Take a photo of a barcode or cover
jk60 's review for:
Kallocaïne
by Karin Boye
Met betrekking tot Kallocaïne heb ik gemengde gevoelens. Om met het minder positieve te beginnen. De toon waarop Boye het verhaal brengt is monotoon en vlak, emotieloos haast. Mede daardoor is het lastig om enige connectie te voelen met de hoofdpersoon, Leo Kall, laat staan met de minder prominente personages. Dat is jammer, iets meer levendigheid en dynamiek zou het een stuk prettiger leesbaar maken. Nu ontglipte mij toch af en toe de aandacht.
Positief ben ik over het verhaal op zichzelf. Leo Kall is naïef. Hij heeft geen benul van wat de gevolgen kunnen zijn van zijn succesvolle middel, Kallocaïne. Zijn succes is aanvankelijk klein, maar als de werking bewezen lijkt dan groeit het hem snel boven het hoofd. De onrust die hij toch al heeft, omdat hij zijn directe leidinggevende ervan verdenkt dat deze een affaire heeft met zijn vrouw, groeit. Hij kan de gevolgen van zijn daden niet meer overzien en doet iets wat hem duur komt te staan. Indirect wordt hij slachtoffer van zijn eigen succes. Hij raakt verstrikt in zijn persoonlijke vrijheidswens en zijn, bepaald niet vrijwillige, loyaliteit aan de Staat.
Het verhaal is sterk, het is een van de betere dystopieën die ik heb gelezen. Daarom is het des te spijtiger dat de manier van vertellen niet meevalt, maar alles overziend overheerst toch het positieve gevoel ruimschoots.
Verschenen op JKleest: bit.ly/3WY6WPX
Positief ben ik over het verhaal op zichzelf. Leo Kall is naïef. Hij heeft geen benul van wat de gevolgen kunnen zijn van zijn succesvolle middel, Kallocaïne. Zijn succes is aanvankelijk klein, maar als de werking bewezen lijkt dan groeit het hem snel boven het hoofd. De onrust die hij toch al heeft, omdat hij zijn directe leidinggevende ervan verdenkt dat deze een affaire heeft met zijn vrouw, groeit. Hij kan de gevolgen van zijn daden niet meer overzien en doet iets wat hem duur komt te staan. Indirect wordt hij slachtoffer van zijn eigen succes. Hij raakt verstrikt in zijn persoonlijke vrijheidswens en zijn, bepaald niet vrijwillige, loyaliteit aan de Staat.
Het verhaal is sterk, het is een van de betere dystopieën die ik heb gelezen. Daarom is het des te spijtiger dat de manier van vertellen niet meevalt, maar alles overziend overheerst toch het positieve gevoel ruimschoots.
Verschenen op JKleest: bit.ly/3WY6WPX