Scan barcode
quint_warmer's review against another edition
informative
inspiring
reflective
tense
medium-paced
3.75
femke_j_welling's review against another edition
4.0
Heel erg interessant. De onderliggende vraag is denk ik toch wel: wanneer is iemand echt slecht?
mees462's review against another edition
In een jaar als 2020, waarin wij 'de grootste crisis sinds de tweede wereldoorlog' doorleven, is het lezen over de daden (en de gevolgen van dien) van slechts één van de figuren die een rol speelden in 'die vorige crisis' een interessante ervaring.
In een tijd waarin grote groepen mensen in ontevredenheid en armoede hun slechte leefomstandigheden toeschrijven als de 'schuld' van andere bevolkingsgroepen, púúr omdat zij anders zijn of anders denken, en in dat proces rede, feiten en vriendscap uit de weg gaan... Graag wijs ik naar dit boek, en vooral de laatste twintig pagina's.
Het vormt een herinnering aan hoe het ondenkbare in de loop van een aantal jaar misschien voor een mens nog steeds ondenkbaar is, maar helaas óók werkelijkheid.
In een tijd waarin grote groepen mensen in ontevredenheid en armoede hun slechte leefomstandigheden toeschrijven als de 'schuld' van andere bevolkingsgroepen, púúr omdat zij anders zijn of anders denken, en in dat proces rede, feiten en vriendscap uit de weg gaan... Graag wijs ik naar dit boek, en vooral de laatste twintig pagina's.
Het vormt een herinnering aan hoe het ondenkbare in de loop van een aantal jaar misschien voor een mens nog steeds ondenkbaar is, maar helaas óók werkelijkheid.
vtmichelle's review against another edition
4.0
Ik heb niet alles hoeven lezen, maar wat ik heb gelezen was erg interessant.
ninaoost's review against another edition
4.0
Over Eichmann had ik al wel gehoord, met name over zijn proces, maar nooit echt gelezen. En dat verbaasde mij, want als zijn proces blijkbaar zo spraakmakend was, waarom werd hij dan niet/amper genoemd in de andere boeken die ik over Nazi's gelezen heb? Het antwoord daarop blijkt daadwerkelijk onderdeel van Mulisch zijn betoog.
Allereerst vind ik Mulisch' manier van schrijven heel fijn en goed; je leest echt mee met zijn gedachten en overpeinzingen van dat moment. In dit boek begreep ik eindelijk wat anderen altijd over Mulisch zeggen, namelijk dat hij nogal in een soort van cryptogrammen kan schrijven die alleen hijzelf begrijpt (en sommigen verwijten hem dat hij dat expres doet, maar daar ben ik het dan weer niet helemaal mee eens). Daarbij is het leuk en voelt het als een overwinning als je een van zijn vreemde omschrijvingen begrijpt, maar een groot deel van de tijd overheerst de gedachte: Waar héeft deze man het over?! Dit gebeurt in dit boek vooral in het middenstuk. De delen die meer memoireachtig zijn, zijn leuker om te lezen. Half een soort reisdagboek, maar dan op zijn Mulisch' weergegeven. Een ander (GROOT) minpunt vond ik de oneindigheid aan Duitse citaten, met name in het middenstuk. Ik heb dan nog het geluk een privé-vertaler in mijn huis te hebben, maar het zorgt ervoor dat het verhaal niet lekker doorloopt. Natuurlijk begrijp ik de meerwaarde van gesproken woorden onvertaald laten, maar het heeft de leesbaarheid van het boek geen goed gedaan.
Inhoudelijk vond ik het zeer interessant om zijn visie te lezen: kortgezegd, Eichmann (de kleine man, de ambtenaar) als machine. Dat ik dit een nogal negatieve versie vond van wat eigenlijk ook mijn eigen visie is, werd later duidelijker, toen hij dit beeld linkte aan atoombommen. Het kwartje viel weer even dat hij dit vanuit de diepte van de Koude Oorlog heeft geschreven.
De hoofdstukken over Hitler (eigenlijk een minibeschouwing van Mein Kampf) zijn boeiend.
Het eennalaatste hoofdstuk, afspelend in Warschau, is geniaal.
Kortom, een bij vlagen frustrerend boek, afgewisseld met genialiteit. Typisch Mulisch.
Allereerst vind ik Mulisch' manier van schrijven heel fijn en goed; je leest echt mee met zijn gedachten en overpeinzingen van dat moment. In dit boek begreep ik eindelijk wat anderen altijd over Mulisch zeggen, namelijk dat hij nogal in een soort van cryptogrammen kan schrijven die alleen hijzelf begrijpt (en sommigen verwijten hem dat hij dat expres doet, maar daar ben ik het dan weer niet helemaal mee eens). Daarbij is het leuk en voelt het als een overwinning als je een van zijn vreemde omschrijvingen begrijpt, maar een groot deel van de tijd overheerst de gedachte: Waar héeft deze man het over?! Dit gebeurt in dit boek vooral in het middenstuk. De delen die meer memoireachtig zijn, zijn leuker om te lezen. Half een soort reisdagboek, maar dan op zijn Mulisch' weergegeven. Een ander (GROOT) minpunt vond ik de oneindigheid aan Duitse citaten, met name in het middenstuk. Ik heb dan nog het geluk een privé-vertaler in mijn huis te hebben, maar het zorgt ervoor dat het verhaal niet lekker doorloopt. Natuurlijk begrijp ik de meerwaarde van gesproken woorden onvertaald laten, maar het heeft de leesbaarheid van het boek geen goed gedaan.
Inhoudelijk vond ik het zeer interessant om zijn visie te lezen: kortgezegd, Eichmann (de kleine man, de ambtenaar) als machine. Dat ik dit een nogal negatieve versie vond van wat eigenlijk ook mijn eigen visie is, werd later duidelijker, toen hij dit beeld linkte aan atoombommen. Het kwartje viel weer even dat hij dit vanuit de diepte van de Koude Oorlog heeft geschreven.
De hoofdstukken over Hitler (eigenlijk een minibeschouwing van Mein Kampf) zijn boeiend.
Het eennalaatste hoofdstuk, afspelend in Warschau, is geniaal.
Kortom, een bij vlagen frustrerend boek, afgewisseld met genialiteit. Typisch Mulisch.
werds's review
3.0
Gaat de mensheid het ooit leren? https://recenseernogeenkeer.com/2018/05/15/de-zaak-40-61/
More...