Take a photo of a barcode or cover
4.11 AVERAGE
4.11 AVERAGE
reflective
challenging
informative
reflective
slow-paced
This book blew me away. So many parts of it were SO VERY DATED but it still made me think.
informative
inspiring
reflective
slow-paced
Ο,τι και να πω θα είναι λίγο για αυτό το βιβλίο. Είναι εμφανές το ψάξιμο και η ανάλυση με τα οποία καταπιαστηκε η Μποβουαρ και αξίζει με τα χίλια να θεωρείται "βιβλίο ορόσημο".
Θα αρκεστώ μονάχα στο να αναφέρω αποσπάσματα και σημειώσεις από σημεία που μου φάνηκαν ενδιαφέροντα ή με τα οποία ταυτίστηκα.
"Έτσι, οι ψυχαναλυτές δεν μας δίνουν τίποτα παραπάνω από μια πλαστή εικόνα, και σε πλαστές συνθήκες το μόνο κριτήριο που μπορούμε να βρούμε είναι αυτό της κανονικότητας. Από την άποψη αυτή, η περιγραφή της μοίρας της γυναίκας είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή. […] Το πραγματικό πρόβλημα της γυναίκας είναι να πραγματοποιήσει την υπέρβαση του εαυτού της χωρίς να υπεκφευγει."
*Η νομαδική ζωή των πρωτόγονων κοινωνιών καθεστησε δύσκολη την κατάσταση της γυναίκας, μιας και οι διαφορές φυλές βρισκόντουσαν σε πόλεμο μεταξύ τους και χρειαζόντουσαν γερά χέρια για να κουβαλάνε τα φορτία. Επειδή οι άντρες ήταν από την φύση τους πιο δυνατοί, ήταν αυτοί που πολεμούσαν και υπερασπιζοντουσαν την φυλή τους, ενώ η γυναίκα αντιμετώπιζε και το πρόβλημα της εγκυμοσύνης. Ως αποτέλεσμα, ο άντρας κατέληξε να απολαμβάνει εξουσία και δύναμη που η γυναίκα δεν μπορούσε να γευτεί.
*Η γυναίκα έχει σχετιστεί με την γονιμότητα. Σε μερικές κοινωνίες, όπως αυτή της Αρχαίας Ινδίας, υπήρχε η εντύπωση πως ένα χωράφι για να είναι γόνιμο πρέπει να καλλιεργείται από γυναίκα.
*Η περίοδος της γυναίκας, από την άλλη, εχει σχετιστεί με κατάρα και σε μερικές κοινωνίες (Αρχαία Αίγυπτος) απαγορευόταν να τις κοιτάζουν ή να τις ακουμπούν άντρες όσο ήταν αδιαθετες για να μην τυφλωθουν, καθώς και το πανί με το αίμα της περιόδου το έκαιγαν μετά για να μην πέσει κατάρα πάνω στην οικογένεια.
*Σε δύο περιπτώσεις, η γυναίκα αντιμετώπιζαν ισότιμη με τον άντρα: στις κοινωνίες όπου τα πάντα ανήκαν στο κράτος (Αρχαία Σπάρτη, Ναζιστική Γερμανία) ή στις κοινωνίες όπου ο άντρας βρισκόταν στην ίδια υποβαθμισμένη θέση με τις γυναίκες.
*Η εποχή όπου οι άντρες αντιμετώπιζαν ισότιμα τις γυναίκες ήταν τον 18ο αιωνα με τα μυθιστορήματα του Σταντάλ, όπου οι γυναικιοι χαρακτήρες του ήταν ανθρώπινοι.
*Ο Μοντερλαν ήταν ο,τι χειρότερο έχει υπάρξει ποτέ!!!
*Ο Λόρενς πιστεύει ότι οι γυναίκες χρειάζονται για να φτάσει ο άντρας στον Θεό, παρόλο που τις θεωρεί κατώτερες.
"Η νεαρή κοπέλα όταν δεσμεύεται να κοιμάται σε όλη της την ζωή και κατ' αποκλειστικότητα με έναν άντρα που δεν γνωρίζει αποκλειστικά, ενώ η ερωτική της μοίρα εξαρτάται ουσιαστικά από την προσωπικότητα του ερωτικού συντρόφου της, διατρέχει μεγάλο κίνδυνο. Αυτό είναι το παράδοξο που δικαίως ο Λέον Μπλουμ καταδικάζει στο βιβλίο του για τον γάμο."
Ο γάμος, λόγω των καθηκόντων του, προκαλεί αμηχανία τόσο στον άντρα όσο και στην γυναίκα.
Το σημείο όπου η Σιμόν εξηγεί πως οι νοικοκυρές αποτρέπουν τους συζύγους τους και τις κόρες τους από το να τις βοηθήσουν, επειδή φοβούνται πως θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα είναι σαν να περιγράφει την μάνα μου! Αχαχα!
"Ο άντρας είναι πολύ αφελής όταν φαντάζεται ότι θα υποβάλει εύκολα την γυναίκα του στα θέλω του και θα την "διαπλασει" κατά την βούληση του. "Η γυναίκα είναι όπως την φτιάχνει ο σύζυγος της" λέει ο μπατζάκια, αλλά μερικές σελίδες παρακάτω λέει ακριβώς το αντίθετο. στον τομέα των αφηρημένων εννοιών και της λογικής, η γυναίκα συχνά υποχωρεί και αποδέχεται την κυριαρχία του αρσενικού, όταν όμως πρόκειται για απόψεις και συνήθειες που πραγματικά την ενδιαφέρουν, τότε του αντιστέκεται με δόλιο πείσμα. Η παιδική και η νεανική ηλικία την επηρεάζουν πολύ περισσότερο από ο,τι τον άντρα, επειδή ακριβώς παραμένει αιχμάλωτη της ατομικής της ιστορίας πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. [...] Μερικές φορές, λόγω της εχθρότητα που τρέφει για τον άντρα [...] γράφονται επίτηδες από αξίες που δεν είναι δικές της [...]. Ή πάλι, χωρίς να του αντιπαράθεση κάτι θετικό, αρχίζει να διαφωνεί συστηματικά μαζί του, να του επιτίθεται, να τον πληγώνει° προσπαθεί να του εμφυσησει σύμπλεγμα κατωτερότητας"
"Η γυναίκα αρέσκεται στην ιδέα ότι ο άντρας δεν είναι κορμί που εκφράζει την υποκειμενικοτητα του, αλλά παθητική σάρκα."
"Αν ο γάμος μειώνει τον άντρα, την γυναίκα την εκμηδενίζει"
"οι σύγχρονες γυναίκες φαίρονται δεσποτικά στον άντρα τους" (συνέβαινε από τα αρχαία χρόνια, βλ. Ξανθίππη)
"οι γυναίκες είναι ήδη αρκετά φορτικές ως έχουν" (το αποτέλεσμα του θεσμού του γάμου.)
Συμβουλές:
"Η γυναίκα ελευθερωνεται όταν αρχίζει να ασχολείται με τον εαυτό της: αθλειται, συμμετέχει σε συλλόγους, εργάζεται κτλ.
Είναι παράξενο πως μερικά πράγματα που ίσχυαν 60 χρόνια και βάλε ισχύουν και σήμερα:
"Ακόμα και εκείνες που ασκούν ένα σοβαρό επάγγελμα δεν αποκομίζεις τα ίδια κοινωνικά οφέλη με τους άντρες [...] οι δικηγορινες σε περίπτωση θανάτου τους, δεν έχουν εξασφαλίσει ακόμη το δικαίωμα ανάλογης καταβολής σύνταξης στους συζύγους τους. Πράγμα που σημαίνει πως η εργαζόμενη γυναίκα δεν θεωρείται ικανή να συντηρεί το ζευγάρι ισότιμα με τον άντρα."
"Να γιατί η μητέρα, ακόμη και όταν θαυμάζει τον γιο της με την πιο απροσμέτρητη περηφάνια, παραμένει ανικανοποιητη. Πιστεύοντας ότι έχει φέρει στον κόσμο όχι μόνο μια σάρκα, αλλά ότι έχει δημιουργήσει μια απολύτως απαραίτητη ύπαρξη, αισθάνεται αναδρομικά δικαιωμενη° τα δικαιώματα όμως δεν αποτελούν απασχοληση."
"Όταν η κόρη γίνεται γυναίκα, καταδικάζει την μητέρα της σε θανατο."
"Καθώς δεν έχει ιδέα από ιατρική, τέχνη, επιστήμη, θρησκεία, δίκαιο, υγιεινή..." λέει ο Φίλιπ Γουάιλι, μιλώντας για την Αμερικανίδα Mom, "σπανίως ενδιαφέρεται για το τι ακριβώς κάνει ως μέλος μιας από τις αναρίθμητες αυτές οργανώσεις, της αρκεί που είναι κατι". Η προσπάθεια τους δεν εντάσσεται σε κάποιο συγκροτημένο και εποικοδομητικο σχέδιο, δεν έχει αντικειμενικο στόχο, δεν αποσκοπεί πάρα στην επιτακτική έκφραση των προτιμήσεων και των προκατάληψη τους ή την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους."
"Πολλά από τα ελαττώματα που τους καταλογιζονται, μετριότητα, μικρότητα, δειλία, χαμερπεια, οκνηρια, επιπολαιοτητα, δουλοπρεπεια, εκφράζουν απλώς το γεγονός ότι οι ορίζοντες τους είναι κλειστοί."
"[Οι άντρες] προεξοφλουν ολοφάνερα ότι η γυναίκα θα συναινέσει στο έγκλημα, η "ανηθικότητα" της είναι απαραίτητη προκειμένου να διατηρηθεί η αρμονία της σεβαστης από τους άντρες ηθικής κοινωνίας."
"Να γιατί οι γυναίκες δεν καταφέρνουν να οικοδομήσιμο έναν σταθερό "αντικοσμο" μέσα από το οποίο θα μπορέσουν να αψηφησουν τους αρσενικούς° κάπου κάπου χλευαζουν προκλητικα τους άντρες γενικα [...] στερούνται όμως πίστης για να χτίσουν πραγματικά αυτόν τον κόσμο της δυσαρέσκειας [...]"
Χαρακτηριστικά των ναρκισσευόμενων γυναικών:
1.Είναι ταυτόχρονα το υποκείμενο και το αντικείμενο.
2.Έχει εμμονή με το είδωλο της στον καθρέφτη.
3.Προσκολλάται στην παιδική της ηλικία και σε μερικά από τα πιο σημαντικά επεισόδια.
4.Αρέσκεται στο να εκφράζει τις προτιμήσεις, τις ιδέες και τα συναισθήματα της, όσο ασήμαντα και αν είναι.
5.Όσες γυναίκες στερούνται ομορφιά, λάμψη, ευτυχία, θα επιλέξουν να παίξουν τον ρόλο του θύματος (αισθάνονται ότι κανείς δεν τις καταλαβαίνει).
6.Πιστεύει ότι είναι είτε καλότυχη είτε κακότυχη.
7.Λατρεύει να επιδεικνύεται μπροστά σε κοινό και νιώθει κενή όταν δεν υπάρχει κανείς να την καμαρώσει.
8.Η πεισματάρα ναρκισσευόμενη δεν θα καταφέρει πολλά πράγματα στην τέχνη όπως και στον έρωτα, γιατί δεν ξέρει να δίνεται ολόψυχα και την εγκαταλείπει αν δεν παρακινειται από πραγματική δημιουργική επιθυμία.
9.Οι γυναίκες που έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους αλλά δεν είναι ικανές να την εξωτερικεύσουν, θα χρησιμοποιήσουν έναν άντρα ως ενδιάμεσο για να τον πείσουν για τα χαρίσματα τους.
10.Είναι ερωτομανεις και ψυχωτικες (έχουν την παραισθηση πως η πλατωνική σχέση στην οποία βρίσκονται έχει σεξουαλικη μορφή).
11.Είναι κλειστόμυαλη.
12.Αν έχει την αδιάσειστη απόδειξη πως δεν αποτελεί αντικείμενο λατρείας, φαντάζεται αμέσως ότι την μισούν. Αποδίδει όλες τις κριτικές στην ζηλεια και στην αγανάκτηση. Οι αποτυχίες της είναι αποτέλεσμα σκοτεινών μηχανορραφιων, και έτσι επιβεβαιωνει την μεγάλη ιδέα που έχει για τον εαυτό της. Πέφτει εύκολα στην παγίδα της μεγαλομανιας ή της μανίας καταδίωξης, που αντιστοιχεί στην άλλη όψη της μεγαλομανίας, καθώς ο εαυτός της αποτελεί το κέντρο του κοσμου της και πέραν του δικού της κόσμου δεν γνωρίζει κανέναν άλλο, γίνεται αυτομάτως το κέντρο όλου του κόσμου.
13.Οι αναμνήσεις της παγώνουν, η συμπεριφορά της γίνεται στερεοτυπη, αναμασά τα λόγια, επαναλαμβανει μιμήσεις που σχεδόν στερούνται περιεχομένου. Να πού οφείλεται αυτή η εντύπωση της έλλειψης πλούτου που δίνουν τόσα και τόσα "προσωπικά ημερολόγια" ή "γυναικείες αυτοβιογραφίες"° η γυναίκα που δεν είναι τίποτα, απασχολημένη να πλέκει το εγκώμιο του εαυτού της, δεν γίνεται τίποτα και πλέκει το εγκώμιο του τίποτα.
"Ο αντρας και η γυναίκα ερωτεύονται, αλλά με διαφορετικό τρόπο: ο άντρας μπορεί να αγαπήσει αλλά δεν θα δώσει ποτέ τον εαυτό του στο άλλο του μισό, γιατί η ύπαρξη του δεν εξαρτάται από το ερωτικό του ταίρι, ενώ η γυναίκα θα ερωτευτεί παράφορα και θα δώσει όλο της το είναι, γιατί από πολύ μικρή ηλικία της δίδασκαν πως ο τελικός της σκοπός είναι ο γάμος με το άλλο της μισό."
Ο πραγματικός έρωτας θα έπρεπε να βασίζεται στην αμοιβαία αναγνώριση των δύο ελευθεριών° στην περίπτωση αυτή καθένας από τους εραστές θα δοκιμαζοταν ως ο ένας και ο αλλος° κανένας από τους δύο δεν θα παραιτειτο από την υπερβατικοτητα του, κανένας δεν θα ακρωτηριαζοταν° θα πορευονταν στον κόσμο και θα αποκαλύπτει μαζί τις αξίες και τους σκοπούς. Ο έρωτας με την προσφορά του εαυτού τους θα ήταν αποκάλυψη καθαυτό, τόσο για τον ένα όσο και για τον άλλο, και εμπλουτισμός όλου του κόσμου.
"Τη μέρα που η γυναίκα θα μπορέσει να ερωτευτεί με την δύναμη της και όχι με την αδυναμία της, όχι για να ξεφύγει από τον εαυτό της, αλλά για να βρει τον εαυτό της, και όχι για να παραιτηθεί αλλά να επιβεβαιωθεί, μόνο τότε ο έρωτας θα γίνει για αυτή, όπως και για τον άντρα, πηγή ζωής και όχι θανάσιμος κίνδυνος. Στο μεταξύ ο έρωτας, στην πιο συγκλονιστικη μορφή του, συνοψίζει την κατάρα που βαραίνει την εγκλωβισμένη στον γυναικείο κόσμο, ακρωτηριασμενη, ανίκανη να αρκεστεί στον εαυτό της ως γυναίκα. Οι αμέτρητες γυναίκες που μαρτυρησαν για τον έρωτα απέδειξαν την εναντίωση τους στην αδικία ενός πεπρωμένου που τους προτείνει ως έσχατο λυτρωμό μια στείρα κόλαση."
Η μυστικιστρια: ο λόγος που η γυναίκα στρέφεται στην θρησκεί με τόση αφοσίωση είναι επειδή στο πρόσωπό του Θεού βλέπει τον τέλειο, τον αψεγάδιαστο άντρα που δεν μπορεί να βρει στην πραγματική ζωή.
Χαρακτηριστικά της Ανεξάρτητης Γυναίκας:
1.Έχει δικαίωμα ψήφου.
2.Είναι οικονομικά ανεξάρτητη.
3.Εργάζεται.
4.Ικανοποιεί την γυναικεία της φύση, χωρίς να υποβιβαζει τον εαυτό της.
5.Είναι σεξουαλικα χειραφετημενη.
6.Είναι μεγαλωμενες και εκπαιδευμενες όπως και οι άντρες.
7.Δουλεύουν στις ίδιες συνθήκες και για τους ίδιους μισθούς.
8.Απολαμβάνουν ερωτική ελευθερία.
9.Ο γάμος της βασίζεται σε ελεύθερη δέσμευση.
10.Η μητρότητα είναι ελεύθερη επιλογή.
11.Στον δημιουργικό τομέα, η καλλιτέχνις υπερβαίνει την μετριότητα και δημιουργεί κάτι πρωτότυπο που προκαλεί εντυπώσεις.
12.Στον επαγγελματικό τομέα είναι πιο φιλόδοξη και δεν μένει στάσιμη ακριβώς και μόνο επειδή έχει δουλειά ενώ οι άλλες δεν έχουν και είναι ευγνώμον για αυτό.
"Χειραφέτηση της γυναίκας δεν σημαίνει απαγόρευση των σχέσεων της με τον άντρα, αλλά άρνηση του εγκλωβισμού της στις σχέσεις αυτές."
"Είναι στο χέρι του άντρα να κάνει την ελευθερία να θριαμβεύσει μέσα σε τούτο τον κοσμο° για να κερδίσει την υπέρτατη αυτή νίκη, είναι απαραίτητο μεταξύ άλλων άντρες και γυναίκες να επιβεβαιώσουν ανεπιφύλακτα την αδελφοσύνη τους, πέρα από τις φυσικές τους διαφοροποιήσεις."
Θα αρκεστώ μονάχα στο να αναφέρω αποσπάσματα και σημειώσεις από σημεία που μου φάνηκαν ενδιαφέροντα ή με τα οποία ταυτίστηκα.
"Έτσι, οι ψυχαναλυτές δεν μας δίνουν τίποτα παραπάνω από μια πλαστή εικόνα, και σε πλαστές συνθήκες το μόνο κριτήριο που μπορούμε να βρούμε είναι αυτό της κανονικότητας. Από την άποψη αυτή, η περιγραφή της μοίρας της γυναίκας είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή. […] Το πραγματικό πρόβλημα της γυναίκας είναι να πραγματοποιήσει την υπέρβαση του εαυτού της χωρίς να υπεκφευγει."
*Η νομαδική ζωή των πρωτόγονων κοινωνιών καθεστησε δύσκολη την κατάσταση της γυναίκας, μιας και οι διαφορές φυλές βρισκόντουσαν σε πόλεμο μεταξύ τους και χρειαζόντουσαν γερά χέρια για να κουβαλάνε τα φορτία. Επειδή οι άντρες ήταν από την φύση τους πιο δυνατοί, ήταν αυτοί που πολεμούσαν και υπερασπιζοντουσαν την φυλή τους, ενώ η γυναίκα αντιμετώπιζε και το πρόβλημα της εγκυμοσύνης. Ως αποτέλεσμα, ο άντρας κατέληξε να απολαμβάνει εξουσία και δύναμη που η γυναίκα δεν μπορούσε να γευτεί.
*Η γυναίκα έχει σχετιστεί με την γονιμότητα. Σε μερικές κοινωνίες, όπως αυτή της Αρχαίας Ινδίας, υπήρχε η εντύπωση πως ένα χωράφι για να είναι γόνιμο πρέπει να καλλιεργείται από γυναίκα.
*Η περίοδος της γυναίκας, από την άλλη, εχει σχετιστεί με κατάρα και σε μερικές κοινωνίες (Αρχαία Αίγυπτος) απαγορευόταν να τις κοιτάζουν ή να τις ακουμπούν άντρες όσο ήταν αδιαθετες για να μην τυφλωθουν, καθώς και το πανί με το αίμα της περιόδου το έκαιγαν μετά για να μην πέσει κατάρα πάνω στην οικογένεια.
*Σε δύο περιπτώσεις, η γυναίκα αντιμετώπιζαν ισότιμη με τον άντρα: στις κοινωνίες όπου τα πάντα ανήκαν στο κράτος (Αρχαία Σπάρτη, Ναζιστική Γερμανία) ή στις κοινωνίες όπου ο άντρας βρισκόταν στην ίδια υποβαθμισμένη θέση με τις γυναίκες.
*Η εποχή όπου οι άντρες αντιμετώπιζαν ισότιμα τις γυναίκες ήταν τον 18ο αιωνα με τα μυθιστορήματα του Σταντάλ, όπου οι γυναικιοι χαρακτήρες του ήταν ανθρώπινοι.
*Ο Μοντερλαν ήταν ο,τι χειρότερο έχει υπάρξει ποτέ!!!
*Ο Λόρενς πιστεύει ότι οι γυναίκες χρειάζονται για να φτάσει ο άντρας στον Θεό, παρόλο που τις θεωρεί κατώτερες.
"Η νεαρή κοπέλα όταν δεσμεύεται να κοιμάται σε όλη της την ζωή και κατ' αποκλειστικότητα με έναν άντρα που δεν γνωρίζει αποκλειστικά, ενώ η ερωτική της μοίρα εξαρτάται ουσιαστικά από την προσωπικότητα του ερωτικού συντρόφου της, διατρέχει μεγάλο κίνδυνο. Αυτό είναι το παράδοξο που δικαίως ο Λέον Μπλουμ καταδικάζει στο βιβλίο του για τον γάμο."
Ο γάμος, λόγω των καθηκόντων του, προκαλεί αμηχανία τόσο στον άντρα όσο και στην γυναίκα.
Το σημείο όπου η Σιμόν εξηγεί πως οι νοικοκυρές αποτρέπουν τους συζύγους τους και τις κόρες τους από το να τις βοηθήσουν, επειδή φοβούνται πως θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα είναι σαν να περιγράφει την μάνα μου! Αχαχα!
"Ο άντρας είναι πολύ αφελής όταν φαντάζεται ότι θα υποβάλει εύκολα την γυναίκα του στα θέλω του και θα την "διαπλασει" κατά την βούληση του. "Η γυναίκα είναι όπως την φτιάχνει ο σύζυγος της" λέει ο μπατζάκια, αλλά μερικές σελίδες παρακάτω λέει ακριβώς το αντίθετο. στον τομέα των αφηρημένων εννοιών και της λογικής, η γυναίκα συχνά υποχωρεί και αποδέχεται την κυριαρχία του αρσενικού, όταν όμως πρόκειται για απόψεις και συνήθειες που πραγματικά την ενδιαφέρουν, τότε του αντιστέκεται με δόλιο πείσμα. Η παιδική και η νεανική ηλικία την επηρεάζουν πολύ περισσότερο από ο,τι τον άντρα, επειδή ακριβώς παραμένει αιχμάλωτη της ατομικής της ιστορίας πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. [...] Μερικές φορές, λόγω της εχθρότητα που τρέφει για τον άντρα [...] γράφονται επίτηδες από αξίες που δεν είναι δικές της [...]. Ή πάλι, χωρίς να του αντιπαράθεση κάτι θετικό, αρχίζει να διαφωνεί συστηματικά μαζί του, να του επιτίθεται, να τον πληγώνει° προσπαθεί να του εμφυσησει σύμπλεγμα κατωτερότητας"
"Η γυναίκα αρέσκεται στην ιδέα ότι ο άντρας δεν είναι κορμί που εκφράζει την υποκειμενικοτητα του, αλλά παθητική σάρκα."
"Αν ο γάμος μειώνει τον άντρα, την γυναίκα την εκμηδενίζει"
"οι σύγχρονες γυναίκες φαίρονται δεσποτικά στον άντρα τους" (συνέβαινε από τα αρχαία χρόνια, βλ. Ξανθίππη)
"οι γυναίκες είναι ήδη αρκετά φορτικές ως έχουν" (το αποτέλεσμα του θεσμού του γάμου.)
Συμβουλές:
"Η γυναίκα ελευθερωνεται όταν αρχίζει να ασχολείται με τον εαυτό της: αθλειται, συμμετέχει σε συλλόγους, εργάζεται κτλ.
Είναι παράξενο πως μερικά πράγματα που ίσχυαν 60 χρόνια και βάλε ισχύουν και σήμερα:
"Ακόμα και εκείνες που ασκούν ένα σοβαρό επάγγελμα δεν αποκομίζεις τα ίδια κοινωνικά οφέλη με τους άντρες [...] οι δικηγορινες σε περίπτωση θανάτου τους, δεν έχουν εξασφαλίσει ακόμη το δικαίωμα ανάλογης καταβολής σύνταξης στους συζύγους τους. Πράγμα που σημαίνει πως η εργαζόμενη γυναίκα δεν θεωρείται ικανή να συντηρεί το ζευγάρι ισότιμα με τον άντρα."
"Να γιατί η μητέρα, ακόμη και όταν θαυμάζει τον γιο της με την πιο απροσμέτρητη περηφάνια, παραμένει ανικανοποιητη. Πιστεύοντας ότι έχει φέρει στον κόσμο όχι μόνο μια σάρκα, αλλά ότι έχει δημιουργήσει μια απολύτως απαραίτητη ύπαρξη, αισθάνεται αναδρομικά δικαιωμενη° τα δικαιώματα όμως δεν αποτελούν απασχοληση."
"Όταν η κόρη γίνεται γυναίκα, καταδικάζει την μητέρα της σε θανατο."
"Καθώς δεν έχει ιδέα από ιατρική, τέχνη, επιστήμη, θρησκεία, δίκαιο, υγιεινή..." λέει ο Φίλιπ Γουάιλι, μιλώντας για την Αμερικανίδα Mom, "σπανίως ενδιαφέρεται για το τι ακριβώς κάνει ως μέλος μιας από τις αναρίθμητες αυτές οργανώσεις, της αρκεί που είναι κατι". Η προσπάθεια τους δεν εντάσσεται σε κάποιο συγκροτημένο και εποικοδομητικο σχέδιο, δεν έχει αντικειμενικο στόχο, δεν αποσκοπεί πάρα στην επιτακτική έκφραση των προτιμήσεων και των προκατάληψη τους ή την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους."
"Πολλά από τα ελαττώματα που τους καταλογιζονται, μετριότητα, μικρότητα, δειλία, χαμερπεια, οκνηρια, επιπολαιοτητα, δουλοπρεπεια, εκφράζουν απλώς το γεγονός ότι οι ορίζοντες τους είναι κλειστοί."
"[Οι άντρες] προεξοφλουν ολοφάνερα ότι η γυναίκα θα συναινέσει στο έγκλημα, η "ανηθικότητα" της είναι απαραίτητη προκειμένου να διατηρηθεί η αρμονία της σεβαστης από τους άντρες ηθικής κοινωνίας."
"Να γιατί οι γυναίκες δεν καταφέρνουν να οικοδομήσιμο έναν σταθερό "αντικοσμο" μέσα από το οποίο θα μπορέσουν να αψηφησουν τους αρσενικούς° κάπου κάπου χλευαζουν προκλητικα τους άντρες γενικα [...] στερούνται όμως πίστης για να χτίσουν πραγματικά αυτόν τον κόσμο της δυσαρέσκειας [...]"
Χαρακτηριστικά των ναρκισσευόμενων γυναικών:
1.Είναι ταυτόχρονα το υποκείμενο και το αντικείμενο.
2.Έχει εμμονή με το είδωλο της στον καθρέφτη.
3.Προσκολλάται στην παιδική της ηλικία και σε μερικά από τα πιο σημαντικά επεισόδια.
4.Αρέσκεται στο να εκφράζει τις προτιμήσεις, τις ιδέες και τα συναισθήματα της, όσο ασήμαντα και αν είναι.
5.Όσες γυναίκες στερούνται ομορφιά, λάμψη, ευτυχία, θα επιλέξουν να παίξουν τον ρόλο του θύματος (αισθάνονται ότι κανείς δεν τις καταλαβαίνει).
6.Πιστεύει ότι είναι είτε καλότυχη είτε κακότυχη.
7.Λατρεύει να επιδεικνύεται μπροστά σε κοινό και νιώθει κενή όταν δεν υπάρχει κανείς να την καμαρώσει.
8.Η πεισματάρα ναρκισσευόμενη δεν θα καταφέρει πολλά πράγματα στην τέχνη όπως και στον έρωτα, γιατί δεν ξέρει να δίνεται ολόψυχα και την εγκαταλείπει αν δεν παρακινειται από πραγματική δημιουργική επιθυμία.
9.Οι γυναίκες που έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους αλλά δεν είναι ικανές να την εξωτερικεύσουν, θα χρησιμοποιήσουν έναν άντρα ως ενδιάμεσο για να τον πείσουν για τα χαρίσματα τους.
10.Είναι ερωτομανεις και ψυχωτικες (έχουν την παραισθηση πως η πλατωνική σχέση στην οποία βρίσκονται έχει σεξουαλικη μορφή).
11.Είναι κλειστόμυαλη.
12.Αν έχει την αδιάσειστη απόδειξη πως δεν αποτελεί αντικείμενο λατρείας, φαντάζεται αμέσως ότι την μισούν. Αποδίδει όλες τις κριτικές στην ζηλεια και στην αγανάκτηση. Οι αποτυχίες της είναι αποτέλεσμα σκοτεινών μηχανορραφιων, και έτσι επιβεβαιωνει την μεγάλη ιδέα που έχει για τον εαυτό της. Πέφτει εύκολα στην παγίδα της μεγαλομανιας ή της μανίας καταδίωξης, που αντιστοιχεί στην άλλη όψη της μεγαλομανίας, καθώς ο εαυτός της αποτελεί το κέντρο του κοσμου της και πέραν του δικού της κόσμου δεν γνωρίζει κανέναν άλλο, γίνεται αυτομάτως το κέντρο όλου του κόσμου.
13.Οι αναμνήσεις της παγώνουν, η συμπεριφορά της γίνεται στερεοτυπη, αναμασά τα λόγια, επαναλαμβανει μιμήσεις που σχεδόν στερούνται περιεχομένου. Να πού οφείλεται αυτή η εντύπωση της έλλειψης πλούτου που δίνουν τόσα και τόσα "προσωπικά ημερολόγια" ή "γυναικείες αυτοβιογραφίες"° η γυναίκα που δεν είναι τίποτα, απασχολημένη να πλέκει το εγκώμιο του εαυτού της, δεν γίνεται τίποτα και πλέκει το εγκώμιο του τίποτα.
"Ο αντρας και η γυναίκα ερωτεύονται, αλλά με διαφορετικό τρόπο: ο άντρας μπορεί να αγαπήσει αλλά δεν θα δώσει ποτέ τον εαυτό του στο άλλο του μισό, γιατί η ύπαρξη του δεν εξαρτάται από το ερωτικό του ταίρι, ενώ η γυναίκα θα ερωτευτεί παράφορα και θα δώσει όλο της το είναι, γιατί από πολύ μικρή ηλικία της δίδασκαν πως ο τελικός της σκοπός είναι ο γάμος με το άλλο της μισό."
Ο πραγματικός έρωτας θα έπρεπε να βασίζεται στην αμοιβαία αναγνώριση των δύο ελευθεριών° στην περίπτωση αυτή καθένας από τους εραστές θα δοκιμαζοταν ως ο ένας και ο αλλος° κανένας από τους δύο δεν θα παραιτειτο από την υπερβατικοτητα του, κανένας δεν θα ακρωτηριαζοταν° θα πορευονταν στον κόσμο και θα αποκαλύπτει μαζί τις αξίες και τους σκοπούς. Ο έρωτας με την προσφορά του εαυτού τους θα ήταν αποκάλυψη καθαυτό, τόσο για τον ένα όσο και για τον άλλο, και εμπλουτισμός όλου του κόσμου.
"Τη μέρα που η γυναίκα θα μπορέσει να ερωτευτεί με την δύναμη της και όχι με την αδυναμία της, όχι για να ξεφύγει από τον εαυτό της, αλλά για να βρει τον εαυτό της, και όχι για να παραιτηθεί αλλά να επιβεβαιωθεί, μόνο τότε ο έρωτας θα γίνει για αυτή, όπως και για τον άντρα, πηγή ζωής και όχι θανάσιμος κίνδυνος. Στο μεταξύ ο έρωτας, στην πιο συγκλονιστικη μορφή του, συνοψίζει την κατάρα που βαραίνει την εγκλωβισμένη στον γυναικείο κόσμο, ακρωτηριασμενη, ανίκανη να αρκεστεί στον εαυτό της ως γυναίκα. Οι αμέτρητες γυναίκες που μαρτυρησαν για τον έρωτα απέδειξαν την εναντίωση τους στην αδικία ενός πεπρωμένου που τους προτείνει ως έσχατο λυτρωμό μια στείρα κόλαση."
Η μυστικιστρια: ο λόγος που η γυναίκα στρέφεται στην θρησκεί με τόση αφοσίωση είναι επειδή στο πρόσωπό του Θεού βλέπει τον τέλειο, τον αψεγάδιαστο άντρα που δεν μπορεί να βρει στην πραγματική ζωή.
Χαρακτηριστικά της Ανεξάρτητης Γυναίκας:
1.Έχει δικαίωμα ψήφου.
2.Είναι οικονομικά ανεξάρτητη.
3.Εργάζεται.
4.Ικανοποιεί την γυναικεία της φύση, χωρίς να υποβιβαζει τον εαυτό της.
5.Είναι σεξουαλικα χειραφετημενη.
6.Είναι μεγαλωμενες και εκπαιδευμενες όπως και οι άντρες.
7.Δουλεύουν στις ίδιες συνθήκες και για τους ίδιους μισθούς.
8.Απολαμβάνουν ερωτική ελευθερία.
9.Ο γάμος της βασίζεται σε ελεύθερη δέσμευση.
10.Η μητρότητα είναι ελεύθερη επιλογή.
11.Στον δημιουργικό τομέα, η καλλιτέχνις υπερβαίνει την μετριότητα και δημιουργεί κάτι πρωτότυπο που προκαλεί εντυπώσεις.
12.Στον επαγγελματικό τομέα είναι πιο φιλόδοξη και δεν μένει στάσιμη ακριβώς και μόνο επειδή έχει δουλειά ενώ οι άλλες δεν έχουν και είναι ευγνώμον για αυτό.
"Χειραφέτηση της γυναίκας δεν σημαίνει απαγόρευση των σχέσεων της με τον άντρα, αλλά άρνηση του εγκλωβισμού της στις σχέσεις αυτές."
"Είναι στο χέρι του άντρα να κάνει την ελευθερία να θριαμβεύσει μέσα σε τούτο τον κοσμο° για να κερδίσει την υπέρτατη αυτή νίκη, είναι απαραίτητο μεταξύ άλλων άντρες και γυναίκες να επιβεβαιώσουν ανεπιφύλακτα την αδελφοσύνη τους, πέρα από τις φυσικές τους διαφοροποιήσεις."
About 90% of this book is extremely dated. By this I mean, the many many many (this book is over 700 pages) generalizations and old theories of biology and psychology references. The remaining 10% though? Especially the conclusion, where the author stops talking about the many ways she (or society) hates women? I really liked how insightful it was and hopeful for a better future. I wasn't alive back when this was published, over 70 years ago. Clearly, a lot of progress in every way has been made, so it's hard for me judge just how accurate she is in some of her statements. But the stuff that was so obviously wrong and offensive? It left such a strong distaste in me that I really wanted to stop reading. Multiple time. Except of course I was determined to finish it because I've heard so many great things about it.
There's this whole chapter on being pregnant and being a mom that was so awful that I finally wrote notes, and I'm not the kind of person who likes to interrupt my reading with notes.
For instance, "women vomit because of fear of pregnancy and rejection of the child" (I'm paraphrasing), but really? Let's just wipe away the fact that it's a biological symptom - this is the same women who's never had children nor married, making assumptions about why it happens.
"Almost all miscarriages have a psychic origin". Well that's a horrifying belief. Basically if you had a miscarriage, deep down inside, you didn't actually want the baby.
"At times [when holding her baby], these relations have a clearly sexual cast" what? For whatever reason, there is no pure relationship according to the author. They all likely have a sexual reason for it. Freud's influence isn't something I've really considered, because that particular theory is largely just a psych 101 slide amongst hundreds of others, but I guess it was really something back in the day. Creepy.
"Some mom's play with their babies [privates]" again, what??
Anyways, the whole section was creepy and disturbing and didn't add any value to any sort of discussion as far as I can see because the author just really hates pregnancies.
I think my favourite line though, because there were some nice points, was "Let a future be open to her and she will no longer be obliged to settle in the present".
There's this whole chapter on being pregnant and being a mom that was so awful that I finally wrote notes, and I'm not the kind of person who likes to interrupt my reading with notes.
For instance, "women vomit because of fear of pregnancy and rejection of the child" (I'm paraphrasing), but really? Let's just wipe away the fact that it's a biological symptom - this is the same women who's never had children nor married, making assumptions about why it happens.
"Almost all miscarriages have a psychic origin". Well that's a horrifying belief. Basically if you had a miscarriage, deep down inside, you didn't actually want the baby.
"At times [when holding her baby], these relations have a clearly sexual cast" what? For whatever reason, there is no pure relationship according to the author. They all likely have a sexual reason for it. Freud's influence isn't something I've really considered, because that particular theory is largely just a psych 101 slide amongst hundreds of others, but I guess it was really something back in the day. Creepy.
"Some mom's play with their babies [privates]" again, what??
Anyways, the whole section was creepy and disturbing and didn't add any value to any sort of discussion as far as I can see because the author just really hates pregnancies.
I think my favourite line though, because there were some nice points, was "Let a future be open to her and she will no longer be obliged to settle in the present".
informative
reflective
slow-paced
informative
reflective
slow-paced
challenging
slow-paced
While its interesting to read early feminist works, Im so glad Im done with this book.
NOTA: Esta 'reseña' fue escrita en el 2014, antes de que el feminismo se volviera un tema de conversación cotidiana en Argentina y Latinoamérica, y durante aquel período turbio de Internet en el que los antifeministas parecían dominarlo todo con sus caricaturas de feminazis irracionales. Fue antes del Ni Una Menos y de los pañuelos verdes, antes del #MeToo y de que palabras como empoderamiento y chiques se hicieran realmente visibles en esta esquina del mundo. Quizás por eso la 'reseña' es tan vueltera y defensiva, como si quisiera justificar que el feminismo no es una mala palabra. Si volviera a escribirla hoy, sería bastante más directo.
Además, en esa época todavía creía ciegamente en la lógica racional como único pilar de entendimiento del mundo. Si bien el pensamiento crítico, el autocuestionamiento y el conocimiento de los propios sesgos siguen siendo muy importantes para mí, hoy percibo con más claridad que la emoción es también parte vital de nuestra condición humana, y como hombre busco (sin dejar de lado la reflexión) reconectarme con mi lado emocional que he reprimido en muchos momentos de mi vida. Además, comunidades tóxicas como los 'escépticos' de YouTube y los New Atheists me han hecho ver que el culto a la razón y la lógica muchas veces es solo un disfraz para otro tipo de irracionalidad. Este artículo explica a qué me refiero. Si hoy reescribiera la 'reseña', seguramente también consideraría todo esto.
Un par de años después de leer El segundo sexo comencé a lurkear en el subreddit /r/AskFeminists. Más que cualquier texto abstracto del feminismo académico, más que la mayoría de las publicaciones feministas en redes sociales, leer las respuestas de ese foro me sirvió mucho para ir comprendiendo mejor al feminismo, a sus corrientes y debates internos, a los razonamientos detrás de sus posturas, etc. Lo recomiendo.
También es recomendable el subreddit /r/Menslib, básicamente lo opuesto al movimiento antifeminista de los MRA (a los que menciono en la 'reseña' más abajo). En Menslib se discute sobre masculinidad, roles de género, problemáticas actuales, feminismo, etc.
Por último, dos cositas de la reseña que me gustaría aclarar: 1) Me da la impresión de haber pintado al feminismo como muy poco cohesivo por culpa de ser tan heterogéneo, no es tan así. Diría que hoy la mayoría de las personas feministas son probablemente radfems (quizás con énfasis en lo interseccional), o al menos su activismo es el que más se nota, y sigo sosteniendo que tiene un impacto mucho más positivo que negativo en el mundo. Las libfem parecen ser una minoría, o tal vez son un grupo numeroso pero poco activo. Las TERF parecen ser, por suerte, casi inexistentes y muy repudiadas. 2) La razón por la que en el 2014 me pareció que el libro estaba un poco desactualizado no era por su antigüedad sino por apoyarse en nociones psicoanalíticas y psiquiátricas que -tengo entendido- hoy quedaron en el pasado.
Ahora sí, la vieja 'reseña':
---
Antes de leer El segundo sexo, mi principal acercamiento con el feminismo había sido a través de diversas noticias de medios online de distintas partes del mundo (que retrataban al movimiento de las formas más dispares) y de haber leído completo el artículo de Wikipedia en inglés (que a pesar de ser básico, debería ser leído por todo el mundo, pues permite deshacer varios de los malentendidos más comunes respecto al tema).
Esta obra me impactó de gran manera, y pude verificar por cuenta propia los cambios que provocó en mi percepción del mundo gracias a cierta peculiaridad de mi proceso de lectura. Leí la primera mitad del libro durante un receso invernal, luego lo dejé en suspenso por unos seis meses, y lo terminé durante las vacaciones de verano.
Antes de la primera lectura no sabía qué pensar del feminismo. O sea, sabía que era algo positivo, porque por definición implicaba la búsqueda de la igualdad de géneros y el rechazo a la imposición de roles de género (cosas que me sonaban bastante lógicas y benéficas). Sin embargo, percibía un intenso rechazo hacia el movimiento en ciertos hombres y mujeres de mi edad, pero especialmente en Internet, y no comprendía por qué ocurría esto. A eso hay que sumarle que todavía no había tenido contacto con ninguna persona que se identificara como feminista (al menos abiertamente), así que no sabía cómo eran en la práctica.
En definitiva, mi actitud hacia el feminismo era bastante neutral, básicamente quería saber más del mismo, así que cuando vi El segundo sexo en una librería, lo compré. Creo que fue muy afortunado de mi parte comprarlo en ese momento y no después. Algunos meses más tarde me vería expuesto a las ideas de la versión extremista de otro movimiento: el activismo por los derechos del hombre (MRA). La cuestión es que bien podrían haberme influenciado contra el feminismo, lo cual por suerte no ocurrió. Tuve la suerte de al final ser yo mismo quien decidía (a través de la investigación, la observación y el razonamiento) cuál iba a ser mi postura ante este tema, en vez de aceptar las versiones sesgadas impuestas por otros. Espero estar aplicando y aplicar en el futuro este mismo proceso a todas las cuestiones ideológicas con que me enfrente.
En definitiva, en estas cuestiones hay que tratar de informarse, sobre la información obtenida aplicar la lógica y el juicio crítico y no dejarse llevar por las interpretaciones extremistas, el facilismo o el pensamiento sectario. El feminismo es un conjunto muy heterogéneo de corrientes teóricas, movimientos sociales, grupos militantes, activistas, pensadores, etc.; que no tienen una agenda unificada, que no comparten un pensamiento común más allá de los principios de igualdad de género que mencioné antes (y que en la práctica son interpretados de maneras muy distintas). Lo mismo (aunque tal vez a menor escala, pues son más recientes) puede decirse de los MRA. Como en todo grupo grande, existen minorías vocales que no necesariamente representan al conjunto. En fin, es como todo: el mundo no es blanco y negro, el mundo es complejo y debe ser afrontado en su complejidad.
Volviendo a lo que decía antes: la lectura inicial que hice (la de la primera parte de El segundo sexo) me abrió los ojos a un montón de cosas que había ignorado hasta entonces sobre el mundo, especialmente a la forma en que desde pequeños se nos condiciona para que aceptemos ciertos roles de género y en las restricciones propiciadas por dichos roles (que históricamente han sido más restrictivas para las mujeres). Si bien no estoy de acuerdo con todo lo que De Beauvoir postula, la principal razón por la que recomendaría este libro es esa: es un ensayo exhaustivo que trata de analizar el rol de la mujer a lo largo de la historia y por qué ese rol es como es. De todos modos, es un libro muy largo, algo repetitivo y en varios sentidos desactualizado (fue escrito hace más de medio siglo, y es incluso anterior al feminismo de la segunda ola). Debe haber otras obras más modernas y más fáciles de leer, pero no sé lo suficiente de teóricos feministas como para proporcionar ejemplos.
Durante los meses que siguieron a esa lectura miré al mundo con otros ojos. Mucho de lo leído encontró confirmación en la realidad. Para cuando leí la segunda parte, ya me había informado un poco más sobre feminismo, había leído un poco a feministas o teóricas del género como Butler, Showalter y Wittig, así como algo de teoría Queer. Leí la segunda parte con más confianza en que el feminismo era en su conjunto algo positivo y que los problemas que denunciaba eran reales.
Algo que se le puede criticar es que se presenta como una especie de trabajo científico que denuncia las supersticiones y las especulaciones gratuitas, pero al mismo tiempo muchos de los datos que presenta son anecdóticos. Además, por momentos se apoya bastante en teorías psicoanalíticas que no sé si son del todo confiables... es decir, no conviene afrontar este libro como un estudio científico sobre la mujer apoyado por pruebas verificadas, sino más bien como una especulación filosófica que toma un poco de distintas corrientes (existencialismo, psicoanálisis, marxismo) y basándose en la experiencia personal de su autora ofrece una explicación del mundo que sin ser perfecta me parece bastante sólida.
Creo que ahí está la clave: al igual que el feminismo, El segundo sexo no es perfecto, seguro, pero sus efectos en el mundo han sido mucho más positivos que negativos, y ha contribuido a establecer la muy necesaria discusión sobre géneros y roles que hoy en día atraviesa toda nuestra sociedad.
Además, en esa época todavía creía ciegamente en la lógica racional como único pilar de entendimiento del mundo. Si bien el pensamiento crítico, el autocuestionamiento y el conocimiento de los propios sesgos siguen siendo muy importantes para mí, hoy percibo con más claridad que la emoción es también parte vital de nuestra condición humana, y como hombre busco (sin dejar de lado la reflexión) reconectarme con mi lado emocional que he reprimido en muchos momentos de mi vida. Además, comunidades tóxicas como los 'escépticos' de YouTube y los New Atheists me han hecho ver que el culto a la razón y la lógica muchas veces es solo un disfraz para otro tipo de irracionalidad. Este artículo explica a qué me refiero. Si hoy reescribiera la 'reseña', seguramente también consideraría todo esto.
Un par de años después de leer El segundo sexo comencé a lurkear en el subreddit /r/AskFeminists. Más que cualquier texto abstracto del feminismo académico, más que la mayoría de las publicaciones feministas en redes sociales, leer las respuestas de ese foro me sirvió mucho para ir comprendiendo mejor al feminismo, a sus corrientes y debates internos, a los razonamientos detrás de sus posturas, etc. Lo recomiendo.
También es recomendable el subreddit /r/Menslib, básicamente lo opuesto al movimiento antifeminista de los MRA (a los que menciono en la 'reseña' más abajo). En Menslib se discute sobre masculinidad, roles de género, problemáticas actuales, feminismo, etc.
Por último, dos cositas de la reseña que me gustaría aclarar: 1) Me da la impresión de haber pintado al feminismo como muy poco cohesivo por culpa de ser tan heterogéneo, no es tan así. Diría que hoy la mayoría de las personas feministas son probablemente radfems (quizás con énfasis en lo interseccional), o al menos su activismo es el que más se nota, y sigo sosteniendo que tiene un impacto mucho más positivo que negativo en el mundo. Las libfem parecen ser una minoría, o tal vez son un grupo numeroso pero poco activo. Las TERF parecen ser, por suerte, casi inexistentes y muy repudiadas. 2) La razón por la que en el 2014 me pareció que el libro estaba un poco desactualizado no era por su antigüedad sino por apoyarse en nociones psicoanalíticas y psiquiátricas que -tengo entendido- hoy quedaron en el pasado.
Ahora sí, la vieja 'reseña':
---
Antes de leer El segundo sexo, mi principal acercamiento con el feminismo había sido a través de diversas noticias de medios online de distintas partes del mundo (que retrataban al movimiento de las formas más dispares) y de haber leído completo el artículo de Wikipedia en inglés (que a pesar de ser básico, debería ser leído por todo el mundo, pues permite deshacer varios de los malentendidos más comunes respecto al tema).
Esta obra me impactó de gran manera, y pude verificar por cuenta propia los cambios que provocó en mi percepción del mundo gracias a cierta peculiaridad de mi proceso de lectura. Leí la primera mitad del libro durante un receso invernal, luego lo dejé en suspenso por unos seis meses, y lo terminé durante las vacaciones de verano.
Antes de la primera lectura no sabía qué pensar del feminismo. O sea, sabía que era algo positivo, porque por definición implicaba la búsqueda de la igualdad de géneros y el rechazo a la imposición de roles de género (cosas que me sonaban bastante lógicas y benéficas). Sin embargo, percibía un intenso rechazo hacia el movimiento en ciertos hombres y mujeres de mi edad, pero especialmente en Internet, y no comprendía por qué ocurría esto. A eso hay que sumarle que todavía no había tenido contacto con ninguna persona que se identificara como feminista (al menos abiertamente), así que no sabía cómo eran en la práctica.
En definitiva, mi actitud hacia el feminismo era bastante neutral, básicamente quería saber más del mismo, así que cuando vi El segundo sexo en una librería, lo compré. Creo que fue muy afortunado de mi parte comprarlo en ese momento y no después. Algunos meses más tarde me vería expuesto a las ideas de la versión extremista de otro movimiento: el activismo por los derechos del hombre (MRA). La cuestión es que bien podrían haberme influenciado contra el feminismo, lo cual por suerte no ocurrió. Tuve la suerte de al final ser yo mismo quien decidía (a través de la investigación, la observación y el razonamiento) cuál iba a ser mi postura ante este tema, en vez de aceptar las versiones sesgadas impuestas por otros. Espero estar aplicando y aplicar en el futuro este mismo proceso a todas las cuestiones ideológicas con que me enfrente.
En definitiva, en estas cuestiones hay que tratar de informarse, sobre la información obtenida aplicar la lógica y el juicio crítico y no dejarse llevar por las interpretaciones extremistas, el facilismo o el pensamiento sectario. El feminismo es un conjunto muy heterogéneo de corrientes teóricas, movimientos sociales, grupos militantes, activistas, pensadores, etc.; que no tienen una agenda unificada, que no comparten un pensamiento común más allá de los principios de igualdad de género que mencioné antes (y que en la práctica son interpretados de maneras muy distintas). Lo mismo (aunque tal vez a menor escala, pues son más recientes) puede decirse de los MRA. Como en todo grupo grande, existen minorías vocales que no necesariamente representan al conjunto. En fin, es como todo: el mundo no es blanco y negro, el mundo es complejo y debe ser afrontado en su complejidad.
Volviendo a lo que decía antes: la lectura inicial que hice (la de la primera parte de El segundo sexo) me abrió los ojos a un montón de cosas que había ignorado hasta entonces sobre el mundo, especialmente a la forma en que desde pequeños se nos condiciona para que aceptemos ciertos roles de género y en las restricciones propiciadas por dichos roles (que históricamente han sido más restrictivas para las mujeres). Si bien no estoy de acuerdo con todo lo que De Beauvoir postula, la principal razón por la que recomendaría este libro es esa: es un ensayo exhaustivo que trata de analizar el rol de la mujer a lo largo de la historia y por qué ese rol es como es. De todos modos, es un libro muy largo, algo repetitivo y en varios sentidos desactualizado (fue escrito hace más de medio siglo, y es incluso anterior al feminismo de la segunda ola). Debe haber otras obras más modernas y más fáciles de leer, pero no sé lo suficiente de teóricos feministas como para proporcionar ejemplos.
Durante los meses que siguieron a esa lectura miré al mundo con otros ojos. Mucho de lo leído encontró confirmación en la realidad. Para cuando leí la segunda parte, ya me había informado un poco más sobre feminismo, había leído un poco a feministas o teóricas del género como Butler, Showalter y Wittig, así como algo de teoría Queer. Leí la segunda parte con más confianza en que el feminismo era en su conjunto algo positivo y que los problemas que denunciaba eran reales.
Algo que se le puede criticar es que se presenta como una especie de trabajo científico que denuncia las supersticiones y las especulaciones gratuitas, pero al mismo tiempo muchos de los datos que presenta son anecdóticos. Además, por momentos se apoya bastante en teorías psicoanalíticas que no sé si son del todo confiables... es decir, no conviene afrontar este libro como un estudio científico sobre la mujer apoyado por pruebas verificadas, sino más bien como una especulación filosófica que toma un poco de distintas corrientes (existencialismo, psicoanálisis, marxismo) y basándose en la experiencia personal de su autora ofrece una explicación del mundo que sin ser perfecta me parece bastante sólida.
Creo que ahí está la clave: al igual que el feminismo, El segundo sexo no es perfecto, seguro, pero sus efectos en el mundo han sido mucho más positivos que negativos, y ha contribuido a establecer la muy necesaria discusión sobre géneros y roles que hoy en día atraviesa toda nuestra sociedad.
informative
inspiring
reflective
fast-paced
Content Warnings
Moderate: Misogyny, Sexism