Take a photo of a barcode or cover
A review by iefstuyvaert
Mes: Gedachten na een poging tot moord by Salman Rushdie, Martine Vosmaer
4.0
Hoe cynisch dat ook moge klinken: goéd dat het precies Salman Rushdie is die het slachtoffer werd van deze stuntelige moordaanslag.
Wie anders zou dergelijke traumatische ervaring zo verhelderend, diepgravend, fijngevoelig en tegelijkertijd rationeel kunnen neerschrijven?
Wat dat betreft is Rushdie eenoog in het land der blinden: hij ziet dingen die wij niet zien en kan ze ook nog eens haarfijn formuleren.
Het maakt van ‘Mes’ in de eerste plaats een getuigschrift: het relaas van een gebeurtenis waar je liever géén getuige van bent.
Laat staan slachtoffer.
Maar het gaat verder dan dat: uit zijn innerlijke worsteling met twijfel, angst, woede en een begin van aanvaarding - ingrijpend en aangrijpend - groeit een veel groter, universeler (kunst)werk.
Dan evolueert ‘Mes’ van een zelfhulpboek naar een menshulpboek, waarbij de gedachte dat “wat je niet kunt veranderen, je moet aanvaarden” langzaam overgaat in de vaststelling dat er altijd dingen zijn die je wél kunt veranderen.
Ons idee van godsdienst, bijvoorbeeld: “Als we gewoon het onderscheid kunnen maken tussen particulier religieus geloof en openbare, gepolitiseerde ideologie, zou het makkelijker zijn om (…) je uit te spreken zonder dat je bang hoeft te zijn om gevoeligheden te kwetsen.”
‘Mes’ is scherp voor de dader(s), maar vervalt nergens in blinde woede.
Wie anders zou dergelijke traumatische ervaring zo verhelderend, diepgravend, fijngevoelig en tegelijkertijd rationeel kunnen neerschrijven?
Wat dat betreft is Rushdie eenoog in het land der blinden: hij ziet dingen die wij niet zien en kan ze ook nog eens haarfijn formuleren.
Het maakt van ‘Mes’ in de eerste plaats een getuigschrift: het relaas van een gebeurtenis waar je liever géén getuige van bent.
Laat staan slachtoffer.
Maar het gaat verder dan dat: uit zijn innerlijke worsteling met twijfel, angst, woede en een begin van aanvaarding - ingrijpend en aangrijpend - groeit een veel groter, universeler (kunst)werk.
Dan evolueert ‘Mes’ van een zelfhulpboek naar een menshulpboek, waarbij de gedachte dat “wat je niet kunt veranderen, je moet aanvaarden” langzaam overgaat in de vaststelling dat er altijd dingen zijn die je wél kunt veranderen.
Ons idee van godsdienst, bijvoorbeeld: “Als we gewoon het onderscheid kunnen maken tussen particulier religieus geloof en openbare, gepolitiseerde ideologie, zou het makkelijker zijn om (…) je uit te spreken zonder dat je bang hoeft te zijn om gevoeligheden te kwetsen.”
‘Mes’ is scherp voor de dader(s), maar vervalt nergens in blinde woede.