Take a photo of a barcode or cover
219 reviews for:
Das Ritual des Wassers (Trilogía de la Ciudad Blanca #2)
Eva García Sáenz de Urturi, Eva García Sáenz de Urturi
3.98 AVERAGE
219 reviews for:
Das Ritual des Wassers (Trilogía de la Ciudad Blanca #2)
Eva García Sáenz de Urturi, Eva García Sáenz de Urturi
3.98 AVERAGE
mysterious
fast-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
No
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
adventurous
dark
fast-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
dark
mysterious
fast-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
N/A
Flaws of characters a main focus:
Complicated
Fue un poco aburrido porque casi a mitad del libro se sabe quién es el culpable, igual que en el primero, pero como disfruto la parte de investigación policial fue entretenido. Creo que más que thriller, es eso, un policial, y calificado así, está bueno.
dark
mysterious
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
N/A
Flaws of characters a main focus:
Yes
So spannend.
Es ist zwar irgendwie unrealistisch WIE VIELE Serienkiller sich im nächsten persönlichen Umfeld des Kommissars aufhalten, aber es ist alles immer so spannend, so unterhaltsam und so gut erzählt, dass mich diese Logiklücke einfach nicht groß kümmert. Möchte auf jeden Fall auch Band 3 lesen. Und ins Baskenland reisen. Egal wie viele rituelle Serienmorde da immer stattfinden. ;-)
Es ist zwar irgendwie unrealistisch WIE VIELE Serienkiller sich im nächsten persönlichen Umfeld des Kommissars aufhalten, aber es ist alles immer so spannend, so unterhaltsam und so gut erzählt, dass mich diese Logiklücke einfach nicht groß kümmert. Möchte auf jeden Fall auch Band 3 lesen. Und ins Baskenland reisen. Egal wie viele rituelle Serienmorde da immer stattfinden. ;-)
De riten van het water - Eva García Sáenz de Urturi (aw Bruna)
Al meer dan een miljoen exemplaren verkocht van de trilogie van De witte stad. Een aanrader voor alle Zafon-liefhebbers die ook van thrillers houden.
Inspecteur en profiler Unai Lopez de Ayala – beter bekend als Kraken – krijgt het vreselijke nieuws dat zijn ex-vriendin, Ana Belén Liaño, vermoord is aangetroffen. Ze was zwanger, en is op een 2600 jaar oude, rituele manier gedood.
Kraken moet een moordenaar zien te stoppen die de Riten van het Water imiteert op historische plekken in Baskenland en Cantabrië – en waarvan alle slachtoffers zwanger blijken te zijn.
Commissaris Alba Díaz de Salvatierra is zwanger, maar haar stilzwijgen brengt haar in gevaar. Als Kraken de vader is, zoals wel wordt beweerd, zal ook Alba zich binnenkort bevinden op de lijst van vrouwen die bedreigd worden door de Riten van het Water…
Ik ben grote fan van het eerste boek, en ook deze keer ben ik weer helemaal fan, en zo niet nog meer mee met het verhaal.
Dit verhaal vond ik nog interessanter als het vorige, die historische achtergrond vind ik waanzinnig interessant en is echt helemaal mijn ding. Meestal als je ergens erg naar uitkijkt geraak je teleurgesteld maar hier niet. Het voldeed compleet aan mijn verwachtingen, maakte mijn uitkijken naar de release volledig worthwhile.
‘Maar toen ik mijn ogen eindelijk naar haar gezicht liet dwalen, las ik een stille waarschuwing in haar blik, de aankondiging van slecht nieuws.’
Het verhaal begint waar het vorige boek eindigde en is meteen heftig. Zowel de verhaallijn van het onderzoek als de verhaallijnen van de personages zijn ook deze keer weer tot in de puntjes uitgewerkt.
Alsook het onderzoek waar kraken en zijn partner aan werken is zo interessant, je wil meer weten en meer bijleren over deze riten. Ook deze keer heeft de auteur de informatie over het verleden zo mooi laten samenvloeien met het heden.
‘Hun ochtendritueel was niet veel veranderd sinds de dag dat ze naar Sandaili waren geweest.’
Op persoonlijk vlak leren we kraken beter kennen, volgen we zijn herstel, maar vooral ook zijn geliefde die ook zijn overste is. De dynamiek tussen die twee is zoals in het eerste boek ronduit verwarrend en dat maakt hun zo interessant. Aantrekken, afstoten, een echte liefde op het eerste gezicht met een vleugje niet met elkaar kunnen.
Verschillende nevenpersonages die we leerde kennen in het vorige boek komen hier meer aan bod. Daardoor leren we de vriendenkring van Kraken op een geheel andere manier kennen.
‘Grootvader leende Estíbaliz een paar meter touw en ze vertrok in haar eentje naar de tuin, nadat ze mij had gesommeerd over een kwartier naar benden te komen. Ik bleef in de keuken zitten met grootvader, die heel stil was, stiller nog dan anders.’
Conclusie is dat dit weer een absolute 5/5 is en ik zobizo dat laatste deel moet lezen. Dit boek als zowel het vorige is ongelooflijk interessant, zitten vol spanning, is goed geschreven en is een absolute must read en page turner.
Het derde en laatste deel van deze drieluik ‘de heren van de tijd’ verschijnt in mei 2020 en is volgens mij absoluut een pre-order waard.
Al meer dan een miljoen exemplaren verkocht van de trilogie van De witte stad. Een aanrader voor alle Zafon-liefhebbers die ook van thrillers houden.
Inspecteur en profiler Unai Lopez de Ayala – beter bekend als Kraken – krijgt het vreselijke nieuws dat zijn ex-vriendin, Ana Belén Liaño, vermoord is aangetroffen. Ze was zwanger, en is op een 2600 jaar oude, rituele manier gedood.
Kraken moet een moordenaar zien te stoppen die de Riten van het Water imiteert op historische plekken in Baskenland en Cantabrië – en waarvan alle slachtoffers zwanger blijken te zijn.
Commissaris Alba Díaz de Salvatierra is zwanger, maar haar stilzwijgen brengt haar in gevaar. Als Kraken de vader is, zoals wel wordt beweerd, zal ook Alba zich binnenkort bevinden op de lijst van vrouwen die bedreigd worden door de Riten van het Water…
Ik ben grote fan van het eerste boek, en ook deze keer ben ik weer helemaal fan, en zo niet nog meer mee met het verhaal.
Dit verhaal vond ik nog interessanter als het vorige, die historische achtergrond vind ik waanzinnig interessant en is echt helemaal mijn ding. Meestal als je ergens erg naar uitkijkt geraak je teleurgesteld maar hier niet. Het voldeed compleet aan mijn verwachtingen, maakte mijn uitkijken naar de release volledig worthwhile.
‘Maar toen ik mijn ogen eindelijk naar haar gezicht liet dwalen, las ik een stille waarschuwing in haar blik, de aankondiging van slecht nieuws.’
Het verhaal begint waar het vorige boek eindigde en is meteen heftig. Zowel de verhaallijn van het onderzoek als de verhaallijnen van de personages zijn ook deze keer weer tot in de puntjes uitgewerkt.
Alsook het onderzoek waar kraken en zijn partner aan werken is zo interessant, je wil meer weten en meer bijleren over deze riten. Ook deze keer heeft de auteur de informatie over het verleden zo mooi laten samenvloeien met het heden.
‘Hun ochtendritueel was niet veel veranderd sinds de dag dat ze naar Sandaili waren geweest.’
Op persoonlijk vlak leren we kraken beter kennen, volgen we zijn herstel, maar vooral ook zijn geliefde die ook zijn overste is. De dynamiek tussen die twee is zoals in het eerste boek ronduit verwarrend en dat maakt hun zo interessant. Aantrekken, afstoten, een echte liefde op het eerste gezicht met een vleugje niet met elkaar kunnen.
Verschillende nevenpersonages die we leerde kennen in het vorige boek komen hier meer aan bod. Daardoor leren we de vriendenkring van Kraken op een geheel andere manier kennen.
‘Grootvader leende Estíbaliz een paar meter touw en ze vertrok in haar eentje naar de tuin, nadat ze mij had gesommeerd over een kwartier naar benden te komen. Ik bleef in de keuken zitten met grootvader, die heel stil was, stiller nog dan anders.’
Conclusie is dat dit weer een absolute 5/5 is en ik zobizo dat laatste deel moet lezen. Dit boek als zowel het vorige is ongelooflijk interessant, zitten vol spanning, is goed geschreven en is een absolute must read en page turner.
Het derde en laatste deel van deze drieluik ‘de heren van de tijd’ verschijnt in mei 2020 en is volgens mij absoluut een pre-order waard.
Continúo la lectura de esta trilogía mediante audiolibros: el narrador sigue siendo bastante plano y confundiendo el tono de algún diálogo, pero por lo menos la única mujer con voz quejumbrosa es Rebeca Tovar. Esti y Alba ya hablan normal.
La review en sí tras los spoilers porque no me apetecía ser vaga:
El misterio de los crímenes rituales de la triple muerte celta me ha parecido bastante más predecible que el anterior y tenía bastante clara la historia mucho antes de que se resolviera: lo que pasaba con Saúl y Rebeca, Anabel y la cuadrilla e incluso con Marian. No me cuadraba que Milán fuera igual que Marian, pero no caí en la trampa de pensar que estaba involucrada en los crímenes. Creo que el único giro que me ha sorprendido de verdad ha sido el de Golden. El final no lo cuento porque me esperaba que el CNP tuviera más seguridad y que comprobaran que su investigador estrella estaba yendo a la logopeda adecuada, especialmente cuando esa logopeda acaba siendo novia del hermano de dicho investigador (en serio, la subcomisaria Alba debería haber sabido que el nombre de la logopeda no cuadraba, porque entiendo que siendo funcionarios del Estado, los miembros del CNP tienen MUFACE) y porque al escuchar el libro en lugar de leerlo no me he dado cuenta de que las iniciales de la logopeda eran BK. Como persona del sur, cualquier apellido que comienza por un sonido /ko/ en mi cabeza se escribe con c, no con k. Lo mismo con el perfil falso de Facebook. Cuando se han puesto a discutir la obviedad de las iniciales yo andaba preguntándome como BC sonaba a Beca... Hasta que he caído que en euskera no hay c.
Igual que Kraken al final, yo estaba convencida de que era Araceli, por los cabellos largos en la ropa, el parecido físico con Anabel, y que solo llevaba dos años en la cuadrilla. Y esto me enfada un poco, porque teniendo a su disposición material genético de Saúl Tovar y de Jimena Tovar podrían haber comprobado fácilmente si los cabellos eran de alguien de la familia Tovar o no, descartando así si eran o no del asesino, especialmente cuando ya habían comprobado que no eran de las víctimas. Pero la autora parece desconocer que las pruebas de paternidad y las de identificación por material genético son esencialmente la misma cosa. La policía en la realidad no sería tan torpe, pero claro, la autora se quedaría sin historia en un santiamén. Y junto con ese epílogo milagroso en el que una mujer embarazada sobrevive a la intemperie durante una semana con un puñado de almendras garrapiñadas, la trama hace aguas de tantos agujeros que tiene con el único objetivo de sorprender.
No está muy bien escrito. El anterior tampoco, pero la historia tapaba defectos. En este se notan más los hilos. Me voy a seguir leyendo el tercero porque me entretienen mucho y a ver si el último deja la trilogía en mejor lugar.
PD: las escenas de sexo son extremadamente incómodas... Tanto drama adolescente en el romance además. Y Esti y Alba mucho lip-service al feminismo pero madre mía, sin Unai sirven para poco.
La review en sí tras los spoilers porque no me apetecía ser vaga:
Igual que Kraken al final, yo estaba convencida de que era Araceli, por los cabellos largos en la ropa, el parecido físico con Anabel, y que solo llevaba dos años en la cuadrilla. Y esto me enfada un poco, porque teniendo a su disposición material genético de Saúl Tovar y de Jimena Tovar podrían haber comprobado fácilmente si los cabellos eran de alguien de la familia Tovar o no, descartando así si eran o no del asesino, especialmente cuando ya habían comprobado que no eran de las víctimas. Pero la autora parece desconocer que las pruebas de paternidad y las de identificación por material genético son esencialmente la misma cosa. La policía en la realidad no sería tan torpe, pero claro, la autora se quedaría sin historia en un santiamén. Y junto con ese epílogo milagroso en el que una mujer embarazada sobrevive a la intemperie durante una semana con un puñado de almendras garrapiñadas, la trama hace aguas de tantos agujeros que tiene con el único objetivo de sorprender.
No está muy bien escrito. El anterior tampoco, pero la historia tapaba defectos. En este se notan más los hilos. Me voy a seguir leyendo el tercero porque me entretienen mucho y a ver si el último deja la trilogía en mejor lugar.
PD: las escenas de sexo son extremadamente incómodas... Tanto drama adolescente en el romance además. Y Esti y Alba mucho lip-service al feminismo pero madre mía, sin Unai sirven para poco.
Un horror desde el principio hasta el fin increíblemente horroroso.
Es una copia del primer libro, pasa exactamente lo mismo, y de verdad que Unai para ser inspector es muy tonto y empanado es que no me explico el desproposito de libro que ha sido.
Es una copia del primer libro, pasa exactamente lo mismo, y de verdad que Unai para ser inspector es muy tonto y empanado es que no me explico el desproposito de libro que ha sido.