You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
3.31 AVERAGE
3.31 AVERAGE
A novella by some rich lady about poor people in old timey New England. Ethan’s horny for his wife’s cousin, but will it work out between them? Answer: maybe... not
slow-paced
Like an afternoon special for TV, you know it is age appropriate without parent supervision, and short enough to get done before supper... but it is never a blockbuster or Big Screen-worthy. Much of the same can be said for this short short novella, or long short story. It's just okay.
2.5/3 stars.
2.5/3 stars.
Absolutely beautiful written yet so heartbreaking and devastating
dark
reflective
relaxing
sad
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
Surprisingly good book! It’s short so easy to read in that aspect, but it’s also just interesting enough to be easy to read. The ending was awesome and it’s very thematic. Edith Wharton expressed themes I wasn’t expecting
dark
emotional
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
dark
emotional
reflective
sad
tense
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Yes
In nearly every aspect, this is a very minimalist story. It’s short, there’s only a handful of characters, and the plot is very singular, all of which serve to highlight the vast complexity of its characters. The climactic events do feel melodramatic in the context of the more subdued rising and falling action, but I think it all comes together in such a darkly satisfying way that I am inclined to forgive it.
[...]
Όταν δούλευα τη μετάφραση των ποιημάτων της Anne Sexton (Ποιήματα, εκδόσεις Printa) συνάντησα για πρώτη φορά την ιδιότροπη Ζήνα: «Είμαι η σύζυγος του Ήθαν Φρομ. / Θα κουνηθώ όταν μπορέσω» γράφει η Σέξτον στο ποίημά της με τίτλο “Το σπάσιμο”. Έκανα τότε την μικρή μου έρευνα και αργότερα, όταν τελείωσα πια τη μετάφραση και πέρασε και κάποιος καιρός προκειμένου να κάτσει και να χωνευτεί μέσα μου όλη αυτή τη δημιουργική και βαριά διαδικασία της αποκλειστικής ενασχόλησης με την ανθολόγηση ενός και μόνο ποιητή, αναζήτησα διάφορα βιβλία που είχα συναντήσει επί τω έργω. Ένα από τα πρώτα ήταν το “Ήθαν Φρομ” της Ήντιθ Γουόρτον.
Πρόκειται για μία νουβέλα που διαδραματίζεται στις αρχές του 20ού αιώνα. O Ήθαν Φρομ είναι ένας νεαρός που συνδυάζει τα εξής χαρακτηριστικά: είναι καλοσυνάτος, πονόψυχος, πάμφτωχος και δειλός. Ζει σε ένα μικρό χωριό της Νέας Αγγλίας και είναι παντρεμένος με την πρώην νοσοκόμα της μητέρας του, την αρκετά μεγαλύτερή του Ζήνα.
Ο αγώνας της βιοπάλης έχει αναγκάσει τον Ήθαν να εγκαταλείψει τις υποτυπώδεις σπουδές του – μαζί και τα όνειρά του για ενασχόληση με τη μηχανική – και να εργάζεται νυχθημερόν σαν σκυλί για να καλύψει τις ολοένα και αυξανόμενες οικονομικές απαιτήσεις της ιδιότροπης και φιλάσθενης συζύγου του, χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία. Εγκλωβισμένος στη φτώχεια και ζώντας σε αυτό το μικρό χωριό με τις μηδενικές δυνατότητες, έχει σχεδόν αποδεχτεί την δυστυχία του κι έχει ουσιαστικά εγκαταλείψει τις προσδοκίες του για μια καλύτερη ζωή. Προσπαθεί να κάνει το καθήκον του απέναντι στην άρρωστη σύζυγό του και την κοινωνία χωρίς πλέον να ελπίζει ότι οι συνθήκες του μπορούν να αλλάξουν. Μέχρι που εμφανίζεται στο προσκήνιο η Μάττυ, μια νεαρή εξαδέλφη της Ζήνα που καταφτάνει στο σπίτι για να τη φροντίσει. Η ομορφιά, η δροσιά, η σεμνότητα και η καλοσύνη της Μάττυ μοιάζουν να είναι ο απόλυτος αντίποδας της εικόνας της Ζήνα και η άπορη νεαρή κερδίζει γρήγορα την καρδιά του Ήθαν Φρομ. Από αυτό το σημείο και μετά εξελίσσεται η ιστορία τους που πλέκεται κυρίως με απαλά, φευγαλέα αγγίγματα, βλέμματα γεμάτα προσδοκία, αργές, σιωπηλές βραδιές μπροστά στην ισχνή φωτιά που καίει στην κουζίνα και πολλές, πάρα πολλές ματαιώσεις.
Ο Ήθαν Φρομ βασανίζεται από τα διλήμματά του: από τη μία η καρδιά του χτυπά δυνατά και βλέπει τη ζωή του να παίρνει ξανά μπροστά κοντά στην Μάττυ, από την άλλη η οικονομική του κατάσταση είναι άθλια και επιπλέον δεν θα μπορούσε να εγκαταλείψει ποτέ την άρρωστη γυναίκα του, όσο δύστροπη και καταπιεστική κι αν είναι, ειδικά τώρα που εκείνη τον έχει απόλυτη ανάγκη. Έτσι, υποτάσσεται στην εντολή της Ζήνα να διώξουν την Μάττυ από το σπίτι και αναλαμβάνει να την πάει στο σταθμό. Σ’ εκείνη ακριβώς την τελευταία τους διαδρομή είναι που ο Ήθαν αποφασίζει να διεκδικήσει τελικά ένα μικρό κομμάτι ευτυχίας, έστω και για λίγα, ελάχιστα λεπτά της ώρας. Η τραγωδία που τους χτυπά όμως, με φόντο ένα χιονισμένο και σκληρό τοπίο, ανατρέπει εντελώς τους συσχετισμούς. Έτσι, πολλά χρόνια αργότερα βρίσκουμε και τους τρεις, τον Ήθαν, τη Ζήνα και τη Μάττυ, να εξακολουθούν να συμβιώνουν αλλά με πλήρως αντεστραμμένους όρους…
Δεν θέλω να αποκαλύψω το συνταρακτικό τέλος της ιστορίας γιατί θα σας… το χαλάσω.
Η Ήντιθ Γουόρτον έγραψε με λιτότητα και χαρακτηριστική αμεσότητα μια πικρή ιστορία για την ανθρώπινη ανάγκη για αγάπη και συντροφικότητα, για τα κοινωνικά δεσμά και τη δειλία της κάθε μέρας διαλέγοντας για ήρωές της καθημερινούς, μέσους ανθρώπους που απλά προσπαθούν κάπως να… αναπνεύσουν.
[...]
Αποσπάσματα από μια παλιότερη παρουσίαση του (αγαπημένου!) βιβλίου που είχα κάνει εδώ
https://www.kefalonitikanea.gr/2016/11/blog-post_209-3.html
Όταν δούλευα τη μετάφραση των ποιημάτων της Anne Sexton (Ποιήματα, εκδόσεις Printa) συνάντησα για πρώτη φορά την ιδιότροπη Ζήνα: «Είμαι η σύζυγος του Ήθαν Φρομ. / Θα κουνηθώ όταν μπορέσω» γράφει η Σέξτον στο ποίημά της με τίτλο “Το σπάσιμο”. Έκανα τότε την μικρή μου έρευνα και αργότερα, όταν τελείωσα πια τη μετάφραση και πέρασε και κάποιος καιρός προκειμένου να κάτσει και να χωνευτεί μέσα μου όλη αυτή τη δημιουργική και βαριά διαδικασία της αποκλειστικής ενασχόλησης με την ανθολόγηση ενός και μόνο ποιητή, αναζήτησα διάφορα βιβλία που είχα συναντήσει επί τω έργω. Ένα από τα πρώτα ήταν το “Ήθαν Φρομ” της Ήντιθ Γουόρτον.
Πρόκειται για μία νουβέλα που διαδραματίζεται στις αρχές του 20ού αιώνα. O Ήθαν Φρομ είναι ένας νεαρός που συνδυάζει τα εξής χαρακτηριστικά: είναι καλοσυνάτος, πονόψυχος, πάμφτωχος και δειλός. Ζει σε ένα μικρό χωριό της Νέας Αγγλίας και είναι παντρεμένος με την πρώην νοσοκόμα της μητέρας του, την αρκετά μεγαλύτερή του Ζήνα.
Ο αγώνας της βιοπάλης έχει αναγκάσει τον Ήθαν να εγκαταλείψει τις υποτυπώδεις σπουδές του – μαζί και τα όνειρά του για ενασχόληση με τη μηχανική – και να εργάζεται νυχθημερόν σαν σκυλί για να καλύψει τις ολοένα και αυξανόμενες οικονομικές απαιτήσεις της ιδιότροπης και φιλάσθενης συζύγου του, χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία. Εγκλωβισμένος στη φτώχεια και ζώντας σε αυτό το μικρό χωριό με τις μηδενικές δυνατότητες, έχει σχεδόν αποδεχτεί την δυστυχία του κι έχει ουσιαστικά εγκαταλείψει τις προσδοκίες του για μια καλύτερη ζωή. Προσπαθεί να κάνει το καθήκον του απέναντι στην άρρωστη σύζυγό του και την κοινωνία χωρίς πλέον να ελπίζει ότι οι συνθήκες του μπορούν να αλλάξουν. Μέχρι που εμφανίζεται στο προσκήνιο η Μάττυ, μια νεαρή εξαδέλφη της Ζήνα που καταφτάνει στο σπίτι για να τη φροντίσει. Η ομορφιά, η δροσιά, η σεμνότητα και η καλοσύνη της Μάττυ μοιάζουν να είναι ο απόλυτος αντίποδας της εικόνας της Ζήνα και η άπορη νεαρή κερδίζει γρήγορα την καρδιά του Ήθαν Φρομ. Από αυτό το σημείο και μετά εξελίσσεται η ιστορία τους που πλέκεται κυρίως με απαλά, φευγαλέα αγγίγματα, βλέμματα γεμάτα προσδοκία, αργές, σιωπηλές βραδιές μπροστά στην ισχνή φωτιά που καίει στην κουζίνα και πολλές, πάρα πολλές ματαιώσεις.
Ο Ήθαν Φρομ βασανίζεται από τα διλήμματά του: από τη μία η καρδιά του χτυπά δυνατά και βλέπει τη ζωή του να παίρνει ξανά μπροστά κοντά στην Μάττυ, από την άλλη η οικονομική του κατάσταση είναι άθλια και επιπλέον δεν θα μπορούσε να εγκαταλείψει ποτέ την άρρωστη γυναίκα του, όσο δύστροπη και καταπιεστική κι αν είναι, ειδικά τώρα που εκείνη τον έχει απόλυτη ανάγκη. Έτσι, υποτάσσεται στην εντολή της Ζήνα να διώξουν την Μάττυ από το σπίτι και αναλαμβάνει να την πάει στο σταθμό. Σ’ εκείνη ακριβώς την τελευταία τους διαδρομή είναι που ο Ήθαν αποφασίζει να διεκδικήσει τελικά ένα μικρό κομμάτι ευτυχίας, έστω και για λίγα, ελάχιστα λεπτά της ώρας. Η τραγωδία που τους χτυπά όμως, με φόντο ένα χιονισμένο και σκληρό τοπίο, ανατρέπει εντελώς τους συσχετισμούς. Έτσι, πολλά χρόνια αργότερα βρίσκουμε και τους τρεις, τον Ήθαν, τη Ζήνα και τη Μάττυ, να εξακολουθούν να συμβιώνουν αλλά με πλήρως αντεστραμμένους όρους…
Δεν θέλω να αποκαλύψω το συνταρακτικό τέλος της ιστορίας γιατί θα σας… το χαλάσω.
Η Ήντιθ Γουόρτον έγραψε με λιτότητα και χαρακτηριστική αμεσότητα μια πικρή ιστορία για την ανθρώπινη ανάγκη για αγάπη και συντροφικότητα, για τα κοινωνικά δεσμά και τη δειλία της κάθε μέρας διαλέγοντας για ήρωές της καθημερινούς, μέσους ανθρώπους που απλά προσπαθούν κάπως να… αναπνεύσουν.
[...]
Αποσπάσματα από μια παλιότερη παρουσίαση του (αγαπημένου!) βιβλίου που είχα κάνει εδώ
https://www.kefalonitikanea.gr/2016/11/blog-post_209-3.html
Hot damn—that one packs a wallop. Loved the writing style and the use of setting (a dreary New England winter) like a villain.
