Take a photo of a barcode or cover
saba_akbarpouran 's review for:
ارسطو و فن شعر
by Aristotle
کتاب فن شعر یا بوطیقای ارسطو تا مدت‌ها در غرب مفقود بود تا اینکه در اوایل قرن ۱۳ نسخهٔ عربی کتاب پیدا می‌شه و به زبان لاتین ترجمه می‌شه. ترجمهٔ این کتاب رو مقدمه‌ای برای عصر رنسانس می‌دونن.
عقاید ارسطو در باب شعر در قرون ۱۶ و ۱۷ اساس بحث‌های ادبی شد و قوانین مکتب کلاسیسم کاملاً مطابق با آرای ارسطو در باب تراژدی است.
"تراژدی تقلید است از کار و کرداری شگرف و تمام دارای درازی و اندازه‌ای معین، به وسیلهٔ کلامی به انواع زینت‌ها آراسته و آن زینت‌ها نیز هریک به حسب اختلاف اجزاء مختلف، و این تقلید به وسیلهٔ کردار اشخاص تمام می‌گردد، نه اینکه به واسطهٔ نقل و روایت انجام پذیرد و شفقت و هراس را برانگیزد تا سبب تزکیهٔ نفس انسان از این عواطف و انفعالات گردد."
طبق گفتهٔ ارسطو تراژدی شش جز دارد:
افسانهٔ مضمون، سیرت، گفتار، اندیشه، منظر نمایش و آواز.
افسانهٔ مضمون همان تقلید کردار یا همان رفتار است و مقصود از اندیشه هم مطالبی است که در طول داستان جهت اثبات امری بیان می‌کنن.
ارسطو قوانین خاصی رو برای تراژدی مشخص کرده، یکی از این قوانین وحدت زمانه، یعنی این تراژدی در طول مدت مشخصی اتفاق بی‌افته. قانون دیگه وحدت موضوعه، یعنی برشی از زندگی انتخاب بشه که مربوط به یک اتفاقه و حواشی دیگه‌ای نداشته باشه.
به نظر ارسطو سخن گفتن از آنچه واقعا رخ داده(حقیقت) برای نوشتن تاریخه. در شعر از چیزی صحبت می‌شه که می‌تونست رخ بده(حقیقت نمایی).
تقریبا تمامی بحث‌های این کتاب موبه‌مو در دوران کلاسیک رعایت شده. اگر نمایشنامه‌های کلاسیک رو خونده باشین راحت‌تر می‌تونین مطالب این کتاب رو درک کنین.
عقاید ارسطو در باب شعر در قرون ۱۶ و ۱۷ اساس بحث‌های ادبی شد و قوانین مکتب کلاسیسم کاملاً مطابق با آرای ارسطو در باب تراژدی است.
"تراژدی تقلید است از کار و کرداری شگرف و تمام دارای درازی و اندازه‌ای معین، به وسیلهٔ کلامی به انواع زینت‌ها آراسته و آن زینت‌ها نیز هریک به حسب اختلاف اجزاء مختلف، و این تقلید به وسیلهٔ کردار اشخاص تمام می‌گردد، نه اینکه به واسطهٔ نقل و روایت انجام پذیرد و شفقت و هراس را برانگیزد تا سبب تزکیهٔ نفس انسان از این عواطف و انفعالات گردد."
طبق گفتهٔ ارسطو تراژدی شش جز دارد:
افسانهٔ مضمون، سیرت، گفتار، اندیشه، منظر نمایش و آواز.
افسانهٔ مضمون همان تقلید کردار یا همان رفتار است و مقصود از اندیشه هم مطالبی است که در طول داستان جهت اثبات امری بیان می‌کنن.
ارسطو قوانین خاصی رو برای تراژدی مشخص کرده، یکی از این قوانین وحدت زمانه، یعنی این تراژدی در طول مدت مشخصی اتفاق بی‌افته. قانون دیگه وحدت موضوعه، یعنی برشی از زندگی انتخاب بشه که مربوط به یک اتفاقه و حواشی دیگه‌ای نداشته باشه.
به نظر ارسطو سخن گفتن از آنچه واقعا رخ داده(حقیقت) برای نوشتن تاریخه. در شعر از چیزی صحبت می‌شه که می‌تونست رخ بده(حقیقت نمایی).
تقریبا تمامی بحث‌های این کتاب موبه‌مو در دوران کلاسیک رعایت شده. اگر نمایشنامه‌های کلاسیک رو خونده باشین راحت‌تر می‌تونین مطالب این کتاب رو درک کنین.