A review by bookitocat
They Both Die at the End by Adam Silvera

5.0

Είναι ένα βιβλίο για τον θάνατο και σου δίνει ελπίδα. Όχι ότι όλοι είμαστε αθάνατοι και δεν θα πεθάνουμε ποτέ αλλά για το πως πρέπει να ζήσεις την ζωή σου. Πρέπει να παίρνεις τις ευκαιρίες που σου εμφανίζονται, πρέπει να γνωρίζει καινούργιο κόσμο, πρέπει να βγαίνεις έξω και να προσπαθείς ακόμα και αν όλος ο κόσμος είναι εναντίον σου. Είναι ένα τόσο δυνατό βιβλίο και πανέμορφο.

Ο Adam Silvera εκτός από ότι γράφει πάρα πολύ όμορφα, δίνει πολύ ωραίες εικόνες. Ακόμα φαντάζομαι το πάρκο με τα αγάλματα από τους ήρωες της "Αλίκης στην χώρα τον θαυμάτων". Νιώθω λες και έχω μπει στο instagram του Rufus και κοιτάζω τις εικόνες του. Ήταν τόσο έντονο οπτικά με τόσο όμορφες περιγραφές που έβαζες τον εαυτό σου μέσα στην ιστορία.

Να πω την πικρή αλήθεια, δεν μου άρεσε να είμαι τόσο στο υπερπροστατευτικό μυαλό του Mateo. Προτιμούσα την οπτική γωνία του Rufus.

Είναι ένα πολύ όμορφο βιβλίο και αξίζει να το διαβάσεις ακόμα κι αν ξέρεις ότι έχεις υπογράψει σε μια ώρα κλάματος και δυστυχίας. Εγώ το προτείνω ανεπιφύλακτα (με χαρτομάντιλα κοντά σου και όχι στο λεωφορείο όπως έκανα εγώ το λάθος).

Spoiler

Γνωρίστηκαν και άρχισαν μια περιπέτεια μαζί. Ο Ματέο φοβόταν μήπως το ότι γνωρίστηκαν και είναι μαζί ήταν ο λόγος που πέθαναν. Όχι όμως ο ένας ήταν εκεί για τον άλλον ώστε να ζήσουν λίγο παραπάνω. Ο Ματέο κράταγε τον Ρούφους πριν περάσουν τον δρόμο για να κοιτάξει δεξιά και αριστερά. Ο Ρούφους προστάτευε τον Ματέο με κάθε τρόπο. Και οι δύο ήταν εκεί ο ένας για τον άλλον. Γλύτωσαν από βόμβα που έβαλε ένα μαλάκας σε ένα γυμναστήριο. Ο Ματέο σκαρφάλωσε πάνω στον Πεκ για να σώσει τον Ρούφους, τον οποίο πολύ πιθανό να πυροβόλαγε. Και φτάνουν στο καταραμένο σπίτι του Ματέο, το οποίο θεωρούσε το πιο ασφαλές σημείο στον κόσμο, και αυτό τον σκοτώνει. Αυτή η καταραμένη χαλασμένη κουζίνα στην οποία πήγε να φτιάξει τσάι στον Ρούφους, την ίδια ώρα που του είχε υποσχεθεί να μην φύγει από το κρεβάτι. Τότε και μόνο τότε, αφού ο Ρούφους ήταν πλέον μόνος του, πέρασε τον δρόμο χωρίς να υπάρχει κάποιος να τον κρατήσει πίσω (και σταματάει εκεί αφήνοντας να εννοηθεί ότι τον χτύπησε αυτοκίνητο). Δηλαδή ο θάνατος τους ήταν τόσο προδιαγεγραμμένος που ότι και να έκαναν θα πέθαιναν. Ακόμα και στο σπίτι του να καθόταν ο Ματέο θα πέθαινε. Ακόμα και μου τους φίλους του να έμενε ο Ρούφουν και να έκαναν βόλτα θα πέθαινε.

Spoiler

Βλέπεις την ακριβής στιγμή που άρχισαν ο ένας να ερωτεύεται τον άλλον. Ο Ρούφους που τον είδε λίγο πιο όμορφο από πριν. Ο Ματέο που κοκκίνιζε. Τραγούδησαν ένα τραγούδι μαζί. Ο Ματέο πήρε το θάρρος που χρειαζόταν και φίλησε τον Ρούφους. Ο Ρούφους ήθελε να το κάνει από πιο πριν, αλλά άφησε τον Ματέο να κάνει την πρώτη κίνηση. Ήταν τόσο πολύτιμο το ρομάντζο του που απλά έπρεπε να συνεχιστεί όχι να διακοπεί εξαιτίας του θανάτου. Ειδικά όταν καθόντουσαν στο κρεβάτι του Ματέο και έλεγαν ο ένας στον άλλο ότι τον αγαπάνε μόνο και μόνο γιατί δεν είχαν στην διάθεση τους τον απεριόριστο χρόνο για να φτάσουν να το εννοούν στην βαθύτητα του συναισθήματος. Και ποιος είπε ότι δεν το εννοούσαν εκείνη την στιγμή στην κόψη της ζωή τους;

Spoiler

Άλλο πράμα που θα ήθελα να δω περισσότερο είναι η Delilah. Την βλέπουμε από την αρχή μέχρι το τέλος στο στάδιο της άρνησης μέχρι που δύο ώρες πριν από το τέλος της ημέρας το συνηδειτοποιεί. Από ένα σημείο και έπειτα ευχόμουν έστω εκείνη να νικήσει το Death Cast. Ο Θάνατος να μην έρθει για την Delilah. Δεν μπορείς να φανταστείς με τι δύναμη το ευχόμουν, αλλά δεν δείχνει πουθενά άμα πέθανε ή όχι. Μόνο το ότι ο Βίκτορ έτρεχε για να την προλάβει γιατί την αγάπαγε τόσο πολύ. Πως σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να της κάνει αυτήν την πλάκα; Έλεος. Εξαιτίας της πέθανε ο Ρούφους. Ο Βίκτορ έτρεχε με το αυτοκίνητο. Ο Ρούφου δεν κοίταξε δεύτερη φορά τον δρόμο. Όσο και να σου το κόβει εκεί ξέρεις τι έγινε... δεν γίνεται  να μην ξέρεις.

Και στο κόβει απότομα. Η ζωή συνεχίζεται. Όλοι συνεχίζουν να ζουν αλλά το βιβλίο κόβεται απότομα όπως και η ζωή από αυτά τα δύο αγόρια.