mijtje's reviews
117 reviews

Daar waar de rivierkreeften zingen by Delia Owens

mysterious reflective slow-paced

Plot- or character-driven? Character
Strong character development? Yes
Loveable characters? Yes
Diverse cast of characters? No
Flaws of characters a main focus? It's complicated

4.75

Prachtig boek. Het hoofdpersonage is sympathiek en heeft diepe indruk op me gemaakt, en de natuurbeschrijvingen zijn prachtig. De metaforen zijn bijzonder en verrassend, maar ook zo duidelijk dat het goed bijdroeg bij het inleven in het boek. Het is door het boek heen duidelijk te merken dat Delia Owens zoöloog is, en dat ze weet waarover ze schrijft.

De gesprekken waren soms wel wat houterig en onnatuurlijk (iedereen praat op dezelfde manier, of ze nou 10 of 60 zijn), en soms las het meer als poëzie dan als een verhaal, maar daar hou ik juist wel van.

In essentie was dit voor mij een boek over eenzaamheid en liefde, maar ook over de schoonheid van de natuur. Erg mooi, een aanrader.

Content Warnings

Socrates op sneakers by Elke Wiss

Go to review page

informative inspiring reflective slow-paced

2.0

Dit boek wist niet helemaal waar het nou heen wou. Af en toe ging het over socratische gesprekken; een soort hobby waarin je diepgaande gesprekken met elkaar voelt gebaseerd op doorvragen. De andere helft ging over goede vragen stellen in het dagelijks leven. De scheiding was niet duidelijk, en ik kan me heel goed voorstellen dat juist die scheiding belangrijk is om niet ontzettend irritant en betweterig over te komen.

Verder is dit typisch zo’n boek waarbij de boodschap duidelijker was geweest als het gewoon een essay van 80 pagina’s was geweest. Na het eerste hoofdstuk was ik enthousiast, en ook na afloop denk ik dat ik daar uiteindelijk het meest van heb geleerd. Daarna werd het worstelen om door de hoofdstukken heen te komen. Vaak had ik deja vu’s naar vorige hoofdstukken omdat daar (bijna) hetzelfde werd gezegd. Vaak ook nog met dezelfde woorden. Ook de vele voorbeelden en het té simpele taalgebruik irriteerden me. Alsof ik niet weet dat “waarom heb je de afwas nog niet gedaan?” geen oprechte vraag is. (ja echt, dat voorbeeld wordt meerdere malen door het boek heen aangehaald. Misschien een frustratie van de schrijfster zelf?)

Als ik het dan toch over de voorbeelden in het boek heb, daar zit eigenlijk het punt dat me het meest stoorde. Toen ik dit eenmaal door had, was het moeilijk om het weer van me af te zetten. De voorbeelden zijn erg typisch, vooral wanneer het over mannen en vrouwen gaat. De voorbeelden van mannen gaan over hun baan, over beleggen, terwijl de voorbeelden van vrouwen over hun vriendinnen of hun kinderen gaan. Halverwege het boek dacht ik steeds als de schrijfster een vrouw noemde: ah, dit zal over haar kinderen gaan. En helaas, dat klopte bijna altijd. Een voorbeeld: ze noemt twee keer de vraag “waarom is x een goede werknemer”. Bij het voorbeeld waar x een vrouw is, worden dingen genoemd als “ze is vriendelijk” en “ze haalt altijd koffie”, terwijl bij x als man dingen worden genoemd als “hij heeft zijn documenten op orde” en “hij houdt zich aan afspraken”. Op den duur vertelt ze ook over een cursus die ze aan zakenmensen geeft. Die vragen gaan over zakelijke dingen, tot er een vrouw opstaat en vraagt hoe ze beter met haar kinderen over school kan praten. Daar was ik op den duur echt wel helemaal klaar mee.

Kortom: ik raad dit boek van harte aan als je een complete debiel in gesprekken voeren bent, of om aan te raden aan je partner als hij/zij je vele hints over de afwas niet snapt. 🫠

The Secret History by Donna Tartt

Go to review page

dark emotional mysterious sad tense medium-paced