χωρίς όμως να πλατειάζει.
Είχες το ρομάντζο σου, είχες περιπέτεια, είχες άγχος αλλά είχε και μια ηρεμία. Σε σχέση με τα προηγούμενα δύο είχε περισσότερη δράση και εξέλισσε την ιστορία. Εννοώ ότι κάναμε βήματα παρακάτω, δεν ήταν απλά για να ενωθεί η παρέα αλλά σου πρόσφερε και μια συνέχεια της ιστορίας. Για παράδειγμα, το «Σκάρλετ» ήταν απλά ένα μαξιλαράκι, χωρίς αρκετή δράση, απλά για να φέρει το γκρουπ κοντά και να δείξει κάποιες λεπτομέρειες για τα γεγονότα που έγιναν πριν την αρχή της ιστορίας. Το «Κρες» ήταν όντως η συνέχεια. Είναι γεμάτο δράση και περιπέτεια. Μάχες με πολύπλευρες απώλειες, χάνουμε αγαπημένο χαρακτήρα, νιώθουμε το άγχος και την πίεση από τα γεγονότα.
Όσον αφορά την γραφή συνεχίζουμε να μιλάμε για την Meyer. Γράφει πολύ ωραία δημιουργώντας ζωντανές εικόνες στο μυαλό σου και η φαντασία της είναι αξεπέραστη. Συνδυάζει στοιχεία και χαρακτηριστικά από όλο τον κόσμο χωρίς να φοβάται να εξαπλώσει την ιστορία παντού. Πάμε από την Κοινοπολιτεία στο διάστημα και πίσω στην Γη με την ανάδειξη της Σαχάρας και μιας φουτουριστικής Αφρικής και ξανά πίσω στο διάστημα με μια αμυδρή παρουσίαση της Αρτεμίσιας (την βασική πόλη των Λουναρ). Αυτό μου αρέσει σε αυτήν την συγγραφέα, ότι δεν φοβάται να επεκτείνει τον κόσμο της χωρίς όμως να πλατειάζει.
Spoiler
Πρώτον και κύριον: Το φιλί μεταξύ Κρες και Θορν ήταν απλά γουάου. Μετά είχαμε και το φιλί Κάι και Σίντερ όπου ήταν καλό αλλά δεν μπορούσε να φτάσει το φιλί των άλλων δύο. Επίσης ο Δόκτωρ Έρλαρντ είναι ο πατέρας της Κρες like what the fuck. Ο Θορν τυφλός, η Σκάρλετ στην Λούνα, ο Γουλφ απλά υπάρχει... δεν ξέρω πως θα τα καταφέρουν πραγματικά. Γίνεται της κακομοίρας.