You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
glimpseofgitte 's review for:
You'd Be Home Now
by Kathleen Glasgow
Emory's leven lijkt te eindigen wanneer ze aan het begin van de zomer in een auto-ongeluk terecht komt. Alleen gaat haar leven door. Vier maanden na het ongeluk moet ze weer naar school. En dat terwijl Candy MontClaire wél is gestorven in datzelfde ongeluk en ze op haar broer Joey moet letten die net terugkomt van zijn revalidatie na een overdosis.
Emmy probeert het handboek te volgen dat Joey's instelling haar gaf wanneer hij terug thuiskwam. Wanneer Joey toch weer drugs neemt, is het voor Emmy alsof ze nooit iets goed kan doen. Ik kon me heel goed inleven in hoe Emmy zich voelt, ze wilt perfect zijn. Iedereen rondom haar denkt immers dat ze dat is. Door die druk, heeft Emmy soms nood aan de controle over haar eigen leven en daarom gaat ze met Gage naar haar tuinhuis en steelt ze andermans spullen.
Hoewel Joey eerst een bad boy lijkt, voelt de band tussen hem en Emory zo mooi. Ik heb op een gegeven moment zelfs een traan moeten laten. Doorheen het boek struggelt Joey met zijn verslaving, maar blijft ook lief voor Emory en probeert haar niet te veel te belasten. Ze willen immers beide hetzelfde: dat Joey beter wordt, maar is dat wel mogelijk bij een verslaving?
"Je kunt je leven toch niet op pauze zetten voor iemand anders? Soms moet je gewoon doen wat je moet doen om jezelf gelukkig te maken. En als je niet zo zeker van jezelf bent, hoe kun je dan iemand anders helpen?"
Emmy probeert het handboek te volgen dat Joey's instelling haar gaf wanneer hij terug thuiskwam. Wanneer Joey toch weer drugs neemt, is het voor Emmy alsof ze nooit iets goed kan doen. Ik kon me heel goed inleven in hoe Emmy zich voelt, ze wilt perfect zijn. Iedereen rondom haar denkt immers dat ze dat is. Door die druk, heeft Emmy soms nood aan de controle over haar eigen leven en daarom gaat ze met Gage naar haar tuinhuis en steelt ze andermans spullen.
Hoewel Joey eerst een bad boy lijkt, voelt de band tussen hem en Emory zo mooi. Ik heb op een gegeven moment zelfs een traan moeten laten. Doorheen het boek struggelt Joey met zijn verslaving, maar blijft ook lief voor Emory en probeert haar niet te veel te belasten. Ze willen immers beide hetzelfde: dat Joey beter wordt, maar is dat wel mogelijk bij een verslaving?
"Je kunt je leven toch niet op pauze zetten voor iemand anders? Soms moet je gewoon doen wat je moet doen om jezelf gelukkig te maken. En als je niet zo zeker van jezelf bent, hoe kun je dan iemand anders helpen?"