Take a photo of a barcode or cover
4.0 AVERAGE
4.0 AVERAGE
Ingeniously written with a touch of madness. He (Baricco) just lets you in a world full of possibilities and you carve your own mental picture that you just can't let go after finishing the last page. You just live in the imaginary world that he forces you to create it. It's just not fair. :))
inspiring
reflective
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Yes
The book is really well written, and the story one I think deserves to be told. Sadly there is very explicit and unnecessary fatphobia through the book. There are also hints of a sexual relationship between a middle age men and a 19yo character. That's not needed to convey "this character is complicated" . It's a pity, as everything else in the book is just delicious.
Content Warnings
Graphic: Body shaming, Fatphobia
"Jasper Gwyn me enseñó que no somos personajes, somos historias, dijo Rebecca. Nos quedamos parados en la idea de ser un personaje empeñado en quién sabe qué aventura, aunque sea sencillísima, pero lo que tendríamos que entender es que nosotros somos toda la historia, no sólo ese personaje. Somos el bosque por donde camina, el malo que lo incordia, el barullo que hay alrededor, toda la gente que pasa, el color de las cosas, los ruidos. "
inspiring
reflective
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
"Jasper Gwyn zei dat we allemaal een bepaalde pagina uit een boek zijn, maar dan van een boek dat niemand ooit heeft geschreven en waar we vergeefs naar zoeken op de schappen van onze geest. Hij zei dat wat hij probeerde te doen, was dat boek te schrijven voor de mensen die bij hem kwamen. De juiste pagina's... "
Prachtig voortkabbelende roman. De beelden die Baricco oproept in 'Mr. Gwyn' blijven lang nazinderen en vraagt om een nieuwe uitgave met prenten van Rebecca Dautremer (zoals bij het eveneens schitterende 'Zijde').
Een stukje uit een recensie op Cutting Edge verwoordt perfect wat ik zelf niet onder woorden kan brengen: "Gedurende de volledige leeservaring weet Baricco zowel zijn hoofd- als nevenpersonages een spiegel voor te houden. Sterker nog, zelfs als lezer ontsnap je niet aan de neiging om aan zelfreflectie te doen. Diep vanbinnen durven wij te vermoeden dat ook de auteur zichzelf tijdens het ontstaansproces van dit werk vaak in vraag moet gesteld hebben. De cirkel die Mr Gwyn, en samen met hem Mr Baricco, beschrijft is bijgevolg spreekwoordelijk méér dan rond te noemen. Fictie die de grenzen van de perceptie aftast, het levert een meer dan gemiddeld literair meesterwerkje op."
Volledige recensie op Cutting Edge: http://www.cuttingedge.nl/boekenstrips/alessandro-baricco-mr-gwyn
Prachtig voortkabbelende roman. De beelden die Baricco oproept in 'Mr. Gwyn' blijven lang nazinderen en vraagt om een nieuwe uitgave met prenten van Rebecca Dautremer (zoals bij het eveneens schitterende 'Zijde').
Een stukje uit een recensie op Cutting Edge verwoordt perfect wat ik zelf niet onder woorden kan brengen: "Gedurende de volledige leeservaring weet Baricco zowel zijn hoofd- als nevenpersonages een spiegel voor te houden. Sterker nog, zelfs als lezer ontsnap je niet aan de neiging om aan zelfreflectie te doen. Diep vanbinnen durven wij te vermoeden dat ook de auteur zichzelf tijdens het ontstaansproces van dit werk vaak in vraag moet gesteld hebben. De cirkel die Mr Gwyn, en samen met hem Mr Baricco, beschrijft is bijgevolg spreekwoordelijk méér dan rond te noemen. Fictie die de grenzen van de perceptie aftast, het levert een meer dan gemiddeld literair meesterwerkje op."
Volledige recensie op Cutting Edge: http://www.cuttingedge.nl/boekenstrips/alessandro-baricco-mr-gwyn
4,5/5
Me ha sorprendido muy gratamente esta novela; quizá porque iba sin expectativas. Una interesante historia que parte del supuesto en el que un escritor decide que no va a volver a escribir.
Me gusta el tratamiento que hace del oficio de escritor y la necesidad que impulsa a un escritor a escribir. Sin duda es una muy buena lectura y está más que recomendadísima; además es un libro corto y se hace muy ameno.
Me ha sorprendido muy gratamente esta novela; quizá porque iba sin expectativas. Una interesante historia que parte del supuesto en el que un escritor decide que no va a volver a escribir.
Me gusta el tratamiento que hace del oficio de escritor y la necesidad que impulsa a un escritor a escribir. Sin duda es una muy buena lectura y está más que recomendadísima; además es un libro corto y se hace muy ameno.
Baricco me volvio a sorprender con este hermoso relato. Verdaderamente somos una historia y no un personaje lo que proyectamos a otras personas. Una intrigante historia de arte y escritura.
În timp ce se plimba prin Regent’s Park ― pe aleea pe care o alegea întotdeauna dintre atâtea altele ― Jasper Gwyn avu brusc senzaţia cât se poate de clară că ceea ce făcea în fiecare zi pentru a-şi câştiga pâinea nu mai era potrivit pentru el. Gândul acesta îi venise deja în minte de mai multe ori, dar niciodată atât de limpede şi atât de bine conturat.
Aşa că, odată întors acasă, scrise un articol pe care-l imprimă, îl vârî într-un plic şi, străbătând tot oraşul, îl duse el însuşi la redacţia ziarului The Guardian. Îl cunoşteau. Din când în când colabora la ziar. Întrebă dacă puteau aştepta o săptămână înainte de a-l publica.
Articolul consta dintr-o listă de cincizeci şi două de lucruri pe care Jasper Gwyn îşi promitea lui însuşi să nu le mai facă niciodată. Primul era să nu mai scrie articole pentru The Guardian. Al treisprezecelea era să nu mai participe la întâlniri cu clase de elevi prefăcându-se sigur de el. Al treizeci şi unulea, să nu se mai fotografieze ţinân- du-şi gânditor bărbia în palmă. Al patruzeci şi şaptelea, să nu mai facă eforturi pentru a fi cordial cu colegii care în realitate îl dispreţuiau. Ultimul era: să nu mai scrie cărţi. Închidea într-un fel vaga portiţă pe care ar fi putut s-o lase penultimul lucru: să nu mai publice cărţi.
Aşa că, odată întors acasă, scrise un articol pe care-l imprimă, îl vârî într-un plic şi, străbătând tot oraşul, îl duse el însuşi la redacţia ziarului The Guardian. Îl cunoşteau. Din când în când colabora la ziar. Întrebă dacă puteau aştepta o săptămână înainte de a-l publica.
Articolul consta dintr-o listă de cincizeci şi două de lucruri pe care Jasper Gwyn îşi promitea lui însuşi să nu le mai facă niciodată. Primul era să nu mai scrie articole pentru The Guardian. Al treisprezecelea era să nu mai participe la întâlniri cu clase de elevi prefăcându-se sigur de el. Al treizeci şi unulea, să nu se mai fotografieze ţinân- du-şi gânditor bărbia în palmă. Al patruzeci şi şaptelea, să nu mai facă eforturi pentru a fi cordial cu colegii care în realitate îl dispreţuiau. Ultimul era: să nu mai scrie cărţi. Închidea într-un fel vaga portiţă pe care ar fi putut s-o lase penultimul lucru: să nu mai publice cărţi.