Take a photo of a barcode or cover
A review by celinevekeman
Ik was twaalf en ik fietste naar school by Sabine Dardenne
Ik ga geen aantal sterren weergeven bij dit boek, ik vind niet dat dit belangrijk is bij het bespreken van dit boek.
Dit boek verteld het verhaal van Sabine Dardennen. Het slachtoffer van de bekende psychopaat die heel België op zijn kop heeft gezet. Ik heb dit boek gelezen naar aanleiding van het nieuwe boek over de zaak Dutroux die is uitgekomen genaamd ‘Dossier Dutroux’.
Ik ging geen review maken van dit boek aangezien het al jaren uit is en ook niet meer nieuw te verkrijgen is. Maar ik heb gemerkt dat andere reviews aankaarten dat ze geen details weergeeft in het boek en dat het niet ‘interessant’ genoeg is.
Ik denk dat we allemaal weten dat ze een hel moet beleefd hebben daar in dat kamertje en ik begrijp waar ze vandaan komt als ze de details niet vernoemd. We weten tussen de lijnen ook wel wat er daar gebeurd is. Voor haar zou het extra pijnlijk zijn moest ze dat nog moeten neerschrijven ook.
Ik vind het sowieso dapper dat ze dit boek gemaakt heeft. Het belangrijkste is ook niet de details die ze eruit laat, maar haar gevoelens gedurende die tachtig dagen en de jaren die erop volgden.
Ik denk dus dat het gebrek van details geen reden is om het boek niet te lezen aangezien het nog altijd interessante informatie weergeeft over haar tijd in die kelder.
Dit boek verteld het verhaal van Sabine Dardennen. Het slachtoffer van de bekende psychopaat die heel België op zijn kop heeft gezet. Ik heb dit boek gelezen naar aanleiding van het nieuwe boek over de zaak Dutroux die is uitgekomen genaamd ‘Dossier Dutroux’.
Ik ging geen review maken van dit boek aangezien het al jaren uit is en ook niet meer nieuw te verkrijgen is. Maar ik heb gemerkt dat andere reviews aankaarten dat ze geen details weergeeft in het boek en dat het niet ‘interessant’ genoeg is.
Ik denk dat we allemaal weten dat ze een hel moet beleefd hebben daar in dat kamertje en ik begrijp waar ze vandaan komt als ze de details niet vernoemd. We weten tussen de lijnen ook wel wat er daar gebeurd is. Voor haar zou het extra pijnlijk zijn moest ze dat nog moeten neerschrijven ook.
Ik vind het sowieso dapper dat ze dit boek gemaakt heeft. Het belangrijkste is ook niet de details die ze eruit laat, maar haar gevoelens gedurende die tachtig dagen en de jaren die erop volgden.
Ik denk dus dat het gebrek van details geen reden is om het boek niet te lezen aangezien het nog altijd interessante informatie weergeeft over haar tijd in die kelder.