Scan barcode
A review by annettebooksofhopeanddreams
Welkwoud by Tahereh Mafi
5.0
Soms heb je dat ineens. Het is twaalf uur 's middags en de onbedwingbare drang om NOG een boek, nadat je er al een hebt uitgelezen, te lezen vandaag bekruipt je. Als een spinnetje met 7 glibberige pootjes dat langs je nek omhoog kruipt naar een plekje achter je linkeroor. Dat was wat er gebeurde met Welkwoud. Ik wilde het gewoon lezen. Nu. Helemaal. Binnen een paar uur.
En dat laatste is niet heel moeilijk. Net als alle andere boeken van Tahereh Mafi is de schrijfstijl van dit boek ook weer prachtig, maar vlot. Ik vloog gewoon door het verhaal heen en genoot met volle teugen van alle beeldspraak, alle slimme zinsconstructies en metaforen en alle bedreigingen van mijn eigen logica, die ik dit keer maar al vanaf bladzijde één heb losgelaten.
Mafi weet wederom een hele bijzondere en wonderlijke wereld te scheppen, met wederom bijzondere en magische karakters. Door de vertelstijl, waarbij een verteller overduidelijk de verhalen ingefluisterd gekregen heeft van de karakters, wordt de lezer constant bij de les gehouden en het verhaal ingetrokken. Elke keer als je denkt te ontsnappen, grijpt een bepaalde zin je weer bij de keel en sleurt je weer mee de wereld van Welkwoud in.
Wat ik vooral heel sterk vind aan Welkwoud is de sfeer die Mafi weet te scheppen in dit boek. Al vanaf het prille begin ontstaat er een ietwat lugubere, maar wel sprookjesachtige sfeer die de rest van het boek blijft sluimeren en hangen. Waar Verdermeer zich kenmerkte door zijn kleurrijkheid, kenmerkt Welkwoud zich door zijn sluier van duisternis en al dan niet levende wezens.
En in die wereld zien we hoe een prachtig meisje een nog mooiere ontwikkeling doormaakt. Wederom een pareltje om duimen, vingers, tenen en neuzen bij af te likken.
En dat laatste is niet heel moeilijk. Net als alle andere boeken van Tahereh Mafi is de schrijfstijl van dit boek ook weer prachtig, maar vlot. Ik vloog gewoon door het verhaal heen en genoot met volle teugen van alle beeldspraak, alle slimme zinsconstructies en metaforen en alle bedreigingen van mijn eigen logica, die ik dit keer maar al vanaf bladzijde één heb losgelaten.
Mafi weet wederom een hele bijzondere en wonderlijke wereld te scheppen, met wederom bijzondere en magische karakters. Door de vertelstijl, waarbij een verteller overduidelijk de verhalen ingefluisterd gekregen heeft van de karakters, wordt de lezer constant bij de les gehouden en het verhaal ingetrokken. Elke keer als je denkt te ontsnappen, grijpt een bepaalde zin je weer bij de keel en sleurt je weer mee de wereld van Welkwoud in.
Wat ik vooral heel sterk vind aan Welkwoud is de sfeer die Mafi weet te scheppen in dit boek. Al vanaf het prille begin ontstaat er een ietwat lugubere, maar wel sprookjesachtige sfeer die de rest van het boek blijft sluimeren en hangen. Waar Verdermeer zich kenmerkte door zijn kleurrijkheid, kenmerkt Welkwoud zich door zijn sluier van duisternis en al dan niet levende wezens.
En in die wereld zien we hoe een prachtig meisje een nog mooiere ontwikkeling doormaakt. Wederom een pareltje om duimen, vingers, tenen en neuzen bij af te likken.