Take a photo of a barcode or cover
3.97 AVERAGE
3.97 AVERAGE
adventurous
dark
mysterious
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
No
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
No
A slow story of mystery killings in a medieval monastry stage of political debate and old vendetta's between the monks. A knowledge of Latin is beneficial to grasp most quoted verses.
dark
emotional
hopeful
inspiring
mysterious
reflective
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
adventurous
challenging
dark
emotional
informative
mysterious
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
No
De vorige keer dat ik dit boek las, ik denk zo'n 20 jaar geleden, was ik heel erg fan. Althans, zo herinner ik mij het, maar misschien zat dat meer in de verfilming dan in het boek. Bovendien was ik 20, pretentieus, ik moest vanwege een tweede studie mezelf mentaal omscholen van working class boy naar angry young man, en ik dacht nog dat het tof was om moeilijke auteurs te lezen. God, ik las in die tijd zelfs de Duivelsverzen. Zo dom!
Want laten we wel wezen: De naam van de roos is hartstikke slim en intrigerend en vernuftig en erudiet en alles, maar ook godsgruwelijk irritant om precies dezelfde redenen.
Dus ja, Eco, supergoed van je dat je zoveel weet enzo, maar als ik op een verjaardag naast je zou zitten, zou ik binnen vijf minuten richting keuken gaan om weer te beginnen met roken, puur omdat ik niet meer naar je verhalen kan luisteren.
Ik heb het boek moedig uitgelezen. Slechts eenmaal heb ik een hoofdstuk overgeslagen, namelijk Adsons visioen, helemaal aan het einde van het boek. Maar ik had veel meer over kunnen slaan: alle visioen-achtige episodes van de novice, de oneindig lang durende monologen waarin Eco via een hoofdpersoon laat blijken dat hij héél véél van de kerkelijke, politieke en theologische polemieken en schisma's weet, en de oneindige lijsten met eten en drinken (een literaire truc waarvoor ik Secretum van Monaldi & Sorti absoluut haatte, dus dat doe ik ook richting Eco, hoewel hij het iets beter doseert). Bovendien is het verhaal zooooooooo complex, dat het niet meer echt heel urgent is hoe het in elkaar zit.
Dit is vaker de valkuil van slimme mensen die een historisch boek schrijven (zie ook De Zevende Functie Van Taal en 1793): ze willen zo graag én pronken met hun kennis én de wereld volledig opbouwen, dat ik als lezer helemaal verdrink en afstomp.
Maar goed. Toch weer 4 sterren he? Want die William is een fucking baas. Adson is een toffe gast die zowaar nog even prima seks uit de strijd trekt. De bibliotheek is geweldig opgebouwd. Jorge is een badass enge mofo. Eco schrijft uitstekende dialogen. De complexiteit is dus te groot om te bevatten en te werken, maar dat frustreert evenveel als dat het intrigeert, omdat het ook weer niet zóveel te groot is. En - om dezelfde redenen waarom ik dit boek haat - het verleden komt écht tot leven, zowel door de details als door de aan de dag gelegde feitenkennis.
Afijn. Ik weet na lezing van dit boek in ieder geval zeker dat ik De slinger van Foucault, Het eiland van de vorige dag en Baudolino sowieso niet meer ga herlezen. Da's winst. Nu nog eens de film kijken. Wie weet krijgt die wél vijf sterren.
PS Wie als schrijver 100 pagina's aan nawoord nodig heeft om te vertellen over hoe dit boek tot stand is gekomen, staat net te vaak voor de spiegel en is net te hard in het eigen genie gaan geloven.
PS2 Direct na lezing van het boek ook de film gekeken. Waren alle acteurs in de jaren '80 zo slecht? Had elke cameraman een spierziekte? Stopten soundtrackmakers onder elke scene precies de verkeerde muziek? En waarom heeft Eco de scriptschrijver niet op ingenieuze wijze vermoord vanwege alle potsierlijke ingrepen die hij gedaan heeft?
Want laten we wel wezen: De naam van de roos is hartstikke slim en intrigerend en vernuftig en erudiet en alles, maar ook godsgruwelijk irritant om precies dezelfde redenen.
Dus ja, Eco, supergoed van je dat je zoveel weet enzo, maar als ik op een verjaardag naast je zou zitten, zou ik binnen vijf minuten richting keuken gaan om weer te beginnen met roken, puur omdat ik niet meer naar je verhalen kan luisteren.
Ik heb het boek moedig uitgelezen. Slechts eenmaal heb ik een hoofdstuk overgeslagen, namelijk Adsons visioen, helemaal aan het einde van het boek. Maar ik had veel meer over kunnen slaan: alle visioen-achtige episodes van de novice, de oneindig lang durende monologen waarin Eco via een hoofdpersoon laat blijken dat hij héél véél van de kerkelijke, politieke en theologische polemieken en schisma's weet, en de oneindige lijsten met eten en drinken (een literaire truc waarvoor ik Secretum van Monaldi & Sorti absoluut haatte, dus dat doe ik ook richting Eco, hoewel hij het iets beter doseert). Bovendien is het verhaal zooooooooo complex, dat het niet meer echt heel urgent is hoe het in elkaar zit.
Dit is vaker de valkuil van slimme mensen die een historisch boek schrijven (zie ook De Zevende Functie Van Taal en 1793): ze willen zo graag én pronken met hun kennis én de wereld volledig opbouwen, dat ik als lezer helemaal verdrink en afstomp.
Maar goed. Toch weer 4 sterren he? Want die William is een fucking baas. Adson is een toffe gast die zowaar nog even prima seks uit de strijd trekt. De bibliotheek is geweldig opgebouwd. Jorge is een badass enge mofo. Eco schrijft uitstekende dialogen. De complexiteit is dus te groot om te bevatten en te werken, maar dat frustreert evenveel als dat het intrigeert, omdat het ook weer niet zóveel te groot is. En - om dezelfde redenen waarom ik dit boek haat - het verleden komt écht tot leven, zowel door de details als door de aan de dag gelegde feitenkennis.
Afijn. Ik weet na lezing van dit boek in ieder geval zeker dat ik De slinger van Foucault, Het eiland van de vorige dag en Baudolino sowieso niet meer ga herlezen. Da's winst. Nu nog eens de film kijken. Wie weet krijgt die wél vijf sterren.
PS Wie als schrijver 100 pagina's aan nawoord nodig heeft om te vertellen over hoe dit boek tot stand is gekomen, staat net te vaak voor de spiegel en is net te hard in het eigen genie gaan geloven.
PS2 Direct na lezing van het boek ook de film gekeken. Waren alle acteurs in de jaren '80 zo slecht? Had elke cameraman een spierziekte? Stopten soundtrackmakers onder elke scene precies de verkeerde muziek? En waarom heeft Eco de scriptschrijver niet op ingenieuze wijze vermoord vanwege alle potsierlijke ingrepen die hij gedaan heeft?
challenging
mysterious
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
No
Can feel daunting, but is rewarding to get through - an atmospheric mystery told from the perspective of a medieval chronicler
Definitely a slog in places--it's in love with language and knowledge, and this often takes the form of digressions and catalogues. But I liked its central thesis, the mystery, and the relationship between William and Adso. I saw why it was doing what it was doing, even if it didn't always engage me.
challenging
mysterious
slow-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
No
mysterious
slow-paced
mysterious
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Slow & plodding but just enough of a mystery to keep you reading.