Take a photo of a barcode or cover
pieterpaultybbe's Reviews (114)
sad
fast-paced
Strong character development:
No
Een fantastisch schets van passiviteit. Droog geschreven en dat draagt des te meer bij aan het sombere gevoel die van elke pagina druipt. Hemmerechts' stijl is uniek en ongezien. Men vliegt door dit boekje ondanks de donkere ondertoon.
emotional
fast-paced
Vlot, klein verhaaltje dat bruist van de poëzie. Klef, metaforisch en opwellend. Soms net even iets te rap geschreven om er volledig in op te gaan.
dark
reflective
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Het kort, maar krachtige debuut van Houellebecq is een uiteenzetting van stijl en melancholie. Op verschillende plaatsen (vooral tijdens de filosofische mijmeringen) voel je dat hij als romanschrijver nog aan het ontwikkelen is, wat de kracht van het boek echter niet wegneemt. Mijn hypothese dat Houellebecq de bal nog nooit volledig heeft misgeslaan (romangewijs, KIRAC niet meegeteld) staat nog overeind.
dark
reflective
Donker, vuil en zo goed als hopeloos. Ja, Abel Gholaerts is in de verste versleten verten zelfs geen good-feeling boekje om even tussendoor te lezen, maar de puristische recensenten die het in de jaren '40 helemaal afbraken waren wel heel gemakkelijk te choqueren. Abel Gholaerts is geen Sick Joke en ook geen gedrocht. Het is een uiting van een ontwikkelend auteur, een komaf met de Vlaamsche manier van leven. Essentiëel deel van zijn van zijn oeuvre ? Nee. Maar voor de echte Boon-fanatici heeft deze roman toch het een en ander te bieden.
Met een altijd smakelijke stijl beschrijft Louis Paul Boon zijn donkerste hersenspinsels. Interessant zeker, al laat het de lezer allemaal wat kouder in vergelijking met andere Boontjes.
Met een altijd smakelijke stijl beschrijft Louis Paul Boon zijn donkerste hersenspinsels. Interessant zeker, al laat het de lezer allemaal wat kouder in vergelijking met andere Boontjes.
informative
reflective
slow-paced
Road to understanding Žižek: #1
Soms lijkt Plato's ideale staat net iets teveel op totalitarisme om er in deze moderniteit mee akkoord te kunnen gaan. Toch is het bewonderenswaardig hoe interessant en diep bepaalde inzichten zijn. De standpunten over democratie zijn misschien zelfs relevanter dan ooit. Ten slotte vormt ook de bekende grotmetafoor een hoogtepunt van het boek.
Soms lijkt Plato's ideale staat net iets teveel op totalitarisme om er in deze moderniteit mee akkoord te kunnen gaan. Toch is het bewonderenswaardig hoe interessant en diep bepaalde inzichten zijn. De standpunten over democratie zijn misschien zelfs relevanter dan ooit. Ten slotte vormt ook de bekende grotmetafoor een hoogtepunt van het boek.
Zo goed als 700 pagina's aan oorlog en strijd en toch vallen de hardste woorden tijdens een paardenrace.
Quickly realised, I am by no means educated enough in the field of philosophy to already conquer this hardcore philosophy book by Žižek. Not that I'm fully giving up on it, just for now I am. I realised I went in blind. I'm going to start my training journey with Plato and through the history of western philosophy work my way back to it. See you in a couple of years, Žižek!
adventurous
fast-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Terwijl De bende van Jan de Lichte waarschijnlijk een van de weinige Boontjes is die ik niet essentieel acht in zijn oeuvre. Maakt het vervolg De zoon van Jan de Lichte, deze stelling volledig onwaar.
Nog nooit eerder zag ik een schrijver zijn eigen ideologie op zo'n frivole manier ontmantelen. Een pleidooi voor het simpele leven, dat alle vorm van idealisme vakkundig kastreert. Het verhaal van Louis de Lichte en de andere overblijfselen van de bende is een must-read. Het had met gemak vijf sterren kunnen krijgen, maar omdat het verhaal van Jan de Lichte essentieel is om die roman te begrijpen -een verhaal dat op te veel plaatsen wat flauw en onnatuurlijk leest- scoort het tweedelig epos in zijn totaliteit wat lager.
Nog nooit eerder zag ik een schrijver zijn eigen ideologie op zo'n frivole manier ontmantelen. Een pleidooi voor het simpele leven, dat alle vorm van idealisme vakkundig kastreert. Het verhaal van Louis de Lichte en de andere overblijfselen van de bende is een must-read. Het had met gemak vijf sterren kunnen krijgen, maar omdat het verhaal van Jan de Lichte essentieel is om die roman te begrijpen -een verhaal dat op te veel plaatsen wat flauw en onnatuurlijk leest- scoort het tweedelig epos in zijn totaliteit wat lager.
reflective
slow-paced
Toen ik zestien was ging ik voor het eerst het gevecht aan met Zarathustra, na 100 paginas moest ik de strijd al staken. Gewapend met zes jaar extra levenswijsheid ben ik opnieuw Nietzsche's niemandsland ingetrokken.
Er zijn plaatsen waar ik de standpunten tussen al het allegorisch gebazel kan vatten, er zijn ook plaatsen waar ik Nietzsche volg. Passages waar ik uit al het ijlen niks kan opmaken zijn echter nog steeds veelvuldig aanwezig. Als geheel zit het boek vol van paradoxen en dubbelzinnigheid. Voor mij faalt Nietzsche als filosoof en dichter te vaak in dit boek. Al is het ook een strategie, een filosofische visie zodanig abstraheren en metaforiseren, dat de gewone of untermensch jaren na dato het onbehapbare nog steeds wil vatten. Daarom zal Also sprach Zarathustra tot ver in toekomst besproken en herontdekt worden, waarschijnlijk tot de mens vergaat of tot de mens zichzelf overstijgt en het boek achter zich kan laten liggen. Want dat is mijn visie: De übermensch, zoals dese gepresenteerd wordt zou zich niet verdiepen in Zarathustra's gepezewevel en zou niet eens naar Nietzsche's werk omkijken. En ik sluit het niet uit dat Nietzsche daarbij goeddunkend zou knikken.
Er zijn plaatsen waar ik de standpunten tussen al het allegorisch gebazel kan vatten, er zijn ook plaatsen waar ik Nietzsche volg. Passages waar ik uit al het ijlen niks kan opmaken zijn echter nog steeds veelvuldig aanwezig. Als geheel zit het boek vol van paradoxen en dubbelzinnigheid. Voor mij faalt Nietzsche als filosoof en dichter te vaak in dit boek. Al is het ook een strategie, een filosofische visie zodanig abstraheren en metaforiseren, dat de gewone of untermensch jaren na dato het onbehapbare nog steeds wil vatten. Daarom zal Also sprach Zarathustra tot ver in toekomst besproken en herontdekt worden, waarschijnlijk tot de mens vergaat of tot de mens zichzelf overstijgt en het boek achter zich kan laten liggen. Want dat is mijn visie: De übermensch, zoals dese gepresenteerd wordt zou zich niet verdiepen in Zarathustra's gepezewevel en zou niet eens naar Nietzsche's werk omkijken. En ik sluit het niet uit dat Nietzsche daarbij goeddunkend zou knikken.
dark
medium-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Gegeven de synopsis had dit mijn favoriete Koch moeten zijn. Na 30 pagina's wist ik echter dat er iets ontbrak. Iets wat mij bij zijn andere romans de pagina's vluchtig deed omslaan. Ik las het uit, dat wel. Het einde is er dan plots en ik heb geen idee wat ik ervan van vind, buiten het feit dat het einde, net zoals het hele boek mij redelijk koud heeft gelaten.
Ook 10 pagina's over klimaatbewustheid als het nieuwe fascisme? Wat was Koch zijn bedoeling? De absurditeit van zijn personage weerspiegelen? Het nog ongeloofwaardiger maken van het hoofdpersonage? Een parodie op zichzelf presenteren? Een satire op de Nederlandse politicus brengen? Hoe dan ook slaat het de bal volledig mis.
Ook 10 pagina's over klimaatbewustheid als het nieuwe fascisme? Wat was Koch zijn bedoeling? De absurditeit van zijn personage weerspiegelen? Het nog ongeloofwaardiger maken van het hoofdpersonage? Een parodie op zichzelf presenteren? Een satire op de Nederlandse politicus brengen? Hoe dan ook slaat het de bal volledig mis.