Take a photo of a barcode or cover
A review by flybyreader
İlahi Komedya: Araf by Dante Alighieri
3.0
“Ey ruh ,sen ki ağladıkça olgunlaşmaktasın
Ve bu çileyi çekmeden Tanrı’ya kavuşamazsın”
Dante’nin öbür dünyada çıktığı yolculuğun ikinci aşaması olan Araf, cehennemlik günahlar işlemeyen ancak cennete gitmeyi hak edecek imana ya da amele sahip olmayanların cennete gitmeye hak kazanmayı beklediği bir durak. Cehennem ile Cennet arasında kalan bu yeri Dante dağa tırmanış gibi okura yansıtıyor. Yukarı doğru çıkıldıkça, cennete yaklaştıkça insanlar da günahlarından arınıyor, hafifliyor ve yüklerinden kurtuluyorlar. Ancak cennete ulaşmak sanıldığı kadar kolay değil. Yaşamının son dakikasında tövbe edenler, cennete giriş bileti alabilmek için kefalet ödemek zorundalar. Yaşamaya devam eden iyi ruhlu insanların ettiği dualar, gece gündüz durmaksızın yükselen yalvarış, pişmanlıklar, ağlamalar ve ağır bir tırmanış neticesinde cennetin kapılarına ulaşmak mümkün. Dante bu tırmanış esnasında yine ilk kitapta olduğu gibi birbirinden farklı insanlarla karşılaşıyor. Eski ve Yeni Ahit’e, 14. yüzyıla damga vurmuş tarihi olay ve kişilere bolca rastladığımız bu kitap içerisindeki atıflar bana tamamen yabancı olduğundan ve cehennemdeki aksiyonlar bu noktada azaldığından biraz yorucu bir okuma deneyimi oldu. Dante’nin bu kitabı cennete geçişi yumuşatmak için yazdığını düşünüyorum ve bütün umutlarımı cennete yoğunlaştırmış bulunmaktayım. Dante’nin cehenneminde ve arafında kadın figürlerine rastlamak pek mümkün değil. Yolun sonunda ışık huzmeleri ve hareler eşliğinde bizi karşılayan Beatrice elbette bir saflık ve temizlik sembolü olarak karşımıza çıkıyor. Dante herhalde bütün kadınları cennete yollamış olsa gerek, bakalım cennette bizi neler bekliyor, sabırsızlanıyorum.
Ve bu çileyi çekmeden Tanrı’ya kavuşamazsın”
Dante’nin öbür dünyada çıktığı yolculuğun ikinci aşaması olan Araf, cehennemlik günahlar işlemeyen ancak cennete gitmeyi hak edecek imana ya da amele sahip olmayanların cennete gitmeye hak kazanmayı beklediği bir durak. Cehennem ile Cennet arasında kalan bu yeri Dante dağa tırmanış gibi okura yansıtıyor. Yukarı doğru çıkıldıkça, cennete yaklaştıkça insanlar da günahlarından arınıyor, hafifliyor ve yüklerinden kurtuluyorlar. Ancak cennete ulaşmak sanıldığı kadar kolay değil. Yaşamının son dakikasında tövbe edenler, cennete giriş bileti alabilmek için kefalet ödemek zorundalar. Yaşamaya devam eden iyi ruhlu insanların ettiği dualar, gece gündüz durmaksızın yükselen yalvarış, pişmanlıklar, ağlamalar ve ağır bir tırmanış neticesinde cennetin kapılarına ulaşmak mümkün. Dante bu tırmanış esnasında yine ilk kitapta olduğu gibi birbirinden farklı insanlarla karşılaşıyor. Eski ve Yeni Ahit’e, 14. yüzyıla damga vurmuş tarihi olay ve kişilere bolca rastladığımız bu kitap içerisindeki atıflar bana tamamen yabancı olduğundan ve cehennemdeki aksiyonlar bu noktada azaldığından biraz yorucu bir okuma deneyimi oldu. Dante’nin bu kitabı cennete geçişi yumuşatmak için yazdığını düşünüyorum ve bütün umutlarımı cennete yoğunlaştırmış bulunmaktayım. Dante’nin cehenneminde ve arafında kadın figürlerine rastlamak pek mümkün değil. Yolun sonunda ışık huzmeleri ve hareler eşliğinde bizi karşılayan Beatrice elbette bir saflık ve temizlik sembolü olarak karşımıza çıkıyor. Dante herhalde bütün kadınları cennete yollamış olsa gerek, bakalım cennette bizi neler bekliyor, sabırsızlanıyorum.