Take a photo of a barcode or cover
265 reviews for:
The Darkening Age: The Christian Destruction of the Classical World
Catherine Nixey
3.97 AVERAGE
265 reviews for:
The Darkening Age: The Christian Destruction of the Classical World
Catherine Nixey
3.97 AVERAGE
adventurous
dark
informative
reflective
sad
medium-paced
emotional
informative
reflective
sad
medium-paced
Hoogst zelden koop ik een boek in de “reguliere” boekhandel. Meer dan een viertal keer per jaar gebeurt dat zeker niet, als ik even die speciale categorie boeken, zijnde strips, buiten beschouwing laat. Maar af en toe stoot ik bij, bijvoorbeeld, Standaard Boekhandel toch op een boek waarvan ik denk: “Dát kan ik toch niet links laten liggen tot ik het ooit eens op een rommelmarkt of in een kringwinkel tegenkom.” Zo’n boek is Eeuwen van Duisternis van Catherine Nixey.
Alleen al vanwege het ook in deze tijden nog steeds gewaagde thema, “De christelijke vernietiging van de klassieke cultuur”, was het voor mij als filosofisch heiden het lezen waard. Maar ook de bijna dertig bladzijden lange bibliografie – wat een schat aan aanraders voor toekomstige lezing ! – en de rechtstreekse link die Nixey, zonder hem te noemen, al op de eerste bladzijde legt met de beeldenstormers van Islamitische Staat, maakten de aankoop meer dan de moeite waard.
Té veel mensen verklaren zich immers mijns inziens in hun afkeer van de veroveringszucht en vernietigingsdrang van de islam tot christen (of toch iets van die aard). Té veel mensen beseffen dus kennelijk niet – ik neem aan dat ze niet aan bewuste ontkenning doen – dat hun geloof minstens even grote daden van barbarij veroorzaakt heeft als dat andere woestijngeloof. Té veel mensen zijn zich niet bewust van het feit dat alle ééngodengodsdiensten (potentieel) in hetzelfde bedje ziek zijn, het bedje waarin ook allesoverheersende filosofieën als nationaal-socialisme, communisme of liberalisme liggen, zijnde de idee dat alles wat niet strookt met de eigen religie of overtuiging (of dat niet begrepen wordt, wat voor de gemiddelde zeloot exact hetzelfde is) mag vernietigd worden, nee, moét vernietigd worden om aldus de “ongelovigen” te redden van hun dwaling.
Dat, die idee dat het allemaal voor de bestwil van de “zondaars” is, vormt een rode draad door Eeuwen van Duisternis, terwijl Nixey ons meeneemt van Palmyra naar Athene, van kloosters naar bibliotheken, van Constantinus naar Augustinus, van Celsus naar Porfirius, van de arena van Rome naar de straten van Alexandrië, van tolerantie naar intolerantie, van Sint-Maarten naar de christenen van Efeze, van Ovidius naar Plato, en van Athene naar Perzië. Reizen en (tijds)sprongen die ruim gestoffeerd zijn met citaten en “petite histoire” (of toch minstens dingen die de christelijke gezaghebbers tot “petite histoire” proberen te reduceren hebben) en bijzonder vlot aan mekaar gelast door deze historica. Een absolute aanrader dus, deze Eeuwen van Duisternis !
Alleen al vanwege het ook in deze tijden nog steeds gewaagde thema, “De christelijke vernietiging van de klassieke cultuur”, was het voor mij als filosofisch heiden het lezen waard. Maar ook de bijna dertig bladzijden lange bibliografie – wat een schat aan aanraders voor toekomstige lezing ! – en de rechtstreekse link die Nixey, zonder hem te noemen, al op de eerste bladzijde legt met de beeldenstormers van Islamitische Staat, maakten de aankoop meer dan de moeite waard.
Té veel mensen verklaren zich immers mijns inziens in hun afkeer van de veroveringszucht en vernietigingsdrang van de islam tot christen (of toch iets van die aard). Té veel mensen beseffen dus kennelijk niet – ik neem aan dat ze niet aan bewuste ontkenning doen – dat hun geloof minstens even grote daden van barbarij veroorzaakt heeft als dat andere woestijngeloof. Té veel mensen zijn zich niet bewust van het feit dat alle ééngodengodsdiensten (potentieel) in hetzelfde bedje ziek zijn, het bedje waarin ook allesoverheersende filosofieën als nationaal-socialisme, communisme of liberalisme liggen, zijnde de idee dat alles wat niet strookt met de eigen religie of overtuiging (of dat niet begrepen wordt, wat voor de gemiddelde zeloot exact hetzelfde is) mag vernietigd worden, nee, moét vernietigd worden om aldus de “ongelovigen” te redden van hun dwaling.
Dat, die idee dat het allemaal voor de bestwil van de “zondaars” is, vormt een rode draad door Eeuwen van Duisternis, terwijl Nixey ons meeneemt van Palmyra naar Athene, van kloosters naar bibliotheken, van Constantinus naar Augustinus, van Celsus naar Porfirius, van de arena van Rome naar de straten van Alexandrië, van tolerantie naar intolerantie, van Sint-Maarten naar de christenen van Efeze, van Ovidius naar Plato, en van Athene naar Perzië. Reizen en (tijds)sprongen die ruim gestoffeerd zijn met citaten en “petite histoire” (of toch minstens dingen die de christelijke gezaghebbers tot “petite histoire” proberen te reduceren hebben) en bijzonder vlot aan mekaar gelast door deze historica. Een absolute aanrader dus, deze Eeuwen van Duisternis !
Tragic, infuriating, important. Catherine Nixey's The Darkening Age tells a story that is often overlooked in history books when discussing "the triumph of Christianity" over the classic world. I highly recommend reading this, as it shines a light on the devastating actions of the early christians and how they not only destroyed priceless art and literalure, but later plunged Europe into the dark ages.
informative
slow-paced
adventurous
challenging
dark
informative
sad
dark
informative
sad
medium-paced
An amazing book – if you have a certain amount of background knowledge.
I have changed my star rating of this book three times now, from 4 to 5 to 3 and now back to 5, which might give you an idea of how conflicted I'm about this book.
To get the problematic aspect of this book out of the way: As other reviewers already pointed out, Catherine Nixey tends to cherry pick her arguments and doesn't always provide the reader with the full historical background. She also tends to quote historians who are a little bit dated (as in 200-300 years old). All in all, this makes the book a little hard to navigate if the reader doesn’t already have the required knowledge to recognise these problems and fill in the gaps. It’s just not good scholarship, especially if you are writing for a broader audience, which is certainly the case here. And so the scholar in me wants to give this book a bad rating.
However, I absolutely LOVED reading this.
See, I’m an atheist as well as a classical archaeologist. I’m not a fan of religion, even less so if said religion happens to be monotheistic, and „the christian destruction of the classical world“ (as the subtitle so nicely puts it) is a topic very dear to my heart. – And most people don’t realise just how utter this destruction was. From persecution, torture and murder of the so-called pagans, to the demolition of the temples and the destruction or mutilation of statues. Or simply „omitting“ to copy the vast majority of ancients texts.
And to be fair, Nixey states throughout the book that Christianity has been idealised as the saviour of the knowledge of the ancient world and that it is her goal to show the other side of this story, to focus on all the gruesome, horrific things these early Christians did in the name of their god. This book isn’t supposed to paint a balanced picture, it’s supposed to be a counterweight.
Reading this book broke my heart all over again, and that’s also the reason why I loved it so much. No, the classical world – neither the Greeks nor the Romans – were as liberal as the author herself wants them to be. Yes, Nixey tells a story – but it’s a story that needed to be told a long time ago. She gives a voice to the pagans who suffered under the raise of this new, unforgiving religion and I love her for that.
(There was however another statement she made, that really rubbed me the wrong way and that’s when she describes the Emperor Nero basically as the mad idiot who set Rome on fire. Well, while Nero certainly wasn’t an ideal emperor, he just as certainly wasn’t responsible for the great fire of 64 AD. And even calling him „the first persecutor“ might go one step too far as he didn’t explicitly search for all Christians. He simply needed someone to blame for the fire and he found a perfect scrape goat in a group of people who already were social outsiders and were frowned upon by the majority of the Roman population. And the one common trait within this group was their (Christian) faith. So while the people who were persecuted by Nero happened to be Christians he didn’t persecute Christians as such.
But then again, this topic spanned only two pages of the entire book and I might be splitting hairs at this point.)
I have changed my star rating of this book three times now, from 4 to 5 to 3 and now back to 5, which might give you an idea of how conflicted I'm about this book.
To get the problematic aspect of this book out of the way: As other reviewers already pointed out, Catherine Nixey tends to cherry pick her arguments and doesn't always provide the reader with the full historical background. She also tends to quote historians who are a little bit dated (as in 200-300 years old). All in all, this makes the book a little hard to navigate if the reader doesn’t already have the required knowledge to recognise these problems and fill in the gaps. It’s just not good scholarship, especially if you are writing for a broader audience, which is certainly the case here. And so the scholar in me wants to give this book a bad rating.
However, I absolutely LOVED reading this.
See, I’m an atheist as well as a classical archaeologist. I’m not a fan of religion, even less so if said religion happens to be monotheistic, and „the christian destruction of the classical world“ (as the subtitle so nicely puts it) is a topic very dear to my heart. – And most people don’t realise just how utter this destruction was. From persecution, torture and murder of the so-called pagans, to the demolition of the temples and the destruction or mutilation of statues. Or simply „omitting“ to copy the vast majority of ancients texts.
And to be fair, Nixey states throughout the book that Christianity has been idealised as the saviour of the knowledge of the ancient world and that it is her goal to show the other side of this story, to focus on all the gruesome, horrific things these early Christians did in the name of their god. This book isn’t supposed to paint a balanced picture, it’s supposed to be a counterweight.
Reading this book broke my heart all over again, and that’s also the reason why I loved it so much. No, the classical world – neither the Greeks nor the Romans – were as liberal as the author herself wants them to be. Yes, Nixey tells a story – but it’s a story that needed to be told a long time ago. She gives a voice to the pagans who suffered under the raise of this new, unforgiving religion and I love her for that.
(There was however another statement she made, that really rubbed me the wrong way and that’s when she describes the Emperor Nero basically as the mad idiot who set Rome on fire. Well, while Nero certainly wasn’t an ideal emperor, he just as certainly wasn’t responsible for the great fire of 64 AD. And even calling him „the first persecutor“ might go one step too far as he didn’t explicitly search for all Christians. He simply needed someone to blame for the fire and he found a perfect scrape goat in a group of people who already were social outsiders and were frowned upon by the majority of the Roman population. And the one common trait within this group was their (Christian) faith. So while the people who were persecuted by Nero happened to be Christians he didn’t persecute Christians as such.
But then again, this topic spanned only two pages of the entire book and I might be splitting hairs at this point.)
challenging
dark
informative
sad
medium-paced
emotional
informative
slow-paced