nienekex 's review for:

Oorlog en terpentijn by Stefan Hertmans

3.0

---

Het eerste helft van dit boek vond ik ontzettend zwaar om doorheen te komen. Ik genoot er wel van, en ik vond het verhaal ook echt erg mooi, maar ik werd te erg afgeleid door school etc. om me er goed op te kunnen concentreren en het verhaal ten volle te waarderen. De tweede helft van dit verhaal heb ik in een zit achter elkaar gelezen. Door een vlucht van 6 uur werd ik gedwongen om verder te gaan en werd ik ook niet afgeleid, perfect dus. Deze zit was erg zwaar, vooral vanwege alle informatie die in elke zin is verwerkt. Het verhaal zelf is natuurlijk ook niet erg licht. De tweede helft heb ik veel en veel meer kunnen meekeijgen en waarderen dan de eerste. De volle emotie en ervaringen die erin gelegd waren kwamen eindelijk aan. En toen ik begon te lezen in het laatste deel van het boek, waar de kleinzoon verteld, na de geschreven verhalen van Urbain, begon ik diepe sympathie, medeleiden en bewondering te ontwikkelen voor Urbain. Ik vond het heel mooi dat dit verhaal afgesloten werd met visies om liefde die uiteindelijk allemaal teruggekoppelt werden aan de schilderwerken van Urbain. De allerlaatste passage, waarin Urbain sterft en in de hemel terecht komt, gaf je kippenvel. "Sergent-major Marsjèn?' Vraagt de Heilige Petrus ten slotte, bladerend in de ellenlange namenlijst van de vuurkruisers. 'Non, mon commandant. Je m'appelle Martien, pas Marsjèn, à vos ordres.' Hij salueert." Hiermee komt het hele verhaal 'full circle' en laat het precies zien dat Urbain nooit zijn onderdanigheid en trouw kwijt is geraakt. Zoals Jan zelf schreef over zijn grootvader: " de zuivere naïveling die mijn grootste bewondering wegdroeg omdat hij geen egoïsme leek te kennen, geen eigendunk, geen zelfingenomenheid, alleen deze vanzelfsprekende dienstbaarheid, iets dat hem stempelde tot een held en een verheven sul tegelijk.".
Al met al was dit een erg zwaar boek om te lezen, maar het was het uiteindelijk waard.