Scan barcode
A review by beatrixminkov
Dancing Bears: True Stories of People Nostalgic for Life Under Tyranny by Witold Szabłowski
3.0
Het boek bestaat uit twee delen. In het eerste deel doet Szablowski onderzoek naar de geschiedenis van de dansende beren die werkten onder het harde regime van Bulgaarse zigeuners. Met de val van het communisme en het toetreden van Bulgarije tot de Europese Unie kregen deze beren hun vrijheid terug. In Belitsa is een groot park ingericht voor deze voormalige dansberen. Bij stress of onverwachte situaties schieten ze echter in hun oude reflex en gaan ze op hun achterpoten staan, klaar om te dansen en hun kunstjes te doen.
.
Het tweede deel bestaat uit zijn journalistieke reis door verschillende voormalig communistische landen. Hij doet onder meer Cuba, Oekraïne, Polen, Albanië en Georgië aan en verzameld de verhalen van gewone burgers die tegenwoordig vrij zijn, maar nog vaak terugverlangen naar het communistische regime. Szablowski tracht hierbij om zijn eerdere bevindingen van de dansende beren te gebruiken als ondersteunende metafoor.
.
De eerste helft van het boek vond ik erg interessant. Mijn beide ouders zijn Bulgaars, dus ik herkende veel. Plaatsnamen, het Bulgaarse temperament, en allerlei andere typisch Bulgaarse trekjes gaf mij een gevoel van nostalgie. Ik weet ook nog goed dat ik als kind de dansende beren heb gezien en dat ik dit toen al erg heftig vond om te zien. De research die Szablowski hier heeft gedaan is zorgvuldig al is er soms iets te veel herhaling.
.
Het tweede deel vond ik echter wat minder geslaagd. Daar waar hij met de dansberen voor één specifiek onderwerp heeft gekozen, gaan de verhalen over het verlangen naar het communisme alle kanten op. En ik vind het prima om te kiezen voor een brede invalshoek om zoveel mogelijk thema's te kunnen belichten, maar het was voor mij echt too much. Zo'n verhaal bestond uit 10-15 pagina's en daarna stopte het vrij abrupt en ging hij verder met een volgend verhaal in een ander land. Als hij voor twee of drie landen had gekozen, of in al deze landen op één specifiek thema had gefocust had het boek naar mijn idee beter in elkaar gezeten.
.
Het tweede deel bestaat uit zijn journalistieke reis door verschillende voormalig communistische landen. Hij doet onder meer Cuba, Oekraïne, Polen, Albanië en Georgië aan en verzameld de verhalen van gewone burgers die tegenwoordig vrij zijn, maar nog vaak terugverlangen naar het communistische regime. Szablowski tracht hierbij om zijn eerdere bevindingen van de dansende beren te gebruiken als ondersteunende metafoor.
.
De eerste helft van het boek vond ik erg interessant. Mijn beide ouders zijn Bulgaars, dus ik herkende veel. Plaatsnamen, het Bulgaarse temperament, en allerlei andere typisch Bulgaarse trekjes gaf mij een gevoel van nostalgie. Ik weet ook nog goed dat ik als kind de dansende beren heb gezien en dat ik dit toen al erg heftig vond om te zien. De research die Szablowski hier heeft gedaan is zorgvuldig al is er soms iets te veel herhaling.
.
Het tweede deel vond ik echter wat minder geslaagd. Daar waar hij met de dansberen voor één specifiek onderwerp heeft gekozen, gaan de verhalen over het verlangen naar het communisme alle kanten op. En ik vind het prima om te kiezen voor een brede invalshoek om zoveel mogelijk thema's te kunnen belichten, maar het was voor mij echt too much. Zo'n verhaal bestond uit 10-15 pagina's en daarna stopte het vrij abrupt en ging hij verder met een volgend verhaal in een ander land. Als hij voor twee of drie landen had gekozen, of in al deze landen op één specifiek thema had gefocust had het boek naar mijn idee beter in elkaar gezeten.