Scan barcode
A review by ingejanse
Down Below by Leonora Carrington
3.0
Een klein, intrigerend boek (novelle?) waarin Carrington op overtuigende en aandoenlijke wijze vertelt over haar psychose. Haar verhalen, waanbeelden, interpretaties en angsten doen me sterk denken aan de paar episodes die ik van dichtbij bij anderen heb meegemaakt.
Het taalgebruik is opmerkelijk simpel, wat mogelijk komt door de vertaling van het Frans (dat Carrington niet als moedertaalspreker beheerst) naar het Engels. Dat is niet hinderlijk, maar vooral fijn, omdat het voor weinig afleiding zorgt en het verhaal bij de kern houdt. Die kern is soms zeer ontroerend, vooral als ze vertelt over haar dieptepunten van de episode, de bizarre gebeurtenissen in het sanatorium (waarvan je nooit zult weten of het interpretatie of realiteit is, en dat is prima), de typisch psychotische associaties en het inzicht dat dit alles geeft in de fascinerende gedachtewereld van iemand met een psychose. Mocht je ooit serieus willen oefenen in om- en out of the box-denken, dan raad ik dit boek ten zeerste aan (of neem anders een psychose, overwoog ik nog even als advies, maar dat gun ik niemand).
Hinderlijker is de introductie van een hoogleraar (?) die - zoals hoogleraren dat doen, uit angst om simpel over te komen, vanwege conventies, om indruk te maken op eenvoudige zielen, ter verbloeming van weinig interessante denkbeelden - op zeer complexe wijze een introductie geeft. Meid, denk ik dan, als je het niet in vijf pagina's kan, doe het dan ook niet in 40 pagina's, want het wordt er allemaal maar erger van. En stop met je vage, abstracte, onbegrijpelijke zinnen, referenties en concepten, want je bent echt de enige (plus de 4 andere in Carrington gespecialiseerde aio's die elkaar elke oneven zomer opzoeken voor een conferentie over haar werk) die er wat van begrijpt.
Dus da's irritant. Dat, in combinatie met de wel erg compacte lengte en het gebrek aan narratief, levert 3 sterren op.
Ach, moet je maar denken, de meeste psychotici zien elke ster als een universum waar ze de God van zijn, dus dan zijn drie sterren een prima startkapitaal.
Het taalgebruik is opmerkelijk simpel, wat mogelijk komt door de vertaling van het Frans (dat Carrington niet als moedertaalspreker beheerst) naar het Engels. Dat is niet hinderlijk, maar vooral fijn, omdat het voor weinig afleiding zorgt en het verhaal bij de kern houdt. Die kern is soms zeer ontroerend, vooral als ze vertelt over haar dieptepunten van de episode, de bizarre gebeurtenissen in het sanatorium (waarvan je nooit zult weten of het interpretatie of realiteit is, en dat is prima), de typisch psychotische associaties en het inzicht dat dit alles geeft in de fascinerende gedachtewereld van iemand met een psychose. Mocht je ooit serieus willen oefenen in om- en out of the box-denken, dan raad ik dit boek ten zeerste aan (of neem anders een psychose, overwoog ik nog even als advies, maar dat gun ik niemand).
Hinderlijker is de introductie van een hoogleraar (?) die - zoals hoogleraren dat doen, uit angst om simpel over te komen, vanwege conventies, om indruk te maken op eenvoudige zielen, ter verbloeming van weinig interessante denkbeelden - op zeer complexe wijze een introductie geeft. Meid, denk ik dan, als je het niet in vijf pagina's kan, doe het dan ook niet in 40 pagina's, want het wordt er allemaal maar erger van. En stop met je vage, abstracte, onbegrijpelijke zinnen, referenties en concepten, want je bent echt de enige (plus de 4 andere in Carrington gespecialiseerde aio's die elkaar elke oneven zomer opzoeken voor een conferentie over haar werk) die er wat van begrijpt.
Dus da's irritant. Dat, in combinatie met de wel erg compacte lengte en het gebrek aan narratief, levert 3 sterren op.
Ach, moet je maar denken, de meeste psychotici zien elke ster als een universum waar ze de God van zijn, dus dan zijn drie sterren een prima startkapitaal.