Take a photo of a barcode or cover
bookreviewsgr's reviews
590 reviews
Spectrums: Autistic Transgender People in Their Own Words by Maxfield Sparrow
informative
inspiring
reflective
fast-paced
5.0
Το βιβλίο αποτελείται από 37 διαφορετικές ιστορίες ανθρώπων με ανησυχητικά κοινές εμπειρίες. Μετά την 3η - 4η ιστορία γίνεται πλέον αντιληπτό ότι οι εμπειρίες των ατόμων με αυτισμό αγνοούνται και περνούν αδιάφορες στα νευροτυπικά άτομα. Πέραν του ότι προσπαθούμε να χωρέσουμε τα αυτιστικά άτομα στα δικά μας μέτρα αντίληψης του κόσμου, αδιαφορούμε ακόμα και για το πως βλέπουν εκείνα τους εαυτού τους.
Μέσα από αυτές τις καταγραφές γίνεται αντιληπτό, ακόμα και σε όσα άτομα δεν έχουν ασχοληθεί ξανά με το να κατανοήσουν τα άτομα με αυτισμό, το πόσα λίγα γνωρίζουμε για τον αυτισμό και πόσο έντονο στίγμα υπάρχει. Ενώ μια διάγνωση μπορεί να γίνει από τους 18 πρώτους μήνες ενός παιδιού, και πιο συχνά στα 3-4 έτη, τα περισσότερα άτομα που γράφουν τις εμπειρίες τους στο βιβλίο αναφέρουν ότι δεν είχαν διαγνωστεί μέχρι τα 18, 30, 40 τους χρόνια. Επιπλέον, κάποια άτομα είχαν διαγνωστεί, αλλά οι γονείς τους δεν τους το αποκάλυψαν μέχρι που έφτασαν σε μεγάλη ηλικία.
Πέρα από το στίγμα του αυτισμού, τα άτομα αυτά έχουν να αντιμετωπίσουν ένα ακόμα πολύ έντονο στίγμα, αυτό της τρανς ταυτότητας. Μέσα από έρευνες που αναφέρονται στην εισαγωγή του βιβλίου και σε συνδυασμό με τις προσωπικές ιστορίες των γραφώντων, μαθαίνουμε ότι πολλά άτομα στο φάσμα του αυτισμού βιώνουν το φύλο τους διαφορετικά από τα νευροτυπικά άτομα. Μάλιστα, τα περισσότερα από τα άτομα που μοιράζονται τις εμπειρίες τους στο συγκεκριμένο βιβλίο, είναι non-binary, genderfluid και κάποια χρησιμοποιούν τον όρο autigender ή παρεμφερείς όρους που αφορούν το φύλο σε σχέση με τον αυτισμό.
Τα περισσότερα άτομα φαίνεται να έχουν πολύ καλύτερη αντίληψη του φύλου τους απ'ότι ένα cisgender άτομο, κι όμως οι εμπειρίες τους απορρίπτονται διαρκώς με τη δικαιολογία ότι δεν μπορούν να αντιληφθούν σωστά τον κόσμο λόγω του αυτισμού. Επιπλέον, πολλά άτομα αναφέρουν ότι έχουν έρθει αντιμέτωπα με εκφράσεις όπως "είσαι πολύ έξυπνος για να είσαι αυτιστικός".
Πιστεύω όπως όλα τα cis νευροτυπικά άτομα οφείλουμε να διαβάσουμε το βιβλίο αυτό, όπως και άλλες εμπειρίες τρανς και νευροδιαφορετικών ατόμων ώστε να μάθουμε να τα σεβόμαστε και να προσπαθήσουμε να τα κατανοήσουμε, αντί να απορρίπτουμε τις εμπειρίες τους επειδή δεν ταιριάζουν με τις δικές μας.
Boyfriend Material by Alexis Hall
funny
lighthearted
relaxing
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.0
Αν ψάχνετε κάτι γλυκό και ανάλαφρο για το καλοκαίρι, κάτι που θα σας κάνει να γελάσετε με την καρδιά σας και θα σας κάνει για λίγες ώρες να ξεχάσετε όσα πάνε στραβά σε αυτό τον κόσμο, τότε αυτό είναι το βιβλίο που ψάχνετε.
Οι πρωταγωνιστές είναι αξιολάτρευτοι και το βιβλίο περιέχει άφθονες χιουμοριστικές σκηνές. Παρ' όλη την ελαφρότητά του, δε χάνει την ευκαιρία να περάσει και κάποια μηνύματα. Αν και δεν είμαι φαν των tropes fake dating και enemies to lovers, θεωρώ ότι ο συγγραφέας τα έχει χειριστεί και τα δύο πολύ καλά. Η σχέση εξελίσσεται αργά και ρεαλιστικά, το οποίο είναι κάτι που πάντα προτιμώ.
Επίσης, μου άρεσε το γεγονός ότι αν και έχουμε δύο άτομα που το καθένα έχει τα προβλήματά του και η σχέση τους δεν είναι και η πιο υγιής, ο συγγραφέας είναι φανερό ότι το γνωρίζει και δεν την περνάει ως την τέλεια σχέση. Αντιθέτως, μας δείχνει πως εξελίσσονται και οι δύο χαρακτήρες, μαθαίνοντας από τα λάθη τους.
One Last Stop by Casey McQuiston
adventurous
funny
hopeful
mysterious
relaxing
slow-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? No
3.75
Έχοντας λατρέψει το Red, White and Royal Blue και βλέποντας πόσο το λάτρευαν οι αναγνώστες από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του, ήξερα ότι έπρεπε να το διαβάσω. Μπορεί τελικά για μένα να μην ήταν ισάξιο του πρώτου βιβλίου, όμως σίγουρα μου άρεσε.
Οι πρωταγωνίστριες είχαν πολύ ωραία χημεία μεταξύ τους και η McQuiston είναι γνωστό ότι γράφει ωραίες ερωτικές σκηνές. Το θέμα μου είναι ότι λόγω της κατάστασης της Jane (χωρίς spoilers) δεν γνωρίζουμε αρκετά για το χαρακτήρα της. Ή μάλλον όσα γνωρίζουμε δεν είναι επειδή τη βλέπουμε πως σκέφτεται και δρα αλλά επειδή μας λένε ποιά είναι. Ξέρω ότι δεν είναι πολύ σαφές όπως το γράφω, αλλά δε μπορώ να γράψω περισσότερα χωρίς να σας χαλάσω το βιβλίο. Επιπλέον, η Jane είναι Ασιατικής καταγωγής και αυτό το λευκή σώζει ασιάτισσα μου έκατσε κάπως σαν white-saviour.
Για μένα, το δυνατότερο κομμάτι του βιβλίου είναι οι δευτερεύοντες χαρακτήρες. Είναι τόσο ενδιαφέροντες που άνετα θα διάβαζα ένα βιβλίο για το κάθε άτομο ξεχωριστά. Σπάνια βλέπουμε τόσο καλογραμμένους δευτερεύοντες χαρακτήρες σε romance και βγάζω το καπέλο στον McQuiston που τα κατάφερε.
Όσο για το sci-fi κομμάτι του βιβλίου, μου άνοιξε την όρεξη, αλλά με άφησε πεινασμένη. Ήλπιζα ότι θα έπαιζε μεγαλύτερο ρόλο στην ιστορία.
Αλλά πράγματα που με ενόχλησαν στο βιβλίο και έκαναν την ιστορία να χάσει το ρεαλισμό της είναι το γεγονός ότι η Austust δεν πηγαίνει στη δουλειά της για αρκετές μέρες κι ενώ ξέρουμε ότι εξαρτάται οικονομία από αυτήν δεν έχει κανένα πρόβλημα να πληρώσει το νοίκι ή με τα άλλα έξοδά της και στη δουλειά συμπεριφέρονται σαν να μην τρέχει τίποτα που έλειψε τόσο πολύ ξαφνικά. Επίσης, δε φαίνεται να επηρεάζονται ιδαίτερα ούτε οι επιδώσεις της στη σχολή.
Επιπλέον, τόσο η βασική ιστορία όσο κι ένα δευτερεύον plot που υπάρχει στο βιβλίο φαίνεται να βρίσκουν λύση πολύ εύκολα και ταυτόχρονα, σαν όλα όσα χρειάζεται η Austust για να λύσει τα μυστήρια να έρχονται στα χέρια της πολύ βολικά.
Αν αυτά να σας φαίνονται απλά λεπτομέρειες, τότε θα ευχαριστηθήτε το βιβλίο περισσότερο απ'όσο εγώ. Σίγουρα πάντως αξίζει να διαβαστεί και ανυπομονώ για το επόμενο βιβλίο της McQuiston.
Οι πρωταγωνίστριες είχαν πολύ ωραία χημεία μεταξύ τους και η McQuiston είναι γνωστό ότι γράφει ωραίες ερωτικές σκηνές. Το θέμα μου είναι ότι λόγω της κατάστασης της Jane (χωρίς spoilers) δεν γνωρίζουμε αρκετά για το χαρακτήρα της. Ή μάλλον όσα γνωρίζουμε δεν είναι επειδή τη βλέπουμε πως σκέφτεται και δρα αλλά επειδή μας λένε ποιά είναι. Ξέρω ότι δεν είναι πολύ σαφές όπως το γράφω, αλλά δε μπορώ να γράψω περισσότερα χωρίς να σας χαλάσω το βιβλίο. Επιπλέον, η Jane είναι Ασιατικής καταγωγής και αυτό το λευκή σώζει ασιάτισσα μου έκατσε κάπως σαν white-saviour.
Για μένα, το δυνατότερο κομμάτι του βιβλίου είναι οι δευτερεύοντες χαρακτήρες. Είναι τόσο ενδιαφέροντες που άνετα θα διάβαζα ένα βιβλίο για το κάθε άτομο ξεχωριστά. Σπάνια βλέπουμε τόσο καλογραμμένους δευτερεύοντες χαρακτήρες σε romance και βγάζω το καπέλο στον McQuiston που τα κατάφερε.
Όσο για το sci-fi κομμάτι του βιβλίου, μου άνοιξε την όρεξη, αλλά με άφησε πεινασμένη. Ήλπιζα ότι θα έπαιζε μεγαλύτερο ρόλο στην ιστορία.
Αλλά πράγματα που με ενόχλησαν στο βιβλίο και έκαναν την ιστορία να χάσει το ρεαλισμό της είναι το γεγονός ότι η Austust δεν πηγαίνει στη δουλειά της για αρκετές μέρες κι ενώ ξέρουμε ότι εξαρτάται οικονομία από αυτήν δεν έχει κανένα πρόβλημα να πληρώσει το νοίκι ή με τα άλλα έξοδά της και στη δουλειά συμπεριφέρονται σαν να μην τρέχει τίποτα που έλειψε τόσο πολύ ξαφνικά. Επίσης, δε φαίνεται να επηρεάζονται ιδαίτερα ούτε οι επιδώσεις της στη σχολή.
Επιπλέον, τόσο η βασική ιστορία όσο κι ένα δευτερεύον plot που υπάρχει στο βιβλίο φαίνεται να βρίσκουν λύση πολύ εύκολα και ταυτόχρονα, σαν όλα όσα χρειάζεται η Austust για να λύσει τα μυστήρια να έρχονται στα χέρια της πολύ βολικά.
Αν αυτά να σας φαίνονται απλά λεπτομέρειες, τότε θα ευχαριστηθήτε το βιβλίο περισσότερο απ'όσο εγώ. Σίγουρα πάντως αξίζει να διαβαστεί και ανυπομονώ για το επόμενο βιβλίο της McQuiston.
PET by Akwaeke Emezi
emotional
hopeful
informative
reflective
fast-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? No
5.0
Μια εξαιρετικά γραμμένη και δυστυχώς, επίκαιρη ιστορία που απευθύνεται κυρίως σε μικρότερα παιδιά. Η ιστορία είναι απλή αλλά περνάει ισχυρά μηνύματα. Η μεταφορική φύση των τεράτων και των αγγέλων ήταν σαφής. Το μήνυμα ότι δεν μπορούμε ποτέ να υποθέσουμε ότι δεν υπάρχουν άλλα τέρατα ή ότι δε μπορούμε να κρίνουμε ένα τέρας ή έναν άγγελο με βάση την εμφάνιση είναι αυτό που δικαιολογεί την τακτική επανάληψη.
Μου άρεσε πολύ ο τρόπος με τον οποίο η δήλωση της Jam ότι είναι κορίτσι έγινε άμεσα αποδεκτή από τους γονείς της και ότι στη συνέχεια εξασφάλισαν ότι είχε όλες τις πληροφορίες και τη φροντίδα που χρειαζόταν. Ομοίως, η επιλογή της να μη μιλάει έγινε αποδεκτή, δεν αντιμετωπίστηκε ως πρόβλημα που έπρεπε να επιλυθεί. Οι φίλοι και η οικογένειά της έμαθαν νοηματική γλώσσα, ώστε να μπορούν εύκολα να επικοινωνούν μαζί της. Κανένα μέρος της ταυτότητάς της δεν ήταν κεντρικό μέρος της ιστορίας. Απλώς ενσωματώθηκαν ως μέρος του ποιά είναι η Jam. Και αγαπήθηκε, όχι παρά τα στοιχεία αυτά της ταυτότητάς της ή λόγω αυτών. Απλά αγαπήθηκε.
Έχοντας ήδη διαβάσει το The Death of Vivek Oji ήξερα ότι το Emezi γράφει εξαιρετικά. Όμως το γράψιμο ενός παιδικού βιβλίου, και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για τόσο σημαντική θεματολογία, είναι πολύ πιο δύσκολο. Το Emezi παρουσιάζει το θέμα της παιδικής κακοποίησης με μεγάλη προσοχή περνώντας τα μηνύματα που θέλει με σαφήνεια. Ελπίζω να συνεχίσει να γράφει και παιδικά βιβλία, εκτός από ενηλίκων γιατί σίγουρα θα είναι βιβλία που θα διάβαζα στο παιδί μου.
Content Warnings
Moderate: Child abuse, Pedophilia, Sexual assault, Violence
Real Life by Brandon Taylor
dark
emotional
reflective
sad
tense
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
5.0
Αυτό το βιβλίο διαδραματίζεται μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο, κι όμως κλείνοντάς το νιώθεις ότι γνωρίζεις τον Wallace μια ζωή. Είναι απίστευτο αυτό που έχει καταφέρει ο συγγραφέας, να αποδώσει δηλαδή την ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου τόσο ολοκληρωτικά βλέποντας ένα τόσο μικρό κομμάτι της ζωής του.
Ο Taylor μας παρουσιάζει ένα μικρό δείγμα του πως είναι να είσαι Μαύρος άντρας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ένα δείγμα ρεαλιστικό και σκληρό. Κάθε σελίδα και ένα χαστούκι μέχρι να ξυπνήσουμε και να δούμε πόσο επηρεάζει ο ρατσισμός και η ομοφοβία τη ζωή των ανθρώπων καθημερινά. Βλέποντας αυτή την ιστορία από τη μονή οπτική που μπορώ, αυτή μιας λευκής γυναίκας, είμαι βέβαιη πως ένα και μόνο τέτοιο Σαββατοκύριακο θα αρκούσε για να το κάνει να ξεκινήσει μια εξέγερση. Κι όμως για τα Μαύρα, queer άτομα είναι η καθημερινότητά τους. Μια καθημερινότητα την οποία αναγκάζονται να υπομένουν στωικά, γιατί αλλιώς μπορεί να τεθεί η ζωή τους σε κίνδυνο.
Ο συγγραφέας δημιουργεί αριστοτεχνικά ένα εσωτερικό μονόλογο που είναι περίπλοκος και με λεπτές νοηματικές αποχρώσεις, ο οποίος πολλές φορές διακόπτει τη ροή της ιστορίας και βάζει διαλόγους σε παύση προσφέροντάς μας μια πληρέστερη εικόνα της ψυχοσύνθεσης του χαρακτήρα ενώ παράλληλα ερευνά θέματα όπως η φυλή, το φύλο, η σεξουαλικότητα, η οικογένεια και το τραύμα.
Είναι ένα βιβλίο γραμμένο, θεωρώ, για να κάνει τους αναγνώστες να νιώθουν άβολα στην κάθε σελίδα. Βυθιζόμαστε μαζί με τον Wallace στη μοναξιά και τη θλίψη του και δεν παίρνουμε σχεδόν καθόλου ανάσα μέχρι το τέλος. Αν ξεγελαστούμε έστω και για μια στιγμή και νομίζουμε ότι μπορούμε να ανασάνουμε, ο συγγραφέας μας επαναφέρει στην πραγματικότητα. Και στο τέλος μας ρίχνει και την ταφόπλακα ώστε να βεβαιωθεί ότι πιάσαμε το νόημα. Δε θυμάμαι άλλο τέλος βιβλίου που να μου έχει αφήσει τόσο αμφίρροπα συναισθήματα. Ήθελα κάτι για τον Wallace για το οποίο ο συγγραφέας έκανε τα πάντα να με διαβεβαιώσει ότι δεν μπορεί να το έχει.
Αρκετοί αναγνώστες έχουν συγκρίνει το Real Life με το Λίγη Ζωή. Το δεύτερο όμως είναι τόσο σαδιστικό που το μυαλό μας άνετα μπορεί να το απορρίψει ως έργο φαντασίας. Το Real Life όμως δεν μας επιτρέπει να το δούμε ως τίποτα λιγότερο από αυτό που είναι. Απόλυτα ρεαλιστικό.
Τέλος, θέλω να πω πόσο απόλαυσα τις αναφορές στη βιοχημεία και τις σκηνές που περιγράφονται πειράματα. Τόσο αυτά όσο και ένας αγώνας τένις έχουν χρησιμοποιηθεί για να φέρουν στην επιφάνεια σκέψεις και συναισθήματα με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Αν αυτό είναι το πρώτο δείγμα γραφής του Brandon Taylor, τότε ανυπομονώ για όσα θα μας χαρίσει στο μέλλον.
Content Warnings
Graphic: Rape, Sexual assault, Sexual violence, Vomit
Moderate: Eating disorder, Homophobia, Racism
Between Perfect and Real by Ray Stoeve
emotional
hopeful
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.75
Αυτό το βιβλίο έχει απ' τους πιο ρεαλιστικούς και relatable χαρακτήρες που έχω διαβάσει. Είναι πολύ εύκολο να καταλάβεις τον Dean και να δεθείς μαζί του ακόμα κι αν είσαι cis και straight και δεν αμφισβήτησες ποτέ τίποτα από τα δύο.
Αυτή η ταύτιση με τον πρωταγωνιστή έκανε αρκετές σκηνές να μοιάζουν με γροθιά στο στομάχι. Δε μπορώ καν να φανταστώ πόσο πολύ μπορεί να επηρεάσουν ένα τρανς άτομο, οπότε προτείνω να βρείτε μια εκτενή λίστα με trigger warnings (υπάρχουν στο Storygraph και σε αρκετά reviews τρανς ατόμων) πριν ξεκινήσετε να το διαβάζετε.
Το βιβλίο παρουσιάζει πολλές προβληματικές συμπεριφορές, ακόμα και ο ίδιος ο Dean κάνει λάθη, και είναι απόλυτα λογικό γιατί μιλάμε για παιδιά 17-18 χρόνων. Σε αντίθεση με άλλα young adult βιβλία όμως, εδώ δεν έχουμε drama για να αποκτήσει ενδιαφέρον το βιβλίο, αλλά καταστάσεις που γεννούν προβληματισμούς και τροφή για σκέψη.
Προσωπικά, το μόνο που με κούρασε κάπως ήταν οι συνεχείς αναφορές και ατάκες από το θεατρικό. Να μου πεις τι περίμενα αφού είναι βασικό κομμάτι του βιβλίου; Αλλά δεν τα πήγα ποτέ καλά με το Σαίξπηρ, και ειδικά με το Ρωμαίο και την Ιουλιέτα, οπότε επιτρέψτε μου να γκρινιάξω. Πιθανότατα, τα θεατρόφιλα άτομα να αγαπήσετε το βιβλίο ακόμα περισσότερο για αυτό.
Αυτή η ταύτιση με τον πρωταγωνιστή έκανε αρκετές σκηνές να μοιάζουν με γροθιά στο στομάχι. Δε μπορώ καν να φανταστώ πόσο πολύ μπορεί να επηρεάσουν ένα τρανς άτομο, οπότε προτείνω να βρείτε μια εκτενή λίστα με trigger warnings (υπάρχουν στο Storygraph και σε αρκετά reviews τρανς ατόμων) πριν ξεκινήσετε να το διαβάζετε.
Το βιβλίο παρουσιάζει πολλές προβληματικές συμπεριφορές, ακόμα και ο ίδιος ο Dean κάνει λάθη, και είναι απόλυτα λογικό γιατί μιλάμε για παιδιά 17-18 χρόνων. Σε αντίθεση με άλλα young adult βιβλία όμως, εδώ δεν έχουμε drama για να αποκτήσει ενδιαφέρον το βιβλίο, αλλά καταστάσεις που γεννούν προβληματισμούς και τροφή για σκέψη.
Προσωπικά, το μόνο που με κούρασε κάπως ήταν οι συνεχείς αναφορές και ατάκες από το θεατρικό. Να μου πεις τι περίμενα αφού είναι βασικό κομμάτι του βιβλίου; Αλλά δεν τα πήγα ποτέ καλά με το Σαίξπηρ, και ειδικά με το Ρωμαίο και την Ιουλιέτα, οπότε επιτρέψτε μου να γκρινιάξω. Πιθανότατα, τα θεατρόφιλα άτομα να αγαπήσετε το βιβλίο ακόμα περισσότερο για αυτό.
Content Warnings
Graphic: Hate crime, Transphobia, Violence, Outing
Moderate: Drug use
Minor: Deadnaming
The Cost of Knowing by Brittney Morris
adventurous
emotional
reflective
tense
fast-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? No
5.0
Ο Alex προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τις βάρδιες στο παγωτατζίδικο που δουλεύει και τη σχέση του με την Talia όταν έχει ένα όραμα για τον επικείμενο θάνατο του μικρού του αδερφού.
Με τον Alex τώρα σε έναν αγώνα ενάντια στον χρόνο, το θάνατο και τις περιστάσεις, αυτός και ο Isaiah πρέπει να έρθουν αντιμέτωποι με το παρελθόν τους, το μέλλον τους και τι σημαίνει να είσαι νεαρός Μαύρος άντρας στην Αμερική σήμερα.
Αυτό το βιβλίο είναι αδιανόητα υπέροχο. Όταν πρωτοδιάβασα ότι ο πρωταγωνιστής έχει οράματα είχα τις αμφιβολίες μου κατά πόσο θα μου αρέσει. Δεν τα πάω καλά με τα στοιχεία φαντασίας στις ρεαλιστικές ιστορίες. Εδώ όμως η Morris τα έχει συνδέσει άψογα με την ιστορία που αφηγείται, παρουσιάζοντας ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Δέθηκα με τον Alex από την πρώτη σελίδα κι ας μην έχω βρεθεί ποτέ στη θέση του. Η Morris το έκανε πολύ εύκολο να τον καταλάβω. Επίσης, νομίζω ότι με βοήθησε να κατανοήσω καλύτερα τι συμβαίνει στο μυαλό ενός ατόμου με αγχώδεις διαταραχές και κρίσεις πανικού.
Αγγίζει τόσα πολλά σημαντικά θέματα με προσοχή, χωρίς να χάνει το ρεαλισμό τους ή να ωραιοποιεί καταστάσεις. Ένα από τα σημεία που μου άρεσαν περισσότερο είναι το από πού προήλθε το όραμά του. Η συγγραφέας έχει κάνει μια υπέροχη σύνδεση κάποιων θεμάτων, που δε θα αναλύσω για να μη σας χαλάσω το βιβλίο, τα οποία δίνουν μια μοναδικότητα και ένα βάθος στην ιστορία.
Είναι απ' αυτά τα young adult βιβλία που με ευκολία μπορούν να διαβαστούν και από ενήλικες και να τους επηρεάσουν στον τρόπο που βλέπουν τον κόσμο.
On Earth We're Briefly Gorgeous by Ocean Vuong
emotional
reflective
tense
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.75
Είναι απ' αυτά τα βιβλία που ξέρεις, χωρίς ακόμα να τα έχεις διαβάσει, ότι θα αφήσουν το στίγμα τους πάνω σου. Το κακό με αυτό είναι ότι έχεις ακόμα μεγαλύτερες απαιτήσεις. Σίγουρα είναι ένα εξαιρετικά γραμμένο βιβλίο, όμως υπήρξαν φορές που χανόμουν στις λέξεις και έχανα το νόημα. Υπάρχουν στιγμές όπου ο αφηγητής παρεμβάλλει τις δικές του αναμνήσεις με άλλες αναμνήσεις που ελάχιστα σχετίζονται με τις προηγούμενες, κι εκεί κάπου χάνεται η συνοχή. Πέρα απ' αυτό όμως, ήταν ένα υπέροχο βιβλίο.
Αυτό που μου άρεσε περισσότερο είναι η αφήγηση της ζωής των μεταναστών. Δεν πρόκειται απλώς για τη μετακίνηση της οικογένειας του Little Dog από το Βιετνάμ στις ΗΠΑ, αλλά για το πολιτισμικό σοκ και την προσαρμογή που απαιτείται από τη μητέρα και τη γιαγιά του. Ο Vuong καλύπτει ευδιάκριτα την ετερότητα του εαυτού του σε σύγκριση με τους ανθρώπους γύρω του. Δεν έχω διαβάσει μια τόσο ειλικρινή, ωμή αναδιατύπωση της ζωντανής εμπειρίας των Ασιατών-Αμερικανών που μετεγκαθίστανται στη Δύση.
Ο Vuong γράφει με μια αυξανόμενη επείγουσα ανάγκη, ίσως ακόμη και από απελπισία, να αγγίξει τα λόγια και τις έννοιες τους και να προσπαθήσει να τα ενώσει για να αποδείξει τον εαυτό του ταυτόχρονα σωστό και λάθος. Αυτό το μυθιστόρημα είναι κατακερματισμένες αναμνήσεις που περιγράφονται τόσο σοβαρά που είναι εύκολο να ξεχάσουμε ότι είναι στην πραγματικότητα μυθοπλασία. Όταν οι αναμνήσεις ανακαλούνται από το τίποτα, φαίνεται να προέρχονται από κάπου, από κάποια συλλογή γεγονότων που κυμαίνονται σε άγνωστο χώρο.
Το μυθιστόρημα προέρχεται από κάθαρση, καθώς ο αφηγητής γράφει τι θα ήθελε να είναι σε θέση να πει στη μητέρα του, γνωρίζοντας ότι οι λέξεις δεν θα φτάσουν σε αυτήν, γνωρίζοντας ότι οι λέξεις δεν απευθύνονται πραγματικά σε κανέναν ακόμη και αν απευθύνονται σε αυτήν. Πρέπει να γραφτούν, να τεθούν σε χαρτί, οπότε να μπορέσει ίσως εκείνος να τις κατανοήσει.
How Beautiful We Were by Imbolo Mbue
dark
informative
reflective
slow-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? No
4.75
Μια ιστορία απληστίας, περιβαλλοντικής συνείδησης, φτώχειας, διαφθοράς, ακτιβισμού, αντιπροσώπευσης, αποικιοκρατίας και του κόστους του να μην ακούγεται η φωνή σου.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που διαβάζεται αργά, αλλά που δεν κουράζει ούτε στιγμή. Το γεγονός ότι βλέπουμε την ιστορία από πολλές προοπτικές την κρατάει διαρκώς ζωντανή. Πρωταγωνίστρια της ιστορίας είναι η Thula, την οποία γνωρίζουμε σε μικρή ηλικία και ακολουθούμε σε όλη τη διάρκεια της ζωής της. Ταυτόχρονα έχουμε μια οπτική που είναι τα συνολικά με τη Thula παιδιά του χωριού. Αργότερα, βλέπουμε την ιστορία μέσα από τα μάτια διάφορων μελών της οικογένειάς της. Κάθε διαφορετική οπτική μας δίνει καινούργια στοιχεία για την ιστορία, με τα οποία κατανοούμε καλύτερα τις σκέψεις, τις προθέσεις και τις πράξεις ενός ολόκληρου χωριού για δεκαετίες, σαν το ξεφλούδισμα ενός κρεμμυδιού.
Αν και παρουσιάζεται ως φανταστική ιστορία, δυστυχώς, πρόκειται για γεγονότα με τα οποία έχουν έρθει αντιμέτωπες μια πληθώρα περιοχών της Αφρικανικής ηπείρου. Γενεές επί γενεών ανθρώπων που έχουν παλέψει για να διεκδικήσουν μια γη που τους ανήκε ήδη. Μια γη που αποφασίσαμε ότι πρέπει να ανήκει σε εμάς γιατί θεωρήσαμε ότι οι γηγενείς κάτοικοί της δε μπορούσαν να την αξιοποιήσουν.
Η Imbolo Mbue ξέρει πως να πει μια ιστορία. Ξέρει πώς να μας κάνει να επενδύσουμε συναισθηματικά και να ενδιαφερθούμε βαθιά για την ιστορία της. Είναι σε θέση να μας οδηγήσει σε μια σειρά από έντονα συναισθήματα. Έγραψε αυτούς τους χαρακτήρες με προσοχή και ρεαλιστικότητα. Μου άρεσε ιδιαίτερα να διαβάζω για την ιστορία, τα έθιμα και τον πολιτισμό του χωριού. Πώς αλληλεπιδρούν οι χωρικοί με τον κόσμο και τους ανθρώπους γύρω τους. Ένιωσα ότι η συγγραφέας έκανε εξαιρετική δουλειά λέγοντας μια πειστική, διαθεματική ιστορία.
Η Imbolo Mbue ξέρει πως να πει μια ιστορία. Ξέρει πώς να μας κάνει να επενδύσουμε συναισθηματικά και να ενδιαφερθούμε βαθιά για την ιστορία της. Είναι σε θέση να μας οδηγήσει σε μια σειρά από έντονα συναισθήματα. Έγραψε αυτούς τους χαρακτήρες με προσοχή και ρεαλιστικότητα. Μου άρεσε ιδιαίτερα να διαβάζω για την ιστορία, τα έθιμα και τον πολιτισμό του χωριού. Πώς αλληλεπιδρούν οι χωρικοί με τον κόσμο και τους ανθρώπους γύρω τους. Ένιωσα ότι η συγγραφέας έκανε εξαιρετική δουλειά λέγοντας μια πειστική, διαθεματική ιστορία.
Ο μέντορας by Ειρήνη Βαρδάκη
mysterious
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.0
Δεν είναι κακό να ονειρεύεσαι την κορυφή. Αρκεί να θυμάσαι ότι ανήκει πάντα σε έναν. Όταν ο Μέντορας ερωτεύεται τη μαθητευόμενή του, το όνειρο βγαίνει αληθινό. Ένας κερδίζει την κορυφή, ένας πρέπει να πέσει στον γκρεμό. Φήμες λένε… ότι ήταν το ίδιο πρόσωπο.
Ήταν ο μέντοράς της. Ήταν η μαθητευόμενή του. Ήταν μια συγκλονιστικά υπέροχη και αφανιστική αγάπη. Έγιναν το πρωτοσέλιδο και η πιο πολυσυζητημένη εξαφάνιση. Για να κατανοήσει κάποιος το έγκλημα της λίμνης, πρέπει πρώτα να σκύψει στον πυρήνα αυτής της ολέθριας σχέσης. Τα όσα ακολουθούν είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Ένας βασανιστικός γρίφος. Πολύτιμος σύμμαχος σε αυτό είναι μονάχα η ευφυΐα, μέχρι να διαπιστώσεις ότι αντίπαλός σου δεν ήταν άλλος από την ίδια την αλήθεια.
Όσοι διαβάζετε τα reviews μου καιρό γνωρίζετε τη λατρεία που έχω για τα βιβλία της Ειρήνης Βαρδάκη. Τόσο το Ανάρμοστον Εστί όσο και η Τσιχλόφουσκα είναι βιβλία που λάτρεψε και εκθείασα. Όπως είναι αναμενόμενο λοιπόν, οι απαιτήσεις μου από τη συγγραφέα έχουν αυξηθεί.
Δε μπορώ να πω ότι ο Μέντορας είναι ένα κακό βιβλίο, σε καμία περίπτωση. Η γραφή της Βαρδάκη, ο τρόπος που χειρίζεται τις λέξεις, μπορεί να μετατρέψει μια λίστα σουπερμάρκετ σε κείμενο που δε θες να αφήσεις απ' τα χέρια σου. Αυτό το βιβλίο το τελείωσα μόνο και μόνο γι'αυτό το λόγο.
Η υπόθεσή του θα ήταν αποτρεπτική για εμένα, αν δεν έγραφε το όνομά της στο εξώφυλλο. Αυτοί οι μεγάλοι, τοξικοί έρωτες απλά δε με αφορούν ως αναγνώστρια. Πίστευα όμως ότι η Βαρδάκη θα μπορούσε να μου αλλάξει γνώμη. Δε συνέβη αυτό.
Κλείνοντας αυτό το βιβλίο ένιωσα μια αίσθηση επαναληπτικότητας στα βιβλία της συγγραφέως. Για τέταρτη φορά, μαζί με το Ρ, έχουμε έναν φαινομενικά μεγάλο έρωτα, ο οποίος στην πραγματικότητα είναι τοξικός. Ένα ακόμα ερωτικό τρίγωνο, μια ακόμα γυναίκα που προσπαθεί να είναι δυναμική και ανεξάρτητη σε ένα κόσμο που πρέπει να παλέψει πολύ για να τα καταφέρει και καταλήγει να πατάει επί πτωμάτων. Σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, αυτά είναι τα tropes που υπάρχουν μέσα σε όλα τα βιβλία της συγγραφέως που έχω διαβάσει.
Ο Μέντορας με άφησε με την ίδια αίσθηση που με άφησε το Ρ, μόνο που είναι φανερό ότι η γραφή της έχει εξελιχθεί. Σε αντίθεση με το Ανάρμοστον Εστί και την Τσιχλόφουσκα, ένιωσα ότι του λείπει η δυνατή πλοκή και οι ανατροπές. Δε συνδέθηκα με τους χαρακτήρες και επομένως δε με ενδιέφερε ιδιαίτερα η τύχη τους, η οποία ήταν προδιαγεγραμμένη.
Ήταν ο μέντοράς της. Ήταν η μαθητευόμενή του. Ήταν μια συγκλονιστικά υπέροχη και αφανιστική αγάπη. Έγιναν το πρωτοσέλιδο και η πιο πολυσυζητημένη εξαφάνιση. Για να κατανοήσει κάποιος το έγκλημα της λίμνης, πρέπει πρώτα να σκύψει στον πυρήνα αυτής της ολέθριας σχέσης. Τα όσα ακολουθούν είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Ένας βασανιστικός γρίφος. Πολύτιμος σύμμαχος σε αυτό είναι μονάχα η ευφυΐα, μέχρι να διαπιστώσεις ότι αντίπαλός σου δεν ήταν άλλος από την ίδια την αλήθεια.
Όσοι διαβάζετε τα reviews μου καιρό γνωρίζετε τη λατρεία που έχω για τα βιβλία της Ειρήνης Βαρδάκη. Τόσο το Ανάρμοστον Εστί όσο και η Τσιχλόφουσκα είναι βιβλία που λάτρεψε και εκθείασα. Όπως είναι αναμενόμενο λοιπόν, οι απαιτήσεις μου από τη συγγραφέα έχουν αυξηθεί.
Δε μπορώ να πω ότι ο Μέντορας είναι ένα κακό βιβλίο, σε καμία περίπτωση. Η γραφή της Βαρδάκη, ο τρόπος που χειρίζεται τις λέξεις, μπορεί να μετατρέψει μια λίστα σουπερμάρκετ σε κείμενο που δε θες να αφήσεις απ' τα χέρια σου. Αυτό το βιβλίο το τελείωσα μόνο και μόνο γι'αυτό το λόγο.
Η υπόθεσή του θα ήταν αποτρεπτική για εμένα, αν δεν έγραφε το όνομά της στο εξώφυλλο. Αυτοί οι μεγάλοι, τοξικοί έρωτες απλά δε με αφορούν ως αναγνώστρια. Πίστευα όμως ότι η Βαρδάκη θα μπορούσε να μου αλλάξει γνώμη. Δε συνέβη αυτό.
Κλείνοντας αυτό το βιβλίο ένιωσα μια αίσθηση επαναληπτικότητας στα βιβλία της συγγραφέως. Για τέταρτη φορά, μαζί με το Ρ, έχουμε έναν φαινομενικά μεγάλο έρωτα, ο οποίος στην πραγματικότητα είναι τοξικός. Ένα ακόμα ερωτικό τρίγωνο, μια ακόμα γυναίκα που προσπαθεί να είναι δυναμική και ανεξάρτητη σε ένα κόσμο που πρέπει να παλέψει πολύ για να τα καταφέρει και καταλήγει να πατάει επί πτωμάτων. Σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, αυτά είναι τα tropes που υπάρχουν μέσα σε όλα τα βιβλία της συγγραφέως που έχω διαβάσει.
Ο Μέντορας με άφησε με την ίδια αίσθηση που με άφησε το Ρ, μόνο που είναι φανερό ότι η γραφή της έχει εξελιχθεί. Σε αντίθεση με το Ανάρμοστον Εστί και την Τσιχλόφουσκα, ένιωσα ότι του λείπει η δυνατή πλοκή και οι ανατροπές. Δε συνδέθηκα με τους χαρακτήρες και επομένως δε με ενδιέφερε ιδιαίτερα η τύχη τους, η οποία ήταν προδιαγεγραμμένη.
Content Warnings
Graphic: Toxic relationship
Moderate: Infertility, Mental illness
Minor: Drug abuse